ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ (ΜΕΡΟΣ 3ο)

Ο λαός υπάρχει - σε μεγαλύτερες ή μικρότερες μορφές - από την οικογένεια στη γενιά, στην περιφερειακή κοινότητα, στο Έθνος, στη Φυλή. Στους σύγχρονους χρόνους, η σύλληψη του λαού, κατά ένα μεγάλο μέρος, προσδιορίζεται με τα έθνη-κράτη. Το συναίσθημα της συγγένειας και της κοινότητος, πολύ ορθά επεκτάθηκε από τα τοπικά φύλα και τα ασήμαντα βασίλεια (ή τις πόλεις-κράτη) του αλληλοσπαραγμού, στο σύγχρονο έθνος-κράτος. Η φυσική επέκταση της κοινής λαϊκής συνειδήσεως από το επίπεδο του έθνους-κράτους σ' αυτήν της φυλής-κράτους αποτρέπεται επιμελώς (πλήττοντάς την στην εθνική της βάση με μαζική μετανάστευση αλλοφύλων και διαστρεβλώνοντάς την σε οικονομική με την Ε.Ε.). Όμως, το λαϊκό αίσθημα (=η αίσθηση του κοινού Λαού), για να είναι πραγματικά ισχυρό, πρέπει να συνεχίσει την ροή του από τις τοπικές και επαρχιακές κοινότητες στα Έθνη και από Έθνη στα όρια της Φυλής, επειδή η ασφάλεια και ευημερία των επί μέρους Εθνών, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο εντός της ασφάλειας και ευημερίας ολοκλήρου της Φυλής. (Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Λευκή Φυλή, αλλά η διατήρηση αυτής είναι το μέλημα του απειλούμενου με εξαφάνιση Λευκού Ανθρώπου.)

Ο Εθνικοσοσιαλισμός υιοθετεί αυτήν την ουσιαστική επέκταση του αισθήματος της συγγένειας και της κοινότητος και πέρα από τα όρια του σύγχρονου έθνους-κράτους και του συμβατικού εθνικισμού, με ρεαλιστικά, φυσικά βήματα. Ώστε το έθνος-κράτος, να γίνει μια ενδιάμεση μονάδα στη δομή του Λαού και ο Εθνικισμός να φτάσει κάποια στιγμή ν' αντιπροσωπεύει έναν εθνικισμό ολοκλήρου της Φυλής. Όπως λέει ο μεγάλος Julius Evola, «είναι ανάγκη να βρούμε ένα σημείο ΕΝΩΤΙΚΟ - ένα σημείο αναφοράς Ευρωπαϊκό - για να χτίσουμε την Ιδέα της Ευρώπης». Μια Ιδέα φυσικής εξέλιξης, πέρα από σωβινισμούς. (Αυτήν την Μεγάλη Ιδέα - όπως και τόσες άλλες του εφαρμοσμένου Ε/Σ του Γ΄ Ράιχ - οικειοποιείται, διαστρεβλώνοντάς την η Νέα Τάξη με την μεταλλαγμένη κατά τα συμφέροντά της Ευρωπαϊκή Ένωση.) Το Ευρωπαϊκό Κράτος μπορεί να γίνει φυσική πραγματικότητα μόνο όταν το δικαίωμα του Πολίτη φέρουν μέλη της ίδιας Φυλής, σε έθνη-επαρχίες του.

Η εθνικοσοσιαλιστική αντίληψη πιστεύει ότι είναι απαραίτητο όχι μόνο να διατηρηθεί ο φυλετικός χαρακτήρας του Λαού, αλλά και με μέτρα ευγονικής πολιτικής, να βελτιώσει την ποιότητά του. Ο εθνοφυλετικός χαρακτήρας προσδιορίζει τον στόχο και την κατεύθυνση πρακτικής, τόσο για την κοινότητα, όσο και για το άτομο. Η ευγονία, αποτελεί ύψιστη βιοπολιτική προτεραιότητα του Εθνικοσοσιαλισμού. Το μέλλον της Φυλής δεν είναι δυνατόν να θυσιάζεται στο «τώρα», στο όνομα μιας αρρωστημένης ατομικιστικής εγωπάθειας, που αποτελεί μέχρι σήμερα κοινή δημοκρατική πράξη! Ο Εθνικοσοσιαλισμός πρεσβεύει ότι η οδός της πραγματικής προόδου βρίσκεται στα καλύτερα μέλη της κοινότητος. Αυτό, αποτελεί κεντρικό σημείο αναφοράς κάθε Εθνοκοινοτικής Πολιτικής. Γι΄ αυτό και η μητρότητα αναβιβάζεται στο προνομιακό βάθρο που της αναλογεί, μακριά από φιλελεύθερους «φεμινισμούς» με τους οποίους ο σιωνισμός υπέσκαψε τα ψυχικά και φυσικά στηρίγματα της Οικογένειας και του Έθνους.