Η ενσωμάτωση των μουσουλμάνων μεταναστών: η περίπτωση της Βρετανίας

Ένας από τους ευσεβείς πόθους της εγχώριας πολιτικής, ακαδημαϊκής και δημοσιογραφικής ελίτ είναι η πεποίθηση ότι οι μετανάστες που ήδη έχουν έρθει στην χώρα μας - αλλά και όσοι θα έρθουν στο μέλλον - θα ... ενσωματωθούν! Και η ενσωμάτωση αυτή είναι δυνατόν να επιτευχθεί ανεξαρτήτως του πληθυσμιακού μεγέθους των μεταναστών και της πολιτισμικής τους εγγύτητας με τον γηγενή πληθυσμό. Αρκεί να δειχθεί λίγη καλή θέληση από όλες τις πλευρές, αλλά κυρίως από τους Έλληνες. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Η απάντηση στο ερώτημα δίνεται από την περίπτωση των μουσουλμάνων της Βρετανίας, η ενσωμάτωση των οποίων επιχειρείται εδώ και περίπου 50 έτη (από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου). Κατά την απογραφή του 2001 Μουσουλμάνοι δήλωσαν το 3,1% (1,54 εκατομμύρια) των κατοίκων Αγγλίας και Ουαλίας . Σύμφωνα με την Βρετανική Επιτροπή για την Ενσωμάτωση και τη Συνοχή «συνοχή είναι κυρίως η διαδικασία που πρέπει να συμβεί ώστε να εξασφαλισθεί ότι διαφορετικές ομάδες ανθρώπων συνυπάρχουν καλά μαζί, ενώ η ενσωμάτωση είναι κυρίως η διαδικασία που εξασφαλίζει ότι οι νέοι κάτοικοι και οι υπάρχοντες κάτοικοι προσαρμόζονται ο ένας στον άλλον. Οι δύο διαδικασίες πηγαίνουν παράλληλα, και αλληλεπιδρούν καθώς οι τοπικές κοινότητες αντιμετωπίζουν την αλλαγή και αναπτύσσουν μαζί ένα κοινό μέλλον. Η συνοχή δεν αφορά μόνο την φυλή και την θρησκευτική πίστη και η ενσωμάτωση ειδικότερα δεν σημαίνει αφομοίωση» .

Θα περίμενε κάποιος ότι μετά από μισό αιώνα προσπαθειών θα είχε επιτευχθεί σε σημαντικό βαθμό η ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στην Βρετανική κοινωνία, ότι θα έχουν αυτοί προσαρμοσθεί στην χώρα και θα έχουν διαμορφώσει ένα όραμα για το κοινό τους μέλλον με τους γηγενείς Βρετανούς. Δυστυχώς όμως πολυάριθμες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.

Δημοσκόπηση της εταιρείας YouGov η οποία διεξήχθη στα τέλη του 2002 έδειξε ότι στην ερώτηση «πόσο πιστοί θα λέγατε ότι αισθάνεστε προς την Βρετανία» το 13% των Βρετανών μουσουλμάνων απαντά «όχι πολύ πιστοί», το 6% «καθόλου πιστοί», ενώ ένα 6% «δεν γνώριζε». Δηλαδή, ένας στους τέσσερις Βρετανούς μουσουλμάνους παραδέχεται ότι δεν είναι πιστός στην χώρα της οποίας είναι υπήκοος, στην οποία μπορεί να έχει γεννηθεί και μπορεί να μορφώθηκε και να σπούδασε στα σχολεία και στα πανεπιστήμιά της.

Αποκαλυπτικά είναι και τα ευρήματα δημοσκόπησης της εταιρείας ICM η οποία διενεργήθηκε μεταξύ των μουσουλμάνων της χώρας στις 15-17 Ιουλίου 2005, μία εβδομάδα δηλαδή μετά τις πρώτες βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο (οι οποίες διενεργήθηκαν από Βρετανούς μουσουλμάνους). Σύμφωνα με την δημοσκόπηση αυτή 5% των μουσουλμάνων θεωρούσαν τις βομβιστικές επιθέσεις δικαιολογημένες, 1% αρνήθηκε να απαντήσει ενώ 13% δήλωσαν ότι «δεν γνωρίζουν». Βλέπουμε δηλαδή ότι σχεδόν ένας στους 5 μουσουλμάνους της Βρετανίας αρνήθηκε να χαρακτηρίσει τις επιθέσεις ως αδικαιολόγητες.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας YouGov η οποία επίσης διεξήχθη αμέσως μετά τις βομβιστικές επιθέσεις της 7ης Ιουλίου 2005 το 1% των Βρετανών μουσουλμάνων δήλωσε ότι η δυτική κοινωνία είναι παρακμάζουσα και ανήθικη και οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να την καταλύσουν ακόμα και δια της βίας αν χρειαστεί, το 31% των Βρετανών μουσουλμάνων δήλωσε ότι η δυτική κοινωνία είναι παρακμάζουσα και ανήθικη και οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να την καταλύσουν χωρίς χρήση βίας ενώ ένα 11% δεν απάντησε στην ερώτηση. Αντίστοιχα ήταν τα ευρήματα σε άλλη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε στα μέσα του 2006 και έδειξε ότι τo 36% των Βρετανών Μουσουλμάνων θεωρούν ότι οι Βρετανικές αξίες αποτελούν απειλή για τον Ισλαμικό τρόπο ζωής (το 44% θεωρεί ότι δεν αποτελούν απειλή).

Δημοσκόπηση της εταιρείας ICM η οποία διενεργήθηκε στις αρχές του 2006 έδειξε ότι το 40% των μουσουλμάνων της χώρας υποστηρίζει την εφαρμογή του ισλαμικού θρησκευτικού νόμου (sharia) σε περιοχές όπου πληθυσμιακά υπερτερούν οι μουσουλμάνοι (19% ΔΓ/ΔΑ). Το εύρημα αυτό ταιριάζει και με εύρημα άλλης δημοσκόπησης της ίδιας εταιρείας στα τέλη του 2004 σύμφωνα με το οποίο το 61% των Βρετανών μουσουλμάνων θα ήθελε την ύπαρξη ισλαμικών δικαστηρίων (τα οποία θα δίκαζαν με βάση τις αρχές της «σαρία») στην Βρετανία για την εκδίκαση αστικών υποθέσεων της κοινότητάς τους, υπό την προϋπόθεση ότι οι ποινές δεν θα έρχονταν σε αντίθεση με την Βρετανική νομοθεσία.

Παρά τα ευρήματα αυτά θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπάρχει μία αχτίδα αισιοδοξίας αν η νέα γενιά Βρετανών μουσουλμάνων έδειχνε ότι είχε θέσεις, στάσεις και αξίες πιό μετριοπαθείς από ότι η προηγούμενη γενιά. Όμως, σχετικές μελέτες καταδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο! Τα αποτελέσματα δημοσκόπησης της εταιρείας Populus έδειξαν ένα αυξανόμενο χάσμα μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης γενιάς μουσουλμάνων της χώρας, με τους νεαρούς μουσουλμάνους να είναι πολύ πιο ακραίοι σε σύγκριση με τους γονείς τους. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα έδειξε ότι:

Το 37% των μουσουλμάνων ηλικίας 16-24 ετών θα προτιμούσαν να στείλουν τα παιδιά τους σε Ισλαμικό σχολείο. Στους μουσουλμάνους 55 ετών και άνω το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 19%
Το 37% των μουσουλμάνων ηλικίας 16-24 ετών θα προτιμούσε να ζει υπό τον ισλαμικό νόμο. Στους μουσουλμάνους 55 ετών και άνω το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 17%
Το 36% των μουσουλμάνων ηλικίας 16-24 ετών πιστεύουν ότι αν Μουσουλμάνοι προσηλυτισθούν σε άλλη θρησκεία θα πρέπει να τιμωρούνται με θάνατο. Στους μουσουλμάνους 55 ετών και άνω το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 19%
Το 13% των μουσουλμάνων ηλικίας 16-24 ετών θαυμάζει οργανώσεις που μάχονται την Δύση όπως η Αλ Καϊντα. Στους μουσουλμάνους 55 ετών και άνω το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 3%
Επιπλέον, το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο ότι οι νέοι Βρετανοί μουσουλμάνοι εμφανίζονται πιο ακραίοι και πιο ριζοσπαστικοί από την προηγούμενη γενιά. Είναι ότι και το πιο «φωτισμένο» και θεωρητικά «ανοιχτόμυαλο» κομμάτι των νέων Μουσουλμάνων – οι μουσουλμάνοι φοιτητές – εμφορούνται από αντίστοιχα ακραίες απόψεις. Πρόσφατη δημοσκόπηση της εταιρείας YouGov έδειξε ότι το 12% των Βρετανών μουσουλμάνων φοιτητών δεν θεωρούν τον εαυτό τους ως Βρετανό (5% δεν είναι σίγουροι), το 12% θεωρούν ότι η μουσουλμανική τους ταυτότητα προηγείται (το 7% δεν είναι σίγουροι), το 13% πιστεύει ότι το Ισλάμ δεν είναι συμβατό με την Δυτική έννοια της Δημοκρατίας (το 19% δεν είναι σίγουροι), το 28% υποστηρίζει ότι το Ισλάμ δεν είναι συμβατό με τον διαχωρισμό πολιτικής διακυβέρνησης και θρησκείας, το 54% θα υποστήριζε την ίδρυση ενός Ισλαμικού πολιτικού κόμματος στην Βρετανία, το 57% θεωρεί ότι οι μουσουλμάνοι που υπηρετούν στις Βρετανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα της αυτοεξαίρεσης αν απαιτηθεί από αυτούς να πολεμήσουν σε μουσουλμανικές χώρες, το 40% θα επιθυμούσε την επίσημη εισαγωγή του Ισλαμικού Νόμου στην Βρετανική Νομοθεσία και, τέλος, το 33% υποστηρίζει την δημιουργία ενός παγκόσμιου Χαλιφάτου βασισμένου στον Ισλαμικό Νόμο!

Τα παρατεθέντα ευρήματα δείχνουν ξεκάθαρα ότι σημαντικότατα τμήματα των Βρετανών μουσουλμάνων όχι μόνον δεν έχουν ενσωματωθεί στην Βρετανική κοινωνία, αλλά ούτε επιθυμούν την ενσωμάτωση. Τουναντίον θέλουν να μετατρέψουν την κοινωνία αυτή σε ισλαμική κοινωνία υποκαθιστώντας - και εν τέλει ανατρέποντας - τους θεσμούς, τις δομές και τον τρόπο ζωής της (τον οποίον θεωρούν ως ασύμβατο με το Ισλάμ και διεφθαρμένο). Επομένως, δεν μιλάμε ούτε για ενσωμάτωση, ούτε βεβαίως για ...«αρμονική πολυπολιτισμική συνύπαρξη». Η περίπτωση των μουσουλμάνων της Βρετανίας θα πρέπει πάντοτε να είναι στο μυαλό μας όταν διάφοροι «υπεύθυνοι» μας παρέχουν διαβεβαιώσεις περί «ενσωμάτωσης» των μεταναστών στην χώρα μας, χωρίς ταυτοχρόνως να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ούτε τα πληθυσμιακά μεγέθη αλλά ούτε και την πολιτισμική εγγύτητα ή μη των μεταναστών με τον γηγενή πληθυσμό.