Σιωνιστική Απειλή: «ΑΠΑΓΑΓΕΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΙΡΑΝ»

Ενώ ακόμα οι εξελίξεις στον Καύκασο, δεν είχαν οδηγήσει στην σημερινή κατάσταση, διατυπώθηκε ανοιχτά η παρατήρηση πως διαταράχθηκε μια σε γενικές «ειρηνική» εικόνα εις ότι αφορά τις άμεσες κινήσεις της γεωπολιτικής σκακιέρας. Κι αυτό, γιατί ως εκείνη την στιγμή και για αρκετούς μήνες, οι ΗΠΑ παρότι έχουν «βαλτώσει» σε δυο περιοχές της Μέσης Ανατολής, το Αφγανιστάν και το Ιράκ, αλλά και με την προκλητικότητά των αμερικανοσιωνιστών σε υψηλά επίπεδα, δεν προέβησαν σε σοβαρές κινήσεις εντυπωσιασμού όπως αυτές που συνηθίζουν κάθε καλοκαίρι εξαιτίας της αδιαφορίας της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Γεγονός, που σε συνδυασμό με την «σιγή» που επεδίωξε το Ισραήλ σε αρκετά μέτωπά του (Συρία, Λίβανος και Παλαιστίνη), έδινε την εντύπωση της «ηρεμίας πριν από την καταιγίδα». Πράγμα που με την σειρά του, έκανε τους Πέρσες αξιωματούχους να πιστεύουν ότι καθώς περνά ο χρόνος, θα επιτάχυνε τις εξελίξεις και θα τους έφερνε ενώπιον κάποιου σχεδίου που να επιβάλει τα συμφέροντά των αμερικανοσιωνιστών με μια βίαιη και άμεση επέμβαση.

Παρόλα αυτά, όπως είδαμε κάτι τέτοιο δεν έγινε δυνατό, εξαιτίας του επείγοντος των συγκρούσεων στον Καύκασο, οι οποίες έχοντας γρήγορα αποτελέσματα μακριά από την επιθυμητή τροπή για τις ΗΠΑ, τις ανάγκασαν να προχωρήσουν ταχέως σε μια κίνηση υποστήριξης των εκεί συμφερόντων τους.
Σε διπλωματικό όμως επίπεδο, οι περασμένοι μήνες από πλευράς πιέσεων, δεν βρέθηκαν στην αντίστοιχη ύφεση με τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι λοιπόν, δεν έλειψαν οι στρατιωτικές ασκήσεις, ξεκινώντας από αυτή στα νότια της Κρήτης και την συνεργασία της Ελληνικής πολεμικής αεροπορίας με το Ισραήλ, στόχος της οποίας ήταν μια προετοιμασία για μακρινό χτύπημα εντός εχθρικής επικράτειας.
Ομοίως και σε επίπεδο δηλώσεων, όπου η προκλητικότητα των Ισραηλινών αξιωματούχων ξεπέρασε κάθε όριο. Χαρακτηριστικές είναι δυο περιπτώσεις: Η πρώτη στην αρχή του καλοκαιριού, από τον πρώην αρχηγό της Μοσάντ, Σαβτάι Σαβίτ, ο οποίος δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα “Sunday Telegraph”: «Το χειρότερο σενάριο είναι η Τεχεράνη να αποκτήσει πυρηνικά όπλα μέσα σε ένα έτος. Ο χρόνος που απομένει για να αντιδράσουμε μειώνεται διαρκώς. Ως αξιωματικός των υπηρεσιών πληροφοριών που ασχολούμαι με τα χειρότερα σενάρια μπορώ να σας πω ότι πρέπει να προετοιμαστούμε. Θα πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για την άμυνά μας… Αυτό που απομένει είναι η στρατιωτική επιλογή».

Η δεύτερη, χρονικά πιο κοντινή, έγινε από υπουργό της κυβέρνησης του σιωνιστικού κράτους, ο οποίος μάλιστα πρότεινε με αυτό τον τρόπο… «λύση στο πρόβλημα του Ιράν». Ο Ραφί Εϊτάν, πρώην πράκτορας των εβραϊκών μυστικών υπηρεσιών κι ο ίδιος, δήλωσε συγκεκριμένα σε ραδιοφωνικό σταθμό του στρατού του Ισραήλ: «Πρέπει να απαγάγουμε τον Ιρανό πρόεδρο που κάνει τις ίδιες δηλώσεις με τον Χίτλερ περί της ανάγκης να εξοντωθεί ο λαός του Ισραήλ και να τον προσαγάγουμε ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης».
Όσο αστείες και εκτός πραγματικότητας κι αν ακούγονται οι παραπάνω δηλώσεις, δεν μπορούν να μην έχουν βάρος, καθώς το Ισραήλ, χρησιμοποιώντας την παραπάνω δικαιολογία έχει προχωρήσει αρκετές φορές στην παραπάνω ενέργεια. Συγκεκριμένα, ο ίδιος ο Ραφί Εϊτάν, είχε συμμετάσχει και οργανώσει την απαγωγή του Γερμανού αξιωματούχου του Γ΄ Ράιχ, Α.Άιχμαν που διέφευγε στο Μπουένος Άιρες, τον οποίο στην συνέχεια οδήγησε στο ικρίωμα. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και η «προτεινόμενη λύση» παρότι δεν έλαβε ποτέ τις διαστάσεις που της πρέπουν προξενώντας την ενασχόληση της κοινής γνώμης, επαναλήφθηκαν και στο γερμανόφωνο περιοδικό Der Spiegel, όπου και ξεκαθαρίστηκε πως αυτού του είδους οι επιχειρήσεις «δεν πρέπει και δεν ανήκουν στο παρελθόν».
«Πιστεύω πως η Μοσάντ έχει την ικανότητα να το κάνει, αλλά δεν είναι μόνο δική μας υπόθεση, αφορά ολόκληρο τον κόσμο. Όσον αφορά την τεχνική πλευρά μιας τέτοιας επιχείρησης, δεν έχω συμβουλές για να δώσω, τις αφήνω στους νεότερους», ήταν τα λόγια με τα οποία ολοκλήρωσε (προσοχή: ο υπουργός εργασίας και μέλος του συμβουλίου ασφαλείας), την πρόταση του αυτή, θέτοντας την προοπτική και την προπαγανδιστική βάση που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί, σε ένα ρεσιτάλ φαρισαϊσμού.

Στο ίδιο μάλιστα ύφος, υπήρξαν κι αντίστοιχοι σχεδιασμοί στην δυτική όχθη του Ατλαντικού, όπου υψηλά ιστάμενα στελέχη της κυβέρνησης Μπους, αξιολογώντας τα δρώμενα και την «αναγκαία καθυστέρηση» εξαιτίας της ανάμιξης των ΗΠΑ στον Καύκασο, επαλήθευσαν πλήρως τους φόβους των Περσών. Το σοβαρότερο μάλιστα σενάριο, συνέδεε τα δρώμενα στο εσωτερικών της επικράτειας των αμερικανικών πολιτειών και συγκεκριμένα την προεκλογική κούρσα, με ένα ενδεχόμενο χτύπημα εναντίον του Ιράν. Αυτό εξέφρασε ένας δημοσιογράφος, ο Bill Kristol, που συγκαταλέγεται σε εκείνους που επιφορτίζονται με την δημοσιοποίηση των προτάσεων για την εξωτερική πολιτική του προέδρου. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση Μπους έκρινε πως μια σοβαρή πτώση των ποσοστών των ρεπουμπλικάνων, η οποία θα απομάκρυνε τον υποψήφιό του Τζ.Μακέην από μια διαφαινόμενη εκλογική νίκη, θα μπορούσε άμεσα και πριν την εναλλαγή της κυβέρνησης, να προκαλέσει την άμεση και βίαιη επέμβαση στο Ιράν, με σκοπό την εξάρθρωση του τόσο του πυρηνικού προγράμματος όσο κι εκείνου των πυραύλων μεγάλης εμβέλειας, ώστε να προστατευθεί το Ισραήλ και τα συμφέροντά του στην Μέση Ανατολή…