Οι πρώτοι Ήρωες του 1940

Ώρα 5.00 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Οι Ιταλοί αρχίζουν την ιταμή επίθεση κατά της Ελλάδος με ρίψη όλμων. Τα θραύσματα τραυματίζουν θανάσιμα τον Βασίλειο Τσιαβαλιάρη που υπηρετούσε ως σκοπευτής πολυβόλου στο 51ο Σύνταγμα Πεζικού και η θέση του ήταν στο 21ο φυλάκιο της ελληνο-αλβανικής μεθορίου. Ήταν μόλις 28 ετών. Η Ελλάδα θρηνεί τον πρώτο νεκρό Στρατιώτη της, καμαρώνει τον πρώτο Ήρωά της.

30 Οκτωβρίου 1940. Οι σιλουέτες των αεροπλάνων αναγνωρίσεως "Hensel" του 2ου Ανεξάρτητου Σμήνους μόλις που διακρίνονται από την πρωϊνή ομίχλη. Ο Διοικητής διατάσσει αποστολή με 3 αεροπλάνα προς υποστήριξη του Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Το αεροσκάφος με χειριστή τον Αρχισμηνία Λεωνίδα Τζάντα και παρατηρητή τον Ανθυποσμηναγό Ευάγγελο Γιάνναρη, επιστρέφει μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του, όταν δέχεται επίθεση από πέντε εχθρικά "Fiat 42". Οι σφαίρες των ιταλικών αεροσκαφών γαζώνουν τον Ευάγγελο Γιάνναρη. Ο χειριστής Λεωνίδας Τζάντας προλαβαίνει να μπει και να χαθεί στα σύννεφα, μεταφέροντας το άψυχο κορμί του πρώτου πεσόντα Αεροπόρου πίσω στη βάση.
1η Νοεμβρίου 1940. Τα ελληνικά τμήματα αντεπιτίθενται επιτυγχάνοντας την ανακατάληψη της Γραμμής "Γύφτισσα - Οξυά" στη Τσούκα Πίνδου. Αιχμαλωτίστηκαν τρείς Ιταλοί αξιωματικοί και 222 οπλίτες, και περιήλθαν στα ελληνικά τμήματα 140 άλογα και αρκετά εφόδια. Στη μάχη πέφτει νεκρός ο πρώτος 'Ελληνας Aξιωματικός του πολέμου, ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος, διοικητής του 2ου Λόχου του 4ου Συντάγματος Πεζικού. Ο Αλέξανδρος Διάκος, από την ιταλοκρατούμενη Χάλκη της Δωδεκανήσου, γνώρισε την αθανασία σε ηλικία 29 ετών.
Η αναφορά που φθάνει στα χέρια του Συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Δαβάκη αναφέρει:
«Πολλαπλάσιαι ιταλικαί δυνάμεις αντεπετέθησαν κατά των οπλιτών του λόχου… Με αδάμαστον αποφασιστικότητα και ακλόνητον θάρρος ο υπολοχαγός Διάκος Αλέξανδρος κατόρθωσε ν’ ανασυντάξη εκ τρίτου τον λόχον, να τον εμψυχώση και να τον ρίψη μετά νέας ορμής εναντίον των λυσσωδώς αμυνομένων Ιταλών. Καθ’ ον δε χρόνον διά τετάρτην φοράν ο δοκιμασθείς λόχος εκαλείτο με την λόγχην εφ’ όπλου ν’ αντιμετωπίση νέαν, θραυσθείσαν και αυτήν, αντεπίθεσιν του εχθρού διά της τελικής εφόδου του, ο δε ηρωικός διοικητής του λόχου αυτού, τεθείς επί κεφαλής, εκραύγαζε με φωνήν Άρεως: «Εμπρός, παιδιά, για μια μεγάλη Ελλάδα και μίαν ελεύθερη Δωδεκάνησο», ριπή πολυβόλου τον εφόνευσε».
Την διοίκηση του Λόχου, μετά τον θάνατο του Διάκου, αναλαμβάνει ο Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Ελευθέριος Ντάσκας, ο οποίος μετά από λίγες στιγμές πέφτει και αυτός μαχόμενος ηρωικώς. Είναι ο πρώτος πεσών Έφεδρος Αξιωματικός του πολέμου.
Ο πολεμικός ανταποκριτής Κώστας Τριανταφυλλίδης σημειώνει για τον Αλέξανδο Διάκο: "Έπεσε στην κρισιμότερη ώρα της Ελλάδος, για την Ελλάδα - για τη Μεγάλη Ελλάδα που οραματίζονται όσοι από μας έχουν αντρίκια ψυχή.
Τρεις μέρες αργότερα, όταν άρχιζε πια το σάρωμα του εχθρού, κάποιο ελληνικό τμήμα, περαστικό από τη Τσούκα, βρήκε το κορμί του Αλέκου Διάκου πάνω σ' ένα στρώμα από κλαδιά και φύλλα. Tα κουμπιά της στολής του έλειπαν. Να ήταν, τάχα, ένα βάρβαρο και ιερόσυλο πάθος που είχε σπρώξει τους Αλπίνι ν΄ απλώσουνε βέβηλο χέρι πάνω στο σκοτωμένο παλληκάρι, ή, μήπως, η επιθυμία να πάρουν ευλαβικά κάποιο ενθύμιο από το άγιο λείψανο ενός αληθινού ήρωα;"
25 Μαρτίου, μερικά χρόνια πριν. Ο Αλέξανδρος Διάκος, μαθητής στο Γυμνάσιο της Ρόδου κατεβάζει την ιταλική σημαία και υψώνει την Ελληνική. Οι Ιταλοί, ενοχλημένοι που δεν μπόρεσαν να σβήσουν την ελληνική φλόγα από την καρδιά του νεαρού που έφερε το επώνυμο ενός άλλου γενναίου Πολεμιστή, τον απείλουν με φυλάκιση και εξορία. Ο Διάκος φεύγει από τη Ρόδο για να εγκατασταθεί στην Αθήνα, όπου εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων μαζί με άλλους Χαλκήτες, με την ελπίδα ότι θα μπορούσαν να πολεμήσουν και να ελευθερώσουν τη γενέτειρά τους. Στο Διάκο δόθηκε η πρώτη ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του, όταν κηρύχθηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Ο υπολοχαγός Διάκος βρισκόταν τότε στην Πίνδο και ζήτησε να σταλεί πρώτος στο μέτωπο. "Ήταν ωραία η νίκη στην Πίνδο. Και η Δωδεκάνησος σήμερα είναι ελληνική".
Αυτοί ήταν οι πρώτοι Ήρωες του ΄40.

Πηγη: http://strategy-geopolitics.blogspot.com/