Πατριωτικές Ιστοσελίδες

Μέσα στην Ελλάδα της παρακμής μία πλημμυρίδα σκανδάλων έχει πνίξει τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Κόμματα γερασμένα και διάτρητα που έχουν μετατραπεί σε αντίπαλα στρατόπεδα και με σημαία τους τα πάθη ξεπουλάνε τις ελπίδες των Ελλήνων καλλιεργώντας τον πλέον άκριτο φανατισμό, γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να προσφέρουν. Οι κοσμοπολίτες, κρύβοντας το μπάσταρδο πρόσωπό τους πίσω από ψευδεπίγραφα ιδεολογήματα, νεοφιλευθερισμός, Democracy, παγκοσμιοποίηση.., έχουν κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας και της ελληνικής κοινωνίας μέσα από εφημερίδες, περιοδικά, το χαζοκούτι και τα παρακρατικά τσιράκια τους, τύπου Antifa έχουν επιστρατευθεί να τον φέρουν εις πέρας. Τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία έχουν αλωθεί από τις καλά οργανωμένες συμμορίες του Νεοταξίτικου παρακράτους. Οι κοκότες πολυτελείας κατασκευάζουν νέες ιδέες και διαφημίζουν ανεξέλεγκτα το πύο της σαπίλας και της προστυχιάς σαν πρότυπα μιας δήθεν "νέας εποχής". Τα προπαγανδιστικά ιερατεία των ΜΜΣ(κοταδισμού) θέλουν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες απλούς θεατές των εξελίξεων, αδρανοποιημένο καταναλωτή των μύθων τους, εττικεταρισμένα αντικείμενα.

Στην Ελλάδα του σήμερα έχει συντελεσθεί μια οργουελικού τύπου αλλοίωση και διαστρέβλωση των εννοιών. Η βία ή τα συγκεκριμένα ποσά βίας χαρακτηρίζονται "πολιτικό γεγονός" , η κατάληψη και καταστροφή "διαμαρτυρία", η παρανομία "ανυπακοή", το 'έγκλημα "παράβαση", η εγκληματικότης "παραβατικότητα", ο νόμος "αυθαιρεσία" η νόμιμη εξουσία "αυταρχισμός". Ο Έλληνας άνθρωπος του 21ου αιώνα είναι ένα ηθικό ναυάγιο. Ζει ενστικτωδώς τον "θάνατο του Έθνους", στερείται κάθε αναφορά του βίου και με κοκαλωμένη ψυχή δεν υποψιάζεται τα μεγάλα ερωτήματα και δεν τα θέτει ποτέ στην ψυχή του. Για την αλλοίωση αυτή του Έλληνα ανθρώπου το έδαφος είναι έτοιμο. Η επιχείρηση "καμμένη γη" που προετοίμασαν οι εγκάθετοι των "εθνικών" και πλανητικών νταβατζήδων έχει ολοκληρωθεί. Σήμερα ο κόσμος της Ελλάδας παρουσιάζεται αδειανός και η πίστη στο Έθνος που χαλύβδωσαν οι αγώνες της Φυλής έγινε συντρίμμια.

Αν όμως η πίστη έχει τραγικά υποχωρήσει αφήνοντας ερημωμένες τις συνειδήσεις, η αγάπη προς αυτήν την πατρίδα που είναι υπόθεση και κοινωνική συμπεριφορά παραμένει ισχυρή. "Σε τούτο το λαό, ο δεσμός του αίματος, εξακολουθεί πάντοτε να είναι τρομακτικά ιερός, όπως άλλοτε. Ο οίκος και το γένος δένουν τους ανθρώπους με αλυσίδες βαρύτατες, άλλοτε χρυσές και άλλοτε μολυβένιες"* Δολοφονήθηκε ο νομοθέτης αλλά ο νόμος του παραμένει δρών, ισχυρός και ρυθμίζει όχι πια την συμπεριφορά των ανθρώπων αλλά την στάση απέναντι στην επέλαση της Νέας Τάξης.

Στο σημερινό κόσμο που κινείται σ΄ένα συνεχές ημίφωτο, η αίσθηση μιας κοινωνίας χωρίς σκοπό, χωρίς πίστη, που σαν καράβι σέρνεται από θάλασσα σε θάλασσα χωρίς δρομολόγιο, με σπασμένες πυξίδες, εγκαταλειμμένο στα κύματα εκφράζει μία συγκλονιστική απουσία που εκβάλλει κατ ευθείαν στην σπουδαιότητα των Πατριωτικών ιστοσελίδων.
Οι Πατριωτικές ιστοσελίδες αποκτούν μία σπουδαιότητα εφάμιλλη, αν όχι υπερβολικά μεγαλύτερη από εκείνη του κανονιού που γκρέμισε τον Μεσαίωνα, της τυπογραφίας που διέλυσε την απολυταρχία.

Οι πατριώτες στις ιστοσελίδες τους δεν κατασκευάζουν τον λόγο τους. Σε αντίθεση με τα αναξιοπρεπή μηρυκαστικά της σεσημασμένης δημοσιογραφίας και των τηλεαστέρων της "ενημέρωσης" που ξεσκονίζουν τις εξουσίες που διαχειρίζονται το σύστημα της σήψης. Οι Έλληνες πατριώτες τον λόγο τους τον γεννούν. Πετιέται, κόβεται από μέσα τους, όπως τα μάρμαρα του Παρθενώνα, οι πέτρες των Βυζαντινών Ναών από τα λατομεία. Κινητήρια δύναμης είναι το πάθος για την Ελλάδα σαν τρόπος και σκοπός ζωής. Ενα πάθος μέσα στο οποίο συγχωνεύονται όλα τα πάθη όλες οι φιλοδοξίες για ένα καλύτερο αύριο, για το μέλλον. Τα κείμενα τους δεν είναι πλασμένα με "ψυχραιμία υπολογισμένη" ή "επιμελημένα". Κυριαρχούνται από το δαιμόνιο της φυλής. Επιμένουμε σ' αυτή τη λεπτομέρεια, γιατί τα κείμενα τους και στο σύνολο τους και στις λεπτομέρειες, και με ό,τι φανερώνουν και σε ό,τι κρύβουν , είναι κείμενα, είναι καρπός αληθινής χειροπιαστής ανιδιοτελούς αγάπης γι αυτήν την ξέρα που κατοικούμε.

Αυτή η ανιδιοτελής αγάπη που διακλαδώνεται μέσα στα κείμενα τους, ανασηκώνει τους πατριώτες μπλογκερς από το επίπεδο της τυφλής και στενής υποταγής, στα ποικίλα κέντρα εξουσίας, που διακρίνει την πλειονότητα των δημοσιογράφων, δημόσιων διανοούμενων και "πολιτικών αναλυτών". Απαλλαγμένοι από εκλεκτικές συγγένειες και το κόστος ζωής που επιβάλουν στις επαγγελματίες πουτάνες της πληροφόρησης τις αγωνιώδεις αναζητήσεις διεξόδων που εξαπατούν. Οι πατριώτες μπλογκερς μας δίνουν όλη τη ζέστα και την ασπαίρουσα αρετήν του "η Ελλάς απαμύνεται την δεσποσύνην ", αλλά και μαζί την ψυχική αγωνία του ανθρώπου που είναι αναγκαστικός κληρονόμος και δια των γενεών μεταδότης και πολλαπλασιαστής του "μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστιν η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον και έν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ΄ανθρώποις τοις νούν έχουσι..."