Τσαμουριά και Τσάμηδες

Ως προέλευσης των παραπάνω ονομάτων θεωρείτε η παραφθορά του ονόματος του ποταμού Θύαμη, δηλαδή του Καλαμά, με την πάροδο του χρόνου: Θύαμις, Θυάμις, Τσιάμης. Έτσι και οι κάτοικοι γύρω του ποταμού ονόμζονταν Τσ(ι)άμηδες και η περιοχή από Θυαμ(ο)υρία σε Τσ(ι)αμουριά.
Ανατρέχοντας στο 1430, με τη κατάληψη των Ιωαννίνων από τους Τούρκους, ένα μέρος των χριστιανών της περιοχής εξισλαμίζονται δελεασμένοι από υλικά και διοικητικά δώρα. Σημαντικό ρόλο σε αυτό συνέτρεξε και η πίεση των Ελλήνων μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Κινήματος του Επισκόπου Τρίκκης Τρικάλων Διονυσίου Φιλοσόφου.

Λόγο του εύφορου εδάφους της περιοχής εγκαταστάθηκαν εκεί και Τουρκαλβανοί αγάδες. Αυτοί ονομαζόντουσαν Σπάχηδες. Οι Σπάχηδες λοιπόν αφήσαν κατ’ εξαίρεση “ελεύθερους” του υποτελείς τους με τον όρο οι γαιοκτήμονες (που πολλοί από αυτές είχαν εξισλαμισθεί) να συγκροτούν ένοπλα σώματα, από τους εργαζόμενους στα κτήματα τους, και να τα συντηρούν καθώς και να τα διοικούν στο πόλεμο κάθε φορά που ο Σουλτάνος είχε ανάγκη των υπηρεσιών τους. Αυτό έγινε κυρίως από τον Μέγα Βεζύρη Σινάν Πασά το 1431.

Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες θεωρούνται απόγονοι αυτών των Σπάχηδων αλλά ακόμη περισσότερο των εξισλαμισθέντων Ελλήνων γαιοκτημόνων.

Το γεγονός της επί μέρους εξισλάμισης δεν έφερε όμως αυτόματα ως αποτέλεσμα και την αλλοίωση της εθνικής συνειδήσεως. Πρέπει να σημειωθεί πως οι πρώτοι αξισλαμισθέντες παρέμειναν κρυπτοχριστιανοί και μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα ώς Έλληνες που ήταν. Με τη πάροδο των χρόνων όμως και τις συναναστροφές τους με τους κατακτητές τούς έκαναν να διαμορφώσουν μια διαφορετική εθνική και θρησκευτική συνείδηση. Λόγω του ότι αυτοί οι Μουσουλμάνοι, μαζί με Αγάδες και Μπέηδες της περιοχής, ταυτίστηκαν με του ομόθρησκους τους κατακτητές ονομάσθηκαν “Τουρκοτσάμηδες” όπως και οι Αλβανοί που συνεργάστηκαν με τους Τούρκους ονομάστηκαν Τουρκαλβανοί.

Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913), και την Ήπειρο να είναι μέρος του ελληνικού κράτους, στη Θεσπρωτία παρέμειναν οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες. Ο αριθμός αυτών δεν έφτανε ούτε το ένα τρίτο έναντι του αριθμού των Ελλήνων Τσάμηδων. Ο συνολικός πληθυσμός της Θεσπρωτίας αριθμούσε τους 61.329 κατοίκους εκ των οποίων οι 44.668 ήταν Έλληνες και οι 16.661 Μουσουλμάνοι.

Μεγάλη προσπάθεια εναντίον του εξισλαμισμού έδωσαν ο Σοφιανός Δρυϊνουπόλεως (1672-1770), ο Νεκτάριος Τέρπος από το Μοσχόπολη και ο Κοσμάς ο Αιτωλός ο οποίος μαρτύρησε στο Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου στις 24 Αυγούστου του 1779.

Σε οποιαδήποτε πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων-Αλβανών, οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες έπαιρναν το μέρος των ομοθρήσκων τους. Αυτό συνέβη κατά τη περίοδο της Τουρκοκρατίας, στους αγώνες των Σουλιωτών κατά του Αλή Πασά, στον Ά Βαλκανικό Πόλεμο όπου τάσσονται κατά της απελευθέρωσης της Ηπείρου από τους Έλληνες. Την περίοδο εκείνη οι Τουρκαλβανοί Τσάμηδες είχαν συγκροτήσει συμμορίες των οποίων όμως η δράση εξουδετερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό και από εθελοντικά σώματα ανταρτών της Θεσπρωτίας τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1912.

Μετά της ήττα της Τουρκίας και την Συνθήκης Ειρήνης του Λονδίνου, στις 17 Μαϊου 1913, αλλάζουνε τη στάση τους και δηλώνουν με υπόμνημά τους στις 6 Νοεμβρίου 1913 στη Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου επί της Εξωτερικής Οργανώσεως της Αλβανίας: “Θα συμπολεμήσωμεν μετά των αδελφών μας Χριστιανών, μέχρις εσχάτων δια να αποκρούσωμεν τον ζυγόν του Αλβανικού Κράτους και να διατηρήσωμεν την ελευθερία μας εις την αγκάλην της μητρός μας Ελλάδος“.

Μακεδονία Ξακουστή

Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, σε πολλά πόστα εγκατεσπαρμένων στην Ελληνική κοινωνία, για τους οποίους διά πάσαν νόσον και πάσαν δυσπραγίαν υπεύθυνος είναι ο......... εθνικισμός!
Όχι βέβαια ο οποισδήποτε Εθνικισμός.
Μάλιστα, ο εθνικισμός των Ελλήνων.
Ο εθνικισμός των άλλων απλώς δεν υπάρχει ή συνήθως είναι απλός «αυτοπροσδιορισμός». Είναι προφανές ότι κατ' αυτούς ο εθνικισμός φταίει που δεν υπάρχει νοήμων ζωή στον Αρη. Ως άλλοι Εθνοφοβιστές του κιλού έχουν αναγορεύσει τον εθνικισμό στον καταλύτη που εξηγεί την ιλαρά, την αποτυχία μιας πράξης τους (λόγος, άρθρο, επιχείρημα κλπ), τις κατα εξακολούθησιν αποτυχημένες επιλογές μετρίων ανθρώπων -πλην όμως υπερφίαλων με πτυχίο αντιεθνικιστή.

Λες και ο αντιεθνικισμός είναι ένα είδος απαλλακτικού βουλεύματος για κάθε ολίγον κι ολίγιστον αλλά αρκετά θρασύ, ώστε να προσβάλλει με ρετσινιές όπως του «εθνικιστή» τους πολίτες που όφειλε να σέβεται κι έχει κληθεί να υπηρετεί.
Μία κλασική εθνοφοβική αντίληψη.
Επιτέλους πια με αυτήν την πιπίλα του εθνικισμού με αυτή την ευκολία και την ευχέρεια που έχουν ορισμένοι να προσβάλλουν βάναυσα και βάρβαρα εκείνους που τους πληρώνουν από το υστέρημά τους για να ψυχαγωγηθούν και να μάθουν μια λέξη (έστω μόνον μία) παραπάνω σε μια παράσταση, να βιώσουν μια ιδέα, να ζήσουν μια ευφροσύνη. Εμ τους πετάνε κατάμουτρα την αποτυχία τους οι εκλεκτοί, εμ τους βρίζουν κι από πάνω με ρετσινιές κι εύκολες συκοφαντίες.
Έχουν βάλει τη ταμπέλα εθνικιστής σε όποιο τολμήσει να μιλήσει, για πατρίδα, για άμυνα, για Ελληνοφροσύνη, με στόχο τη γελοιοποίηση και τη φίμωση. Σήμερα στην Ελλάδα σε οποιοδήποτε μέσο μαζικής ενημέρωσης δεν τολμά κανείς να μιλήσει για Ελληνικό πατριωτισμό, για ήρωες και γεγονότα που μας κάνανε ελεύθερους και περήφανους.
Όπως αναφέρει χαρακηριστικά ο Χρύσανθος Λαζαρίδης καταγγέλλουν τον εθνικισμό, αλλά στην πραγματικότητα φοβούνται τη δημοκρατία. Είναι περίεργα υβρίδια, τοπικές «αποφύσεις» μιας ευρω-γραφειοκρατίας, που χάνει ήδη όλες τις μάχες στην Ευρώπη.

Πρόσφατα μάλιστα οι συν αυτοίς «αντιεθνικιστές», συμπαρασταθήκανε στους Σκοπιανούς κλέφτες της Ελληνικής Ιστορίας και τους βεβαίωσαν ότι κακώς η Ελλάδα δεν συνηγορεί στην απαίτησή τους για το όνομα της Μακεδονίας κατατέθοντας στεφάνι σε ένα από τα σύμβολα του Σκοπιανού εθνικισμού.!!!

Αντί να προβληματισθούν, αντί να το ψάξουν το πράγμα, αντί να δώσουν εξηγήσεις -να γίνουν κατανοητοί, να διδάξουν το κοινό, το βρίζουν. Με αλαζονεία. Είναι πλέον ανυπόφορο...Είναι στοιχείο ταυτότητας των ολοκληρωτικών σχημάτων και των ολοκληρωτικής νοοτροπίας ανθρώπων στο

*Nα μην απαντάνε στην κριτική, μόνο να μάχονται αυτόν που τους κρίνει.
*Nα θέλουν να τον αποδείξουν οπωσδήποτε ανυπόληπτο, αναξιόπιστο, δίχως το κύρος που θα καθιστούσε υπολογίσιμη και με απήχηση την κριτική του.
*Θέσεις και επιχειρήματα της κριτικής παρακάμπτονται, αγνοούνται.
*Αυτό που ενδιαφέρει είναι να σπιλωθεί με κάθε τρόπο ο κριτής, να εξοντωθεί ηθικά, να διασυρθεί το όνομά του.
*Με ερμηνείες φαντασιώδεις των προθέσεων και κινήτρων του, με έντεχνα υπονοούμενα και διφορούμενους υπαινιγμούς για το ήθος του, το παρελθόν του ή ότι άλλο προσφέρεται ως ομιχλώδης, αλλά γόνιμος για υποψίες, καταλογισμός.

Όπως λέει ο Χρήστος Γιανναράς στην Ελλάδα οι γενναίοι της υποταγής έχουν κατορθώσει να ενοχοποιήσουν ακόμα και τις λέξεις που τους ενοχλούν: Αλλοίμονο στον αφελή που θα μιλήσει για «ενδοτισμό» για «υπαγορευμένη πολιτική ελληνοτουρκικών σχέσεων», για «αφελληνισμένη παιδεία», για «συνειδήσεις παγιδευμένες στη διαπλοκή».

Θα τους πούνε Εθνικιστές οι Έλληνες Ταλιμπάν της Εθνοφοβίας.

ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: Ο ΕΘNΟΜΑΡΤΗΡΑΣ ΜΑΣ ΑΓΙΟΣ

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι μια κορυφαία μορφή για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Έζησε σε μια εποχή που το έθνος μας ριμάζονταν από την πιο στυγνή τυραννία των Τούρκων. Η αγνή του ψυχή φλέγονταν από αγάπη για το Χριστό και την Ελλάδα. Για αυτό αναδείχθηκε γρήγορα μεγάλος Ιεραπόστολος του Ευαγγελισμού του ελληνικού λαού. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Κώνστας. Γεννήθηκε το 1714 στο χωριό «Μέγα Δένδρον» της επαρχίας Αποκούρου της Αιτωλίας. Οι γονείς του ήταν πάρα πολύ ευσεβείς και μόρφωσαν τον Κώνστα «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Σε ηλικία 30 περίπου χρόνων φοιτά στην Αθωνιάδα σχολή στο Άγιο Όρος, σπουδάζοντας Αρχαία Ελληνικά και Λατινική φιλολογία, φιλοσοφία, ηθική, ρητορική, μαθηματικά, φυσικές επιστήμες, ιατρική και θεολογία έχοντας επιφανείς διδασκάλους του Γένους ως καθηγητές όπως τον Παναγιώτη Παλαμά και τον Ευγένιο Βούλγαρη.
Στην Ιερά Μονή Φιλοθέου βρήκε το κατάλληλο πνευματικό κλίμα που ζητούσε η ψυχή του. Εκεί άρχισε συστηματικά να μελετά το λόγο του Θεου, την Αγία Γραφή καθώς και τους Πατέρες της Εκκλησίας.
Το 1759 γίνεται μοναχός και αργότερα ιερέας και παίρνει το όνομα Κοσμάς.
Αφήνει το Άγιο Όρος και έρχεται στην πόλη όπου γνωρίζει τον Πατριάρχη Σεραφείμ Β’ και άλλους αρχιερείς που τον προτρέπουν στο κήρυγμα.
Το 1760 σε ηλικία 46 χρόνων ξεκινά τις περιοδείες τους για να στηρίξει τους χριστιανούς. Το κήρυγμά του είχε μεγάλη επιτυχία αν και η εποχή ήταν δύσκολη αφού σχολεία δεν υπήρχαν και φοβερή αγραμματοσύνη επικρατούσε σε όλη την πατρίδα μας.
Ο Πατροκοσμάς πραγματοποίησε τέσσερις μεγάλες ιεραποστολικές περιοδείες, όσες και ο Απόστολος Παύλος. Πέρασε από αναρίθμητες πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά και παντού κήρυττε την πίστη στο Χριστό και την αφοσίωση στην ορθόδοξη εκκλησία. Το τεράστιο ιεραποστολικό του έργο κράτησε είκοσι χρόνια και στο διάστημα αυτό ίδρυσε 247 σχολεία.
Εβραίοι τον κατηγόρησαν στον Κουρτ – Πασά στον οποίο έδωσαν και είκοσι χιλιάδες γρόσια για να τον βγάλει από τη μέση γιατί θίγονταν τα συμφέροντά τους από τα κηρύγματά του.
Τον συνέλαβαν οι Τούρκοι και στη θέση Μπουγιαλή κοντά στον Άψο ποταμό τον κρέμασαν σε ένα δένδρο. Μετά γύμνωσαν το ιερό λείψανό του και με μια πέτρα στο λαιμό το έριξαν στο ποτάμι. Ήταν 24 Αυγούστου του έτους 1779.
Μετά τρεις ημέρες ο ιερέας του χωριού Καλικόνταση βρήκε το λείψανο του Αγίου, το έντυσε με το ράσο του και το ενταφίασε στο νάρθηκα της εκκλησίας των εισοδίων της Θεοτόκου.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον ανακήρυξε τυπικά Άγιο στις 20/4/1961. Οι κάτοικοι, όμως, των περιοχών όπου έδρασε του είχαν κτίσει ναούς και προσκυνητάρια, είχαν ζωγραφίσει εικόνες του, είχαν συνθέσει ακολουθίες και τον μνημονεύουν στις προσευχές τους πριν ακόμη τον ανακηρύξει Άγιο το Πατριαρχείο. Εκτός από το ιεραποστολικό του έργο ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κατά τη διάρκεια της δράσης του προέβη στην προφήτευση πάρα πολλών γεγονότων που αφορούσαν τον Ελληνισμό αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα από τις οποίες αρκετές έχουν επαληθευθεί έως σήμερα. Για εμάς δεν υπήρξε ένας απλός μάρτυρας αλλά ένας σπουδαίος Εθνομάρτυρας. Αν βλέπει την κατάσταση του σημερινού ελληνικού κράτους θα φρήττει για την κατάντια των Ελλήνων πολιτικών να καταθέτουν στεφάνια στο μαυσωλείο του αρχισφαγέα Κεμάλ Αττατούρκ και να επιδιώκουν να κάνουν τα θρησκευτικά ένα απλό προαιρετικό μάθημα στα σχολεία.
Η ευγνωμοσύνη της Ελλάδας είναι τεράστια για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.

The 4 Skins

ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΜΙΣΘΩΤΩΝ: Η ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Σε αντίθεση με τον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό, η εθνικιστική ιδεολογία δεν αντιμετωπίζει τα οικονομικά μεγέθη ως αυτοσκοπό και συναντά την οικονομία με την κοινωνική πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας το σύνολο των πόρων του κράτους όχι για την κατάκτηση μεμονωμένων οικονομικών δεικτών αλλά για την διάχυση του παραγόμενου πλούτου ανάλογα με την παραγωγική ικανότητα κάθε πολίτη και παράλληλα, διαμορφώνει τις οικονομικές συνθήκες με τέτοιον τρόπο ώστε η κοινωνία να διατηρεί σε κάθε χρονική στιγμή μία δημιουργική δυναμική.

Η φορολογία αποτελεί τον σημαντικότερο πόρο του κράτους προκειμένου να ασκήσει την πολιτική του. Ο πολίτης συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνάμεις του ώστε να χρηματοδοτηθούν κοινωφελή έργα και πάσης φύσεως απαραίτητες δαπάνες. Ασχέτως, εάν η κατασπατάληση των χρημάτων του λαού είναι το κύριο μέλημα του καπιταλιστικού κράτους η φορολογία είναι απαραίτητη και αποτελεί κοινωνική υποχρέωση προς τη λαϊκή κοινότητα.

Το ισχύον σύστημα φορολόγησης μισθωτών είναι εντελώς άδικο και είναι εμφανώς μεροληπτικό υπέρ των μεγάλων εισοδημάτων. Η μεταρρύθμιση της φορολογικής κλίμακας που εξήγγειλε ο Υπουργός Οικονομικών κ. Αλογοσκούφης και ολοκληρώνεται το 2009 προβλέπει αύξηση του αφορολογήτου ορίου στα 12.000 ευρώ για τους άγαμους και παντρεμένους και την θέσπιση ενιαίου συντελεστή 25% για εισοδήματα από 12-30.000 ευρώ, 35% για εισοδήματα από 30.000 έως 75.000 ευρώ και 40% για εισοδήματα άνω των 75.000 ευρώ. Το αφορολόγητο όριο προσαυξάνεται κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί ενώ για το τρίτο παιδί το αφορολόγητο φθάνει τις 22.000 ευρώ και προσαυξάνεται κατά 1.000 ευρώ για το τέταρτο, πέμπτο παιδί κ.ο.κ.

Η ανωτέρω κλίμακα προσφέρει μικρές φοροελαφρύνσεις για χαμηλά και μεσαία εισοδήματα αλλά ευνοεί σαφώς τα μεγάλα εισοδήματα (άνω των 25.000 ευρώ), τα οποία απολαμβάνουν σαφώς μικρότερη φορολογική επιβάρυνση σε σχέση με το σύστημα που επικρατούσε έως το 2006. Άποψη μας είναι ότι το αφορολόγητο ποσό των 12.000 ευρώ είναι εκτός πραγματικότητας, διότι διαιρεμένο δια 14 μισθούς σημαίνει ότι κάθε καθαρός μισθός άνω των 854 ευρώ υπόκειται σε φορολόγηση. Σε περιόδους όμως, έντονης ακρίβειας και υψηλής ανεργίας είναι παράλογο σε τόσο χαμηλό μισθό να παρακρατείται φόρος. Το αφορολόγητο εισόδημα είναι απαραίτητο να αυξηθεί κατά τουλάχιστον στα 15.000 ευρώ ώστε να υπόκεινται σε φορολόγηση εισοδήματα με καθαρό ποσό άνω των 1.070 ευρώ και για να μπορέσουν έτσι τα χαμηλά κυρίως, εισοδήματα να πάρουν μια σημαντική ανάσα σε περίοδο έντονων πληθωριστικών πιέσεων. Με το προτεινόμενο αφορολόγητο ποσό ένας μισθωτός με ετήσιο φορολογητέο εισόδημα 15.000 ευρώ δεν θα πληρώσει καθόλου φόρο, ενώ με το ισχύον αφορολόγητο το 2008 θα πληρώσει 797,85 ευρώ. Επιπρόσθετα, προτείνουμε μείωση του φορολογικού συντελεστή έως τα 20.000 ευρώ στο 20% και 25% από τα 20.000 έως 30.000 ευρώ.

Άλλη πολύ σημαντική παράμετρος στην φορολογία είναι το αφορολόγητο ποσό για τους τρίτεκνους. Το ισχύον αφορολόγητο των 22.000 ευρώ είναι σαφώς ανεπαρκές για τις σημερινές απαιτήσεις της ζωής και προτείνουμε γενναία αύξηση του αφορολογήτου ποσού στα 30.0000 ευρώ ώστε να διευκολυνθεί η οικονομική κατάσταση των τριτέκνων αλλά και να δοθεί ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για την αύξηση των γεννήσεων και την καταπολέμηση της υπογεννητικότητας. Σημειώνουμε ότι με τις σημερινές οικιστικές συνθήκες είναι δύσκολη η απόκτηση πέντε ή περισσοτέρων τέκνων και πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία και να χορηγηθούν κίνητρα για την απόκτηση τρίτου τέκνου. Επιπλέον, η ισχύουσα αύξηση του αφορολογήτου ορίου κατά 1.000 ευρώ για κάθε τέκνο άνω των τριών είναι αστεία. Προτείνουμε την αύξηση του αφορολογήτου ορίου για το τέταρτο παιδι στα 35.000 ευρώ, στα 40.000 ευρώ για το πέμπτο παιδί και πλήρη φοροαπαλλαγή για το έκτο παιδί και άνω και έως του ποσού των 70.000 ευρώ. Με το σύστημα αυτό, ένας τρίτεκνος με φορολογητέο εισόδημα 30.000 ευρώ που θα πλήρωνε το 2008 2.127,60 ευρώ φόρο, δεν θα καταβάλει ούτε ένα ευρώ.

Δεδομένου ότι, η στήριξη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων θα προκαλέσει μείωση των φορολογικών εσόδων του κράτους, θα πρέπει τα μεγάλα εισοδήματα να στηρίξουν την μεταρρύθμιση αυτή, σε μια εποχή μάλιστα όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Θέση μας είναι ότι από 30.000 έως τα 70.000 ευρώ ο φορολογικός συντελεστής πρέπει να είναι στο 35% και από τα 70.000 και άνω στο 43%. Παράλληλα, στηρίζουμε το χρόνιο και πάντοτε ανικανοποίητο αίτημα της ΓΣΕΕ για τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας.

Επιπλέον, υπάρχουν ειδικές κατηγόριες εισοδήματος που αφορούν κυρίως υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων τις οποίες ο νομοθέτης δεν φορολογεί ενώ αποτελούν και αυτές εισόδημα, όπως τα stock options. Πρόκειται για αγορά μετοχών που προσφέρονται ως bonus σε στελέχη εταιρειών σε τιμή πολύ χαμηλότερη της χρηματιστηριακής αξίας και οι οποίες εφ΄όσον γίνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και εκδοθούν νέες μετοχές, δεν φορολογούνται. Αυτή η διακριτική μεταχείριση δεν πρέπει να συνεχισθεί να υπάρχει και πιστεύουμε ότι και αυτά τα εισοδήματα ή πιο σωστά, η υπεραξία των μετοχών αυτών, πρέπει να φορολογηθεί και να υπαχθεί στην κλίμακα του 43%.

Τονίζουμε ότι η αναδιάρθρωση της φορολογικής κλίμακας που προτείνουμε έχει και βραχυπρόθεσμο αλλά και μακροπρόθεσμο στόχο. Επιδιώκει την ανακούφιση των χαμηλών και μεσαίων οικονομικών στρωμάτων από την ασφυκτική πίεση της ακρίβειας, αλλά και την αλλαγή της ψυχολογίας του πολίτη ώστε να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον. Παράλληλα, αποτελεί ένα κίνητρο για την μεταβολή της καταστροφικής δημογραφικής πορείας του ελληνικού λαού που είναι βέβαιον ότι τις επόμενες δεκαετίες θα λάβει διαστάσεις εκρηκτικές.

H MAXH - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1949

Οι μάχες στον Γράμμο και στο Βίτσι τον Αύγουστο του 1949 ήταν η τελευταία πράξη στο δράμα του εμφυλίου πολέμου που σπάραζε την Ελλάδα από τις αρχές του 1946 και που ο σπόρος του είχε φυτευτεί από τον Δεκέμβριο του 1944 ή και ακόμη παλαιότερα, από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, με τις ένοπλες συγκρούσεις αντιστασιακών οργανώσεων διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού.

Αντίπαλοι στις μάχες του Γράμμου και του Βίτσι, όπως και σε όλον τον εμφύλιο πόλεμο, ήταν από τη μια οι δυνάμεις του επίσημου ελληνικού κράτους, ο εθνικός στρατός, όπως τον είχαν πει, και από την άλλη οι ανταρτικές δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, του ΔΣΕ, στρατιωτικού σκέλους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Ο ΔΣΕ είχε την ανεπίσημη και φειδωλή βοήθεια των όμορων με την Ελλάδα, «σοσιαλιστικών» τότε, χωρών, της Αλβανίας, της Γιουγκοσλαβίας και της Βουλγαρίας. Εκτός από τα εφόδια, η σημαντικότερη υπηρεσία που του πρόσφεραν ήταν η ελευθερία να μπαινοβγαίνουν τα τμήματά του στο έδαφός τους. Ο κυβερνητικός στρατός είχε την οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη της Αγγλίας πρώτα και των Ηνωμένων Πολιτειών αργότερα.

H χώρα μπήκε στην τελική ευθεία προς τον εμφύλιο πόλεμο την επαύριον κιόλας της υπογραφής της Συμφωνίας της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου του 1945 (βλ. τεύχος 15, 1.6.03). Με τη συμφωνία αυτή είχαν τερματιστεί τα Δεκεμβριανά του 1944, δηλαδή η ένοπλη σύγκρουση ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και κυρίως στα αγγλικά στρατεύματα από τη μία, και στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ (Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού) από την άλλη, στρατιωτικού σκέλους του EAM (Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου), της αντιστασιακής oργάνωσης που είχε ιδρυθεί κατά τη γερμανική κατοχή με πρωτοβουλία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

H Συμφωνία της Βάρκιζας προέβλεπε τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ αλλά και παρείχε εγγυήσεις για την ελεύθερη έκφραση των πολιτικών φρονημάτων όλων των πολιτών. Κανένας από τους δύο αυτούς όρους δεν τηρήθηκε. Οι μαχητές του ΕΛΑΣ δεν παρέδωσαν όλα τα όπλα τους αλλά έκρυψαν μεγάλο μέρος από αυτά, και έναν μόλις μήνα μετά την υπογραφή της συμφωνίας, στις 12 Μαρτίου 1945, το EAM υπέβαλε στις συμμαχικές κυβερνήσεις υπόμνημα στο οποίο καταγγελλόταν η κυβέρνηση ότι εφάρμοζε παντοειδείς διακρίσεις σε βάρος πολιτών που είχαν λάβει μέρος στην αντίσταση, τους οποίους καταδίωκε και τρομοκρατούσε, ενώ από την άλλη τηρούσε ευμενή στάση απέναντι στους πρώην συνεργάτες των Γερμανών.
Οι καταγγελίες από το KKE/EAM για κρατικές διώξεις κατά των αριστερών και για κατατρομοκράτησή τους από ένοπλες παρακρατικές ομάδες που δρούσαν σε διάφορες περιοχές της χώρας, συνεχίστηκαν τους μήνες που ακολούθησαν. Οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά διέψευδαν ένα τουλάχιστον μέρος αυτών των καταγγελιών.

Ετσι στις 10 Δεκεμβρίου του 1945 ο υπουργός Δικαιοσύνης K. Ρέντης έκανε γνωστό ότι ως εκείνη την ημερομηνία είχε ασκηθεί δίωξη κατά 80.000 πολιτών που σχετίζονταν με το EAM/ΕΛΑΣ για αδικήματα που ανάγονταν στην περίοδο της Κατοχής. Από αυτούς οι 40.000 βρίσκονταν στις φυλακές, κατάδικοι ή υπόδικοι, ενώ εκκρεμούσαν άλλες 48.000 δικογραφίες. Οσο για τη δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων, τα στοιχεία για τον πρώτο χρόνο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας μιλούν για 1.192 φόνους, 6.413 τρομοκρατικές ενέργειες, 70.000 συλλήψεις, 165 βιασμούς γυναικών, 6.567 ληστείες και διάφορες άλλες ανάλογες πράξεις.

H αντεπίθεση του KKE

Υπό την ηγεσία του γενικού γραμματέα του Νίκου Ζαχαριάδη, ο οποίος τον Μάιο του 1945 είχε επιστρέψει στην Ελλάδα ύστερα από μακροχρόνια κράτηση στο γερμανικό στρατόπεδο Νταχάου, το KKE αντέδρασε δυναμικά. Με τη 12η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του (25-27 Ιουνίου 1945), αφού αποφάνθηκε για τα Δεκεμβριανά ότι «η αντίδραση εσωτερικά δε νίκησε γιατί δεν έχει το λαό μαζί της [...]. Την ήττα και την υποχώρησή μας την επέβαλε [...] η ένοπλη παρέμβαση που έκαναν εξωελληνικοί παράγοντες», υιοθέτησε την αρχή ότι έπρεπε να οργανωθεί Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα.

Στην ύπαιθρο, παράλληλα με τις ακροδεξιές, δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους και αριστερές ομάδες «ενόπλων, καταδιωκομένων αγωνιστών».

H γενική κατάσταση της χώρας ήταν χαώδης. H οικονομία της είχε καταστραφεί από τον πόλεμο και ο πληθυσμός αντιμετώπιζε το φάσμα του λιμού. Στα πολιτικά πράγματα η αστάθεια είχε φτάσει στο απροχώρητο και οι κυβερνήσεις ανεβοκατέβαιναν αδιάκοπα. Οι αντιθέσεις των αστικών πολιτικών κομμάτων εκδηλώνονταν με ακραία οξύτητα, η πόλωση είχε εδραιωθεί και οι απροσχημάτιστες επεμβάσεις των ξένων, Αγγλων και Αμερικανών, που ένα μέρος τουλάχιστον του πολιτικού κόσμου τις αντιμετώπιζε με ταπεινωτική δουλικότητα, όξυναν ακόμη περισσότερο τα πνεύματα.

Στις 31 Μαρτίου του 1946 έγιναν εκλογές, οι πρώτες μετά τον πόλεμο. Το KKE κήρυξε αποχή και δεν πήρε μέρος σε αυτές προεξοφλώντας το νόθο αποτέλεσμα. Νικητής των εκλογών με εντυπωσιακή πλειοψηφία αναδείχθηκε το δεξιό Λαϊκό Κόμμα. Τη νύχτα 30 προς 31 Μαρτίου ομάδα ένοπλων αριστερών εισέβαλε στον σταθμό χωροφυλακής του Λιτόχωρου. H επιχείρηση αυτή θεωρείται, αν και μάλλον συμβολικά, η ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του εμφυλίου πολέμου. Ο στρατηγός Θ. Τσακαλώτος, που αργότερα θα διαδραμάτιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στις μάχες του εμφυλίου πολέμου ως διοικητής μεγάλων μονάδων του κυβερνητικού στρατού, είχε την άποψη ότι «κάτω από τας σφαίρας των επαναστατών εις το Λιτόχωρον ήρχισεν η MAXH ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ».

Τους μήνες που ακολούθησαν οι ανταρτικές ομάδες πύκνωσαν τις επιθέσεις τους σε διάφορες περιοχές της χώρας και σημείωσαν πολλές επιτυχίες. Παράλληλα, ενώ ως τότε ενεργούσαν λίγο - πολύ ανεξάρτητα η μία από την άλλη, κατέβαλαν τότε προσπάθειες συντονισμού της δράσης τους, και τον Οκτώβριο του 1946 δημιουργήθηκε το Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών, οι οποίοι έτσι υπάγονταν πλέον σε ενιαία διοίκηση, για να ακολουθήσει, τον Δεκέμβριο, η υιοθέτηση της γενικής ονομασίας Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας. Αρχηγός του ΔΣΕ τοποθετήθηκε ο Μάρκος Βαφειάδης, ο οποίος ονομάστηκε επίσης πρωθυπουργός της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης που σχηματίστηκε ένα χρόνο αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1947.

H επέμβαση των ΗΠΑ

Το αντίπαλο στρατόπεδο έβλεπε με ανησυχία που άγγιζε τα όρια του πανικού αυτές τις εξελίξεις και τις συνεχιζόμενες επιτυχίες των ανταρτών, οι οποίοι, με τον καιρό, δεν περιόριζαν πλέον τη δράση τους στην ύπαιθρο αλλά έφτασαν να απειλούν ακόμη και μεγάλες πόλεις, μερικές από τις οποίες κατελάμβαναν μάλιστα, αν και τις κρατούσαν μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα. Οι κυβερνητικές δυνάμεις δεν επαρκούσαν ούτε αριθμητικά ούτε οργανωτικά για να αντιμετωπίσουν τους αντάρτες και, παρά τις προσπάθειές τους, περιορίζονταν ουσιαστικά σε παθητικό ρόλο. «H πρωτοβουλία έχει περιέλθει εις τους συμμορίτας» σημείωνε ο στρατηγός Δ. Ζαφειρόπουλος.

Την αναδιοργάνωση και την ενίσχυση του εθνικού στρατού ανέλαβαν οι Αμερικανοί μετά τη δήλωση της αγγλικής κυβέρνησης, στις αρχές του 1947, ότι η Αγγλία αδυνατούσε πλέον να συνεχίσει τη βοήθειά της προς την Ελλάδα. Με το Δόγμα Τρούμαν, από το όνομα του αμερικανού προέδρου Χάρι Τρούμαν, τον Μάρτιο του 1947 οι ΗΠΑ έκαναν γνωστή την πεποίθησή τους ότι στην Ανατολική Μεσόγειο κινδύνευε η ασφάλειά τους, άρα αναγνώριζαν στον εαυτό τους το δικαίωμα να παρέμβουν. Παράλληλα τέθηκε λίγο αργότερα σε εφαρμογή και το Σχέδιο Μάρσαλ, από το όνομα του αμερικανού υπουργού εξωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ, για την παροχή οικονομικής βοήθειας προς τις ευρωπαϊκές χώρες.

Εκθεση του στρατηγού Τζέιμς Βαν Φλιτ, αρχηγού της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα, αναφέρει ότι ως τις 30 Σεπτεμβρίου του 1948 της είχε δοθεί βοήθεια ύψους 260 εκατομμυρίων δολαρίων υπό την εξής μορφή: 6 κανονιοφόροι, 143 αεροπλάνα, 7.000 βόμβες, υγειονομικός εξοπλισμός, 10.142 οχήματα, 3.890 όλμοι και πυροβόλα, 97.000 μικρά όπλα, 43.399 ελαστικά, 3.956.629 βλήματα πυροβολικού και βλήματα όλμων, 280.462.392 σφαίρες, 1.450.000 στολές, 185.294.600 συσκευασίες ατομικής τροφής, 8.650 ημίονοι, 50.681 τόνοι ζωοτροφών, 26.364.610 γαλόνια βενζίνη και 4.279 ασύρματοι.

Αρχίζοντας την άνοιξη του 1948 οι κυβερνητικές δυνάμεις εξαπέλυσαν σειρά επιθέσεων μέτριας αποτελεσματικότητας αρχικά αλλά συνεχώς βελτιούμενης με την πάροδο του χρόνου. Το καλοκαίρι του 1949 το σύνολο σχεδόν της χώρας είχε εκκαθαριστεί από τους αντάρτες.

Εξελίξεις στα δύο στρατόπεδα

Εν τω μεταξύ βαρύνουσες εξελίξεις είχαν σημειωθεί στο πολιτικό επίπεδο. Με το δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου του 1946 είχε επιστρέψει στην Ελλάδα ο βασιλιάς Γεώργιος B', ο οποίος πέθανε την 1η Απριλίου του 1947 και τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Παύλος. H κυβέρνηση της Αθήνας είχε θέσει εκτός νόμου το KKE και το EAM (Ιανουάριος του 1948) και αυστηρά νομοθετικά μέτρα είχαν ληφθεί για όσους ανέπτυσσαν φιλοκομμουνιστική δράση.

Λειτουργούσαν έκτακτα στρατοδικεία και οι θανατικές καταδίκες και εκτελέσεις αριστερών βρίσκονταν πλέον στην ημερησία διάταξη. Τον Οκτώβριο του 1948 αρχιστράτηγος των ενόπλων δυνάμεων τοποθετήθηκε ο στρατηγός Αλέξανδρος Παπάγος.

Στο κομμουνιστικό στρατόπεδο διαφωνίες ως προς την ακολουθητέα τακτική είχαν οδηγήσει στην καθαίρεση του Βαφειάδη από όλα του τα αξιώματα και στη διαγραφή του από το κόμμα. Αν και νέος, πρωθυπουργός της κυβέρνησης των ανταρτών τοποθετήθηκε ο Μήτσος Παρτσαλίδης, τον αγώνα κατεύθυνε πλέον ο Ζαχαριάδης. Σοβαρό πλήγμα για τον ΔΣΕ υπήρξε η ρήξη ανάμεσα στον ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας Τίτο και στον Στάλιν το καλοκαίρι του 1948. Το KKE συντάχθηκε με τον Στάλιν, με αποτέλεσμα η Γιουγκοσλαβία όχι μόνο να διακόψει κάθε βοήθεια προς τον ΔΣΕ αλλά και να του κλείσει τα σύνορά της στερώντας του μια πολύτιμη οδό διαφυγής σε ώρα ανάγκης, η οποία δεν θα αργούσε να φτάσει.
Μετά τις εκτεταμένες εκκαθαρίσεις που είχαν διεξαγάγει με επιτυχία οι κυβερνητικές δυνάμεις, ο κυριότερος όγκος των δυνάμεων του ΔΣΕ είχε συγκεντρωθεί στα ορεινά συγκροτήματα της Βόρειας Ελλάδας Γράμμο και Βίτσι.

Ο Γράμμος, ανάμεσα στη Μακεδονία και στην Ηπειρο, στα ελληνοαλβανικά σύνορα, είναι επέκταση της Βόρειας Πίνδου και συνεχίζεται μέσα στο αλβανικό έδαφος ως την Κορυτσά. Το Βίτσι, μία από τις κορυφές του όρους Βέρνου, από την οποία πήρε το όνομά του ολόκληρο το ορεινό αυτό συγκρότημα, βρίσκεται στη Δυτική Μακεδονία και οριοθετεί τους νομούς Φλώρινας και Καστοριάς, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται.


To καλοκαίρι του 1948 οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν εξαπολύσει μεγάλη επίθεση κατά του Γράμμου με στόχο την καταστροφή των εκεί θέσεων και μονάδων του ΔΣΕ. Οι μάχες υπήρξαν σκληρές, πολύνεκρες και παρατεταμένες. Λόγω όμως του ανεπαρκούς σχεδιασμού της επιχείρησης ο αντικειμενικός στόχος δεν είχε επιτευχθεί πλήρως. Οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν καταλάβει μέρος μόνο του επίμαχου εδάφους και ο κύριος όγκος του αντιπάλου είχε κατορθώσει να διαφύγει προς το Βίτσι. Εξάλλου την άνοιξη του επόμενου χρόνου, 1949, οι αντάρτες αντεπιτέθηκαν και ανακατέλαβαν μέρος των εδαφών που είχαν χάσει κατά τις μάχες του προηγούμενου χρόνου.

Τώρα οι δύσβατοι αυτοί τόποι, Βίτσι και Γράμμος, αποτελούσαν το έσχατο καταφύγιο του ΔΣΕ, ο οποίος, εκτός του ότι είχε αναγκαστεί να συγκεντρώσει εκεί όλες σχεδόν τις δυνάμεις που του απέμεναν, είχε επίσης οχυρώσει με πολλή φροντίδα τις ορεινές αυτές περιοχές εγκατασπείροντας στα κρίσιμα σημεία τους πολυβολεία, ναρκοπέδια, συρματοπλέγματα, καταφύγια και κάθε είδους αμυντική κατασκευή που μεγιστοποιούσε στο έπακρο τις φυσικές δυσκολίες του χώρου. H στρατηγική σημασία αυτών των οχυρών ήταν πρόδηλη για τον αντίπαλο: η καταστροφή τους θα σήμαινε την οριστική ήττα του ΔΣΕ και τη λήξη του εμφυλίου πολέμου.

Για την εκπόρθηση αυτών των οχυρών θέσεων και την ολοσχερή εξόντωση των ανταρτικών δυνάμεων το ΓΕΣ εκπόνησε το σχέδιο «Πυρσός» το οποίο προβλεπόταν να εξελιχθεί σε τρεις φάσεις. Ως προς τις δυνάμεις των αντιπάλων οι πληροφορίες των διαφόρων πηγών δεν συμπίπτουν. Από τη γενική εικόνα ωστόσο προκύπτει με σαφήνεια η διαπίστωση ότι συνολικά οι αντίπαλες δυνάμεις ήταν εξαιρετικά άνισες μεταξύ τους, με συντριπτική την υπεροχή της κυβερνητικής παράταξης όχι μόνο σε αριθμούς αλλά και στην ποιότητα του οπλισμού, ο οποίος αντιπροσώπευε την τελευταία λέξη της σχετικής τεχνολογίας της εποχής. Ο αριθμός των ανδρών της, όλων των κατηγοριών και των ειδικοτήτων, κυμαινόταν γύρω στις 150.000. H κυβερνητική παράταξη διέθετε σε αφθονία πεδινό και ορεινό πυροβολικό, όλμους, άρματα μάχης και τεθωρακισμένα, και πάνω απ' όλα αεροπορία, εκατό περίπου αεροπλάνα, μεταξύ των οποίων, εκτός από τα Spitfire, υπήρχαν και βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως Helldiver. Με την καθοδήγηση των Αμερικανών η αεροπορία χρησιμοποίησε τις βόμβες ναπάλμ, οι οποίες συνέτειναν αποφασιστικά στην έκβαση της αναμέτρησης υπέρ των κυβερνητικών δυνάμεων.

Απέναντι σε αυτή την επιβλητική πολεμική μηχανή ο ΔΣΕ είχε να αντιτάξει λιγότερους από 15.000 μαχητές, άνδρες και γυναίκες, πυροβολικό, ορεινό, αντιαρματικό και αντιαεροπορικό, σε περιορισμένους ωστόσο αριθμούς και με ανεπαρκείς ποσότητες πυρομαχικών, καθώς και όλμους.

H επιχείρηση «Πυρσός»

H πρώτη φάση της επιχείρησης, ο «Πυρσός A'», άρχισε τη νύχτα 2 προς 3 Αυγούστου 1949 στον Γράμμο και ήταν παραπλανητικού χαρακτήρα αποσκοπώντας να πείσει τον αντίπαλο ότι ήταν η κύρια επίθεση ώστε να τον καθηλώσει στις θέσεις του ή και να παρασύρει άλλες δυνάμεις των ανταρτών από το Βίτσι που θα έσπευδαν να βοηθήσουν τους συντρόφους τους.
H επιχείρηση ανατέθηκε σε μονάδες του A' Σώματος Στρατού, το οποίο, με δύο μεραρχίες και μία ανεξάρτητη ταξιαρχία υποστηριζόμενες από άλλα τμήματα πεζικού, πυροβολικό, άρματα μάχης και αεροπορία, αντιμετώπισε τις δυνάμεις των ανταρτών, δύο μεραρχίες επίσης, αλλά με μειωμένη σύνθεση, δύο ανεξάρτητες ταξιαρχίες, δεκαέξι πυροβόλα, δύο όλμους και αντιαρματικά και αντιαεροπορικά πυροβόλα.

Οι εχθροπραξίες κράτησαν έξι ημέρες και οι κυβερνητικές δυνάμεις όχι μόνο κατόρθωσαν να καθηλώσουν τις δυνάμεις του εχθρού αλλά και κατέλαβαν σημαντικές στρατηγικές θέσεις στον Βορειοανατολικό και στον Νότιο Γράμμο.

Στις 10 Αυγούστου εξαπολύθηκε ο «Πυρσός B'», η κύρια φάση της όλης επιχείρησης, που είχε στόχο να εξοντώσει τις δυνάμεις του ΔΣΕ που βρίσκονταν στο Βίτσι, σε θέσεις εξαιρετικά οχυρές, και την οποία ανέλαβε το B' Σώμα Στρατού. Σύμφωνα με μια πηγή (με την οποία ωστόσο δεν συμφωνεί ο απολογισμός του ΓΕΣ, τουλάχιστον όσον αφορά τον οπλισμό των ανταρτών), έξι μεραρχίες, ένα ελαφρό σύνταγμα πεζικού, έξι τάγματα εθνοφρουρών, τέσσερα συντάγματα πεδινού πυροβολικού, τρεις μοίρες μέσου πυροβολικού, τέσσερις μοίρες ορεινού πυροβολικού, δύο συντάγματα αναγνωρίσεως και μία ίλη αρμάτων μάχης, σύνολο περίπου 60.000 ανδρών, καθώς και 87 αεροπλάνα είχαν απέναντί τους δύο μεραρχίες, δύο ταξιαρχίες και μερικά τμήματα από τις στρατιωτικές σχολές του ΔΣΕ, δηλαδή σύνολο περίπου 8.000 μαχητών υποστηριζόμενων από σαράντα πέντε ορεινά, δεκαπέντε αντιαεροπορικά και δύο αντιαρματικά πυροβόλα.

H μάχη υπήρξε σκληρή και πεισματική και από τις δύο πλευρές, αλλά η υπεροχή του κυβερνητικού στρατού σε αριθμό ανδρών και σε ποσότητα και ποιότητα οπλισμού, καθώς και η αρτιότερη εκπαίδευσή του, και ιδιαίτερα των ειδικών δυνάμεων καταδρομών, του εξασφάλισαν τη νίκη. Οι μονάδες του κυβερνητικού στρατού κατέλαβαν τις σημαντικότερες οχυρές θέσεις, κατόρθωσαν να βρεθούν στα νώτα του εχθρού, και στις 16 Αυγούστου το Βίτσι είχε εκκαθαριστεί πλήρως από τους αντάρτες. Το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών τους ωστόσο, υπό το καταιγιστικό πυρ των αντιπάλων τους, κατόρθωσε να διαφύγει. Πρώτος σταθμός του ήταν η μικρή χερσόνησος Πυξός, ανάμεσα στη Μικρή και στη Μεγάλη Πρέσπα. Ούτε εκεί όμως μπόρεσε να μείνει για πολύ λόγω των αεροπορικών επιθέσεων και του κινδύνου απόβασης των κυβερνητικών δυνάμεων. Τελικά οι διασωθέντες του Βίτσι, μέσω Αλβανίας, κατόρθωσαν να φτάσουν στον Γράμμο.

H τελευταία πράξη
Οι απώλειες σε αυτή τη φάση της επιχείρησης, κατά το ΓΕΣ, ήταν για τον κυβερνητικό στρατό 256 νεκροί αξιωματικοί και στρατιώτες και 1.336 τραυματίες, ενώ για τον ΔΣΕ οι νεκροί ήταν 1.182 και οι αιχμάλωτοι 634. Ακόμη, πάντα κατά το ΓΕΣ, στα χέρια του κυβερνητικού στρατού έπεσαν 40 πυροβόλα, 33 αντιαρματικά, 16 αντιαεροπορικά, 115 όλμοι και άλλα είδη οπλισμού.

H τρίτη και τελευταία φάση της επιχείρησης, ο «Πυρσός Γ'», που στρεφόταν και αυτή κατά του Γράμμου, όπου τώρα είχαν συγκεντρωθεί όλες οι δυνάμεις του ΔΣΕ, προσέλαβε τελετουργικό χαρακτήρα: μετέβησαν επί τόπου για να την παρακολουθήσουν από σχετικά κοντινό σημείο ο βασιλιάς Παύλος και ο αμερικανός στρατηγός Βαν Φλιτ. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, οι δυνάμεις που αντιπαρατάχθηκαν ήταν για τον κυβερνητικό στρατό πέντε μεραρχίες, μία ανεξάρτητη ταξιαρχία, τέσσερα ελαφρά συντάγματα πεζικού, εκατόν είκοσι πυροβόλα, πολλά άρματα μάχης και τεθωρακισμένα και ισχυρή δύναμη αεροπορίας, ενώ ο ΔΣΕ διέθετε συνολικά λίγο περισσότερους από 12.000 μαχητές, συμπεριλαμβανομένων και των 6.000 που είχαν φτάσει από το Βίτσι.
Με αυτόν τον συσχετισμό δυνάμεων οι προοπτικές για τον ΔΣΕ διαγράφονταν ζοφερές. Τούτο δεν απέτρεψε τον Ζαχαριάδη από το ακόλουθο διάγγελμα:
«Ο εχθρός συγκεντρώνεται στο Γράμμο για μια αποφασιστική αναμέτρηση. Στο Γράμμο έχουμε όλες τις δυνατότητες να καταφέρουμε το θανάσιμο πλήγμα στον εχθρό. Εχουμε αρκετές δυνάμεις και μέσα. Πιο πλεονεκτικό έδαφος. Στο Γράμμο απέτυχε πέρσι ο μοναρχοφασισμός. Στο Γράμμο φέτος του καταφέραμε σοβαρό πλήγμα [...]. Στο Γράμμο από τις 2 μέχρι τις 8 Αυγούστου έσπασε τα μούτρα του. Εχουμε και την πείρα του Βίτσι και το σοβαρό μάτωμα που προκαλέσαμε στον εχθρό στο Βίτσι [...]. Εδώ μπορούμε και πρέπει να θάψουμε το μοναρχοφασισμό».

H επίθεση εξαπολύθηκε τα ξημερώματα της 25ης Αυγούστου. Οι αντάρτες αμύνθηκαν πεισματικά αλλά δεν άργησε να φανεί πόσο άνισος ήταν ο αγώνας και πόσο ανέφικτη η αναχαίτιση του αντιπάλου. Την επομένη κιόλας μία μεραρχία του κυβερνητικού στρατού κατόρθωσε να υπερκεράσει τη γραμμή άμυνας του ΔΣΕ και να βρεθεί στα μετόπισθέν του, όπου κατέλαβε την Πόρτα Οσμάν, κύριο σημείο εξόδου των ανταρτών προς την Αλβανία. Απέναντι στον κίνδυνο να αποκλειστεί και η μοναδική απομένουσα δίοδος Μπάρα, και οι δυνάμεις του ΔΣΕ να βρεθούν περικυκλωμένες, το Πολιτικό Γραφείο του KKE τις διέταξε να εκκενώσουν τον Γράμμο και να περάσουν στην Αλβανία. Στις 29 Αυγούστου ο ΔΣΕ είχε εγκαταλείψει το άλλοτε τρομερό οχυρό και ορμητήριό του. Με την κατάληψη του υψώματος Κάμενικ, την επομένη, ο κυβερνητικός στρατός είχε δαμάσει τελειωτικά τον Γράμμο.
Ο εμφύλιος πόλεμος είχε λήξει αλλά οι συνέπειές του σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, οικονομικό αλλά και ανθρώπινο, θα βασάνιζαν την Ελλάδα για πολλές δεκαετίες ακόμη.

Ανοιχτή επιστολή του Συλλόγου " Ίων Δραγούμης" είς τον Σκοπιανό Πρωθυπουργό

Ανοιχτή επιστολή στον Νίκολα Γκρουέφσκι
της Κίνησης Δημοτών Έδεσσας «Ίων Δραγούμης»




Γείτονα κ. Νίκολα Γκρουέφσκι,

Τους γείτονες δε τους διαλέγουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε δίπλα τους. Εμείς θέλουμε αυτή η γειτνίαση να είναι ειρηνική και εποικοδομητική, Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αποφασίσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας μέσω αυτής της επιστολής με αφορμή την επιστολή που στείλατε στον πρωθυπουργό μας, και η οποία μας αφορά άμεσα.

Είμαστε μέλη του Συλλόγου «Ίων Δραγούμης» της Έδεσσας και εμπνεόμαστε από το έργο του. Είμαστε γηγενείς Μακεδόνες. Γεννηθήκαμε, ζούμε και εργαζόμαστε στον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας. Διασκεδάζουμε χορεύοντας τους τοπικούς παραδοσιακούς Μακεδονικούς χορούς αλλά όχι τους ξενόφερτους σλάβικους της ΠΓΔΜ ή τους βουλγαρο-κομιτατζίδικους. Μερικοί από εμάς ομιλούν και τα εντόπικα, αλλά πάνω από όλα αισθανόμαστε ακρίτες του Ελληνισμού.

Στην επιστολή σας προς τον Πρωθυπουργό μας μιλάτε για Μακεδονικό κράτος, Μακεδονική εθνότητα, Μακεδονική γλώσσα, Μακεδονική μειονότητα, πρόσφυγες του εμφυλίου και περιουσιακά ζητήματα αυτών. Θα απαντήσουμε σε όλα, αλλά θα γίνουν περισσότερο κατανοητές οι θέσεις μας εάν πρώτα διαβάσετε τα τρία συνημμένα άρθρα σε αυτή την επιστολή με τίτλους «Η Ταυτότητα των Μακεδόνων», «Η Ταυτότητα των Σλαβομακεδόνων» και «Τα εντόπικα».


Το Κράτος σας

Οι Αλβανοί, με το επίσημο 30% του πληθυσμού και με την ένοπλη εξέγερση και την συμφωνία της Αχρίδος, ουσιαστικά έχουν διχοτομήσει διοικητικά το κράτος σας. Οι Αλβανοί ούτε ήταν ούτε θέλουν να γίνουν Μακεδόνες Άρα μιλάμε για ένα κράτος Αλβανοσλαβία. Εάν υπολογίσουμε και τις 23 διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες που υπάρχουν επίσημα εντός του κράτους σας, όπως και να λέγεστε εσείς, τότε το σωστότερο όνομα είναι Κεντροβαλκανική Δημοκρατία. Μόνον το νότιο τμήμα του κράτους σας (περιοχές Αχρίδος, Μοναστηρίου, Γευγελής και Στρώμνιτσας) ανήκει στον ιστορικό χώρο της Μακεδονίας (δηλαδή έδαφος στο οποίο κατοίκησαν Μακεδονικές φυλές). Οι περιοχές των Σκοπίων και του Τετόβου ποτέ δεν κατοικήθηκαν από Μακεδόνες άσχετα εάν κατά την Ρωμαϊκή, Βυζαντινή και Τουρκική περίοδο συμπεριλαμβάνονταν σε ευρύτερες διοικητικές περιφέρειες με το όνομα Μακεδονία που περιελάμβαναν ακόμη και την Θράκη. Άρα το δικαιότερο είναι να ονομάσετε μόνον το νότιο τμήμα του κράτους σας Περιφέρεια Μακεδονίας και όλο το κράτος Κεντροβαλκανική Δημοκρατία.


Η εθνότητά σας

Στις επίσημες απογραφές παραδέχεστε την ύπαρξη 23 εθνικών ομάδων στην επικράτειά σας. Πρόσφατα στην επιστολή σας προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μπαρόζο ομιλείται για το πολυεθνικό κράτος σας. Εάν θέλετε να είστε αξιόπιστος, το σύνολο των κατοίκων του κράτους σας (Αλβανοί, Σλάβοι, Τούρκοι, Τσιγγάνοι κ.λπ.) θα πρέπει να έχει την Κεντροβαλκανική εθνικότητα. Όσοι Σλάβοι δε θέλουν να είναι ούτε Βούλγαροι, ούτε Σέρβοι, τότε είναι Σλαβομακεδόνες, με την έννοια ότι είναι οι Σλάβοι που από το 6ο μ.Χ. αιώνα άρχισαν να εγκαθίστανται σε διάφορες περιοχές της νότιας Βαλκανικής έως την Πελοπόννησο, όπως αναφέρει το άρθρο με τίτλο «Η Ταυτότητα των Σλαβομακεδόνων», το οποίο επισυνάπτουμε. Δεν είναι καθόλου κακό ούτε υποτιμητικό να δεχθείτε αυτό το όνομα το οποίο ανταποκρίνεται σε πραγματικά κριτήρια. Μακεδόνες ήμασταν πάντα και εξακολουθούμε να είμαστε εμείς και ποτέ δεν εγκαταλείψαμε την περιοχή μας, ούτε την Ελληνικότητά μας, όπως σαφέστατα αναλύουμε στο άρθρο που επισυνάπτουμε σε αυτή την επιστολή με τίτλο «Η Ταυτότητα των Μακεδόνων». Η αποδοχή της σλαβικής ταυτότητάς σας μας διαχωρίζει φυλετικά και μας οδηγεί σε περίοδο ειλικρινούς φιλίας, ειρήνης και προόδου, κάτι το οποίο όμως δεν εξυπηρετεί τα σχέδια των Αμερικανών οι οποίοι σας εξωθούν σε παράλογες απαιτήσεις. Έχετε σκεφθεί πόσο θα είχατε προοδεύσει εάν δεν ακούγατε τους Αμερικανούς και υιοθετούσατε από την αρχή την σλαβική σας ταυτότητα;


Η γλώσσα σας

Χρησιμοποιείτε το Κυριλλικό αλφάβητο, έχετε γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες της παλαιοσλαβικής όμοιους της Βουλγαρικής και παραπλήσιους της Σερβικής, παρά την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν τα «εργαστήρια γλωσσολογίας» σας με τις συχνές αναθεωρήσεις της γλώσσας σας για την αποβουλγαροποίησή της και την αποσερβοποίησή της. Όλα αυτά κατατάσσουν την γλώσσα σας στις Σλαβικές γλώσσες και μπορεί άφοβα να ονομασθεί Κεντροβαλκανική με την έννοια της σλαβικής γλώσσας που ομιλήθηκε στα κεντρικά Βαλκάνια. Για τους παραπάνω λόγους η Βουλγαρία θεωρεί τη γλώσσα σας διάλεκτο της Βουλγαρικής. Μακεδονική σίγουρα δεν είναι, γιατί η Μακεδονική είναι Ελληνική διάλεκτος από την αρχαία εποχή. Μπορείτε να το διαπιστώσετε και από την εξής απλή παρατήρηση: εσείς στη γλώσσα σας δεν ξέρετε ούτε τι σημαίνει ούτε πώς ετυμολογείται η λέξη Μακεδονία, Αλέξανδρος, Φίλιππος και τόσες άλλες. Στη δική μας όμως γλώσσα, την Ελληνική, καταλαβαίνουμε και την ετυμολογία τους και τη σημασία τους. Π.χ. το όνομα Φίλιππος προέρχεται από την ένωση δύο Ελληνικών λέξεων, τη λέξη φίλος και τη λέξη ίππος, και σημαίνει φίλος του ίππου (αλόγου). Στα σλαβικά είναι απλώς μια λέξη χωρίς καμία σημασία.


Η Μειονότητα

Πριν 150 χρόνια η Βουλγαρία, με την υποστήριξη της Ρωσίας, έκανε τεράστιες προσπάθειες να μας πείσει ότι δεν είμαστε Έλληνες, αλλά ότι είμαστε Βούλγαροι επειδή ομιλούμε τα «εντόπικα». Δεν τα κατάφερε με τα λόγια και αναγκάσθηκε να το προσπαθήσει με τα όπλα και την ωμή βία (Μακεδονικός Αγώνας), αλλά πάλι απέτυχε. Έρχεστε τώρα εσείς, αυτή την φορά με την υποστήριξη της Αμερικής, και λέτε ότι όποιος ομιλεί «εντόπικα» δεν είναι Έλληνας αλλά Μακεδόνας, με την έννοια ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες. Φυσικά πολύ πιο έξυπνη προπαγάνδα, αλλά γνωρίζεται πολύ καλά ότι και πάλι δεν μας πείσατε και η ίδια η επιστολή σας το αποδεικνύει.

Αλίμονο κ. Γκρούεφσκι εάν εμείς οι Μακεδόνες πιστεύαμε τον κάθε έναν και τον αφήναμε να μας υποδεικνύει ποιοι είμαστε ανάλογα με τα συμφέροντά του. Την απάντηση στην επιστολή σας σε αυτό το θέμα την έχουν ήδη δώσει Μακεδόνες της περιοχής της πόλεως του Μοναστηρίου το 1903 σε ένα υπόμνημα που έστειλαν προς την Γαλλική Κυβέρνηση. Γράφουν επί λέξει: «λαλούμεν ελληνιστί, βλαχιστί, αλβανιστί, βουλγαριστί, αλλά ουδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν να αμφισβητεί προς ημάς τούτο», που σε απλά ελληνικά σημαίνει: «μιλάμε ελληνικά, βλάχικα, αλβανικά, βουλγαρικά, αλλά καθόλου λιγότερο είμαστε όλοι Έλληνες και σε κανέναν δεν επιτρέπουμε να μας το αμφισβητεί». 105 χρόνια μετά εμείς οι Μακεδόνες της Εδέσσης τονίζουμε με την ίδια ένταση και σαφήνεια την Ελληνικότητά μας ανά τους αιώνες, παρά τα όποια παράπονα μπορεί να έχουμε ακόμα και με τις Ελληνικές κυβερνήσεις μετά την απελευθέρωση το 1912.

Αλλά εδώ προκύπτει ένα σημαντικό θέμα. Η πόλη του Μοναστηρίου σήμερα ονομάζεται Bitola και είναι μέσα στα διοικητικά όρια του κράτους σας. Πού είναι αυτοί οι Μακεδόνες που δήλωναν με τόση σαφήνεια ότι είναι Έλληνες; Επιπλέον ο πρώτος Πρόεδρος του κράτους σας κ. Γκλιγκόρωφ στις 5-6-1993 στην εφημερίδα της Τσεχίας Cesky Denik (Τσέχικη Ημέρα) δήλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι: «Οι Έλληνες που δηλώνουν ότι ζουν εδώ είναι 250.000, από τις στατιστικές όμως είναι μόνον 100.000». Ναι 100.000 Έλληνες. Οι αριθμοί αυτοί συμφωνούν περίπου και με την απογραφή που έκαναν οι Γερμανοί στην περιοχή σας το 1941 και οι οποίοι φυσικά δεν είχαν κανέναν λόγω να την παραποιήσουν, αντιθέτως ήθελαν την πραγματική κατάσταση και για αυτό την έκαναν. Κύριε Γκρούεφσκι, επισημοποιήστε την εμφανέστατη Ελληνική μειονότητα που ζει στο κράτος σας, αντί να προσπαθείτε να την κρύψετε μέσα σε «Βλάχικες» και «Μακεδονικές» εθνότητες.

Ένα άλλο στοιχείο διαφοροποίησης, το οποίο σκοπίμως αποσιωπάτε, είναι οι εκκλησιαστικές σας επιλογές. Προσπαθείτε με αμφιλεγόμενους ανθρώπους που παριστάνουν τους ιερείς να δημιουργήσετε καινούργια Εκκλησία. Αποσχισθήκατε με το έτσι θέλω από το Πατριαρχείο Σερβίας και απομακρυνθήκατε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Αντιθέτως ανακηρύξατε τον Πάπα της Ρώμης σε προστάτη σας, εντασσόμενοι ουσιαστικά στην αίρεση της Ουνίας. Εμείς οι Μακεδόνες έχουμε παλαιούς και στενούς δεσμούς με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να απομακρυνθούμε από αυτό.


Οι πολιτικοί πρόσφυγες, ο επαναπατρισμός και οι περιουσίες τους
Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τα θέματα αυτά με πολύ προσοχή και αντικειμενικότητα γιατί ορισμένα μέλη μας έχουν συγγενείς στην ΠΓΔΜ και σε άλλα πρώην ανατολικά κράτη αλλά και γιατί και εσείς είστε υιός πολιτικού πρόσφυγα, με επώνυμο Γρούια, από την Αχλάδα Φλωρίνης. Διευκρινίζουμε ότι για οικονομία χώρου θα αναφερθούμε στην γενική πορεία των προσφύγων και όχι στις ιδιαιτερότητες που έχει η προσωπική περιπέτεια κάθε πρόσφυγα και των συγγενών του.

Ο πολιτικός φορέας των μελών του Δημοκρατικού Στρατού, μετά την Γερμανική κατοχή, με την θέλησή του, δεν πήρε μέρος στις Ελληνικές εκλογές και λίγο αργότερα κήρυξε τον πόλεμο στην Ελληνική κυβέρνηση. Σκοπός του ήταν η βίαιη κατάληψη της εξουσίας και το τελευταίο διάστημα του πολέμου προστέθηκε ότι σε περίπτωση νίκης θα δινόταν αυτονομία στο γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας με απόσχισή της από την υπόλοιπη Ελλάδα για μελλοντική ενσωμάτωσή της στην νεοσύστατη Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η χρηματοδότηση του πολέμου γινόταν από τον Εβραιοκροάτη Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας μέσω της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και όχι της Σοβιετικής Ενώσεως, η οποία τηρούσε τις συμφωνίες της Γιάλτας. Οι ενέργειες αυτές, πόλεμος για απόσχιση εδαφών με χρηματοδότηση ξένου κράτους στο ποινικό δίκαιο όλων των κρατών του κόσμου λέγεται εσχάτη προδοσία. Θα μπορούσε ο πολιτικός φορέας του Δημοκρατικού στρατού να λάβει μέρος, στις έστω και λίγο αξιόπιστες εκλογές, και να κάνει, με τις όποιες δυνάμεις του, εντονότατο ιδεολογικό αγώνα για την εξουσία και σας βεβαιώ ότι θα είχε επιτυχία γιατί η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν ήθελε την νέα Αγγλοαμερικανική κατοχή.

Ορισμένα από τα μέλη του Δημοκρατικού στρατού, μετά την στρατιωτική ήττα του, εγκατέλειψαν, με ή χωρίς την οικογένειά τους, την Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν σε κράτη της ανατολικής Ευρώπης με κομμουνιστικό καθεστώς. Όσοι εγκαταστάθηκαν εκτός ΠΓΔΜ παρέμειναν Έλληνες και κανένας απολύτως δεν δήλωσε αλλοεθνής, προς τιμή του και τιμή του κράτους που τα φιλοξένησε. Αυτούς, το Ελληνικό κράτος, δείχνοντας μέγιστη μεγαλοψυχία, τους επέτρεψε να επαναπατριστούν, επιβεβαιώνοντας πλήρως τον χαρακτηρισμό «εμφύλιος» τον οποίον υιοθετείτε και εσείς στην επιστολή σας, και ο οποίος σημαίνει «μεταξύ της ίδιας φυλής». Όσα από τα μέλη εγκαταστάθηκαν στο έδαφος της ΠΓΔΜ, ως δια μαγείας, «δήλωσαν», όλοι ανεξαιρέτως, όχι Έλληνες αλλά Μακεδόνες και όλα αυτά τα χρόνια δηλητηριάστηκαν με μίσος για την Ελλάδα από την κρατική προπαγάνδα που τους βάπτισε Μακεδόνες μη Έλληνες, και τους χιλιάδες πραγματικούς γηγενείς Μακεδόνες Έλληνες της ΠΓΔΜ τους ανάγκασε να σιωπήσουν ή να φύγουν (πολλοί είναι εγκατεστημένοι στον Δήμο Ελευθερίου Κορδελιού στη Θεσσαλονίκη).

Σπουδάσατε στο εξωτερικό με υποτροφίες Αμερικανικών ιδρυμάτων και γνωρίζετε ότι δεν υπάρχει κανένα ποινικό ή ηθικό δίκαιο σε κανένα κράτος του κόσμου που να καλύπτει αυτά τα αμετανόητα άτομα να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Και γιατί να επιστρέψουν; Για να αιματοκυλίσουν πάλι την Ελλάδα ζητώντας απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και ενσωμάτωσή της στην ΠΓΔΜ ή για να πάνε ένα ωραίο πρωινό, με μια δικαστική απόφαση στο χέρι, έξω από το σπίτι του αδελφού ή του θείου ή του εξαδέλφου, που παρέμεινε στην Ελλάδα, και να του πουν δώσε ένα ποσοστό από κάθε χωράφι και κάθε ακίνητο που είχε ο πρόγονός μου γιατί έφυγε βιαστικά και δεν πρόλαβε να κάνει διαθήκη και για αυτό δικαιούμαι κάτι από όλα; Δυστυχώς αυτό λένε και αυτό ακριβώς θα κάνουν. Οι εδώ συγγενείς εάν έχουν πολύ καλές σχέσεις με αυτούς και τους αναγνωρίζουν δικαιώματα μπορούν ακόμα και τώρα να τους μεταβιβάσουν το ποσοστό που τους αναλογεί ή να τους στέλνουν το ενοίκιο των χωραφιών και του σπιτιού στην ΠΓΔΜ. Αυτό τώρα μπορεί να το κάνουν εθελοντικά, αλλά εάν το Ελληνικό κράτος τους αναγνωρίσει δικαιώματα θα υποχρεωθούν να το κάνουν όλοι. Παρ’ όλα αυτά το Ελληνικό κράτος, δείχνοντας και πάλι πραγματική μεγαλοψυχία, με τον νόμο Γεννηματά ρύθμισε ορισμένα θέματα τουλάχιστον γι’ αυτούς που αποδέχθηκαν ότι είναι Έλληνες. Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά του παιδομαζώματος που παρέμειναν στην ΠΓΔΜ, μεταξύ τους και πρόσφυγες από την μικρά Ασία και τον Πόντο, και υπέστησαν την προπαγάνδα του Μακεδονισμού είναι οι πιο αδικημένοι σε αυτή την υπόθεση.

Κύριε Γκρούεφσκι, πρέπει να σας προβληματίσει το γεγονός ότι οι άμεσοι γείτονές σας απορρίπτουν και η πραγματικότητα αναιρεί το ιδεολόγημα του Μακεδονισμού σας. Με τη χρηματοδότηση των Αμερικανών προσπαθείτε να δημιουργήσετε κράτος εις βάρος των γειτόνων σας και αυτό σας κάνει κακό γείτονα για όλους. Πρέπει να γνωρίζετε ότι όλος ο πλανήτης να σας αναγνωρίσει, εάν δε σας αναγνωρίσουμε εμείς είναι σαν να μην υπάρχετε.

Επειδή η καλή γειτονία επισφραγίζεται με πράξεις και όχι με λόγια σας προσκαλούμε στην Έδεσσα για να επισκεφθούμε μαζί παλαιές Εδεσσαϊκές οικογένειες, τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Έδεσσας, την Αρχαία Πέλλα, το Δίον, τον τάφο του Φιλίππου στην Βεργίνα και τον τάφο του Λύσωνος και Καλλικλέους στη Νάουσα, για να δείτε και μόνος σας την Ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων και την πατροπαράδοτη Ελληνική φιλοξενία των σύγχρονων Μακεδόνων. Στην συνέχεια θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να επισκεπτόμασταν και τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Ηράκλειας ο οποίος ευρίσκεται μέσα στα όρια του κράτους σας. Προτείνουμε να μας ξεναγήσει Άγγλος αρχαιολόγος και να μας συνοδεύσει ο Αμερικανός πρόξενος των ΗΠΑ στην Θεσσαλονίκη.

Πίνακας Αποδεκτών:

*Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας
*Γραφείο Πρωθυπουργού της Ελλάδας
*Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας
*Προεδρία της Βουλής των Ελλήνων
*Κόμματα Ελληνικού Κοινοβουλίου:
Ν.Δ.
ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Κ.Κ.Ε.
ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
ΛΑ.Ο.Σ.
*Ελληνικοί Τηλεοπτικοί Σταθμοί:
Mega TV
Alpha TV
Ant1 TV
Alter TV
Star TV
*Ελληνικές Εφημερίδες:
Απογευματινή
Έθνος
Ελευθεροτυπία
Τα Νέα
Το Παρόν
City Press
Στόχος
*ΟΗΕ
*ΝΑΤΟ
*Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη
*Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση
*Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
*Ξένες Πρεσβείες στην Ελλάδα:
Αμερικής
Ρωσίας
Γαλλίας
Γερμανίας
Ιταλίας
Ισπανίας
Πορτογαλίας
Βουλγαρίας
Σερβίας
Αλβανίας
Τουρκίας
FYROM
Ρουμανίας
Ιρλανδίας
Αυστρίας
Βελγίου
Βοσνίας – Ερζεγοβίνης
Κροατίας
Δανίας
Φινλανδίας
Ουγγαρίας
Νορβηγίας
Πολωνίας
Σλοβακίας
Σλοβενίας
Σουηδίας
Ελβετίας
Τσεχίας

Δεν δέχθηκαν να κάνουν σκοπιές

Απίστευτο και όμως πέρα για πέρα αληθινό!!!Σε στρατιωτική μονάδα της ακριτικής Αλεξανδρούπολης, ο διοικητής κάλεσε τους ΕΠΟΠ (οπλίτες πενταετούς υποχρέωσης) προκειμένου να τους ενημερώσει πως λόγω της δραστικής μείωσης του αριθμού εφέδρων οπλιτών του στρατοπέδου και άρα αδυναμίας της υποχρέωσης φρούρησης και κάλυψης των επίμαχων σημείων του με σκοπούς-φρουρούς, είναι υποχρεωμένος να τους ζητήσει να αυξήσουν (προσωρινά) τις υπηρεσίες τους από 10 σε 15 μηνιαίως.Ο διοικητής του στρατοπέδου προχώρησε στην συγκεκριμένη ενέργεια επειδή διέγνωσε κόπωση σωματική και ψυχολογική στους έφεδρους στρατιώτες και θέλοντας (προφανώς) να προλάβει τα χειρότερα (άσκοπες αιτήσεις αναβολών, απόπειρες αυτοκτονίας, δημιουργία ψυχολογικών προβλημάτων κ.α.) ζήτησε (έχοντας αυτό το δικαίωμα) από τους Οπλίτες (φαντάρους και όχι υπαξιωματικούς) Πενταετούς Υποχρεώσεως να καλύψουν τις ανάγκες φρούρησης του στρατοπέδου και να συμπαρασταθούν στους εφέδρους αλλά και να συμβάλουν με τον τρόπο αυτό στη λύση του προβλήματος που προέκυψε.Οι ΕΠΟΠ, δέχθηκαν και αποχώρησαν από το στρατόπεδο, την επομένη ημέρα όμως εισήλθαν στο γραφείο του διοικητή συνοδεία δικηγόρου, απαιτώντας να ΜΗΝ αυξηθούν οι "υπηρεσίες" τους!!!Δεν είναι, νομίζω, προς σχολιασμό η στάση του διοικητή που αποδέχθηκε το παράλογο και παράνομο αίτημα των ΕΠΟΠ, όπως δεν είναι προς σχολιασμό η στάση των ΕΠΟΠ που συνδικαλίσθηκαν και με συνοδεία δικηγόρου (μη στρατιωτικού) ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ (παραβαίνοντας την αρχική τους συμφωνία) την κατάργηση της ιεραρχίας (δεν υπέβαλαν πρότερο σχετικό αίτημα ιεραρχικά).Η ανικανότητα (διοικητής) και η ηλιθιότητα (ΕΠΟΠ) οδηγούν σε νευρικό παροξυσμό τους έφεδρους οπλίτες στρατιώτες που υπηρετούν την θητεία τους (χωρίς να τους αποζημιώνει κανείς) στη συγκεκριμένη μονάδα και ΚΑΝΕΙΣ δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένος να προσπαθήσει να βρεθεί μία λύση.

Cause Of Honour

Συνεντευξη του Στυλιανου Παττακου στην Εσπρεσο

«Εγώ είχα τα τανκς» λέει και φουσκώνει σαν παγώνι από την περηφάνια. Δεν έχει μετανιώσει ούτε για μια στιγμή στη ζωή του. «Θα έκανα και πάλι το ίδιο, εάν διαπίστωνα πως υπήρχε ανάγκη. Τώρα που είμαι γέρος συνεχίζω την επανάσταση, μέσα από τα βιβλία μου. Η Ελλάδα χρειάζεται ξανά έναν κουζουλό για να τη σώσει».

Ο 97χρονος -σήμερα- Στυλιανός Παττακός ζει ακόμη με στρατιωτικό πρόγραμμα. Ξυπνάει πριν από την ανατολή του ηλίου, κάνει σουηδική γυμναστική, παρακολουθεί την επικαιρότητα και πηγαίνει για ύπνο στις δώδεκα τα μεσάνυχτα (την ώρα που βγαίνουν οι βρικόλακες).

Το ραντεβού μας είχε κλειστεί στην Ανάβυσσο (στο ξενοδοχείο «Καλυψώ»), όπου κάθε καλοκαίρι εδώ και δεκαοκτώ χρόνια παραθερίζει μαζί με τη σύζυγό του. Η συνάντηση με ένα από τα πρόσωπα πού έγραψαν αρκετές σελίδες (έστω και μελανές) της Νεοελληνικής Ιστορίας διήρκησε κοντά στις δύο ώρες. Ο ταξίαρχος τεθωρακισμένων (ιππικού παλαιότερα) Παττακός, που φέρει πια το βαθμό του απλού στρατιώτη, κατέβηκε από το δωμάτιό του στις 7.30 !

«Καλωσορίσατε. Πάρτε ένα καφεδάκι και να τα πούμε». Η φωνή του είναι μπάσα και βραχνή. Ο άλλοτε πανίσχυρος άνδρας της επταετίας έχει λυγίσει από τα χρόνια. Φοράει πουκάμισο, παντελόνι καλό «διά την φωτογράφισιν» και πέδιλα. Χαιρετάει τον κόσμο που του χτυπάει φιλικά την πλάτη. Ασπάζεται τις κυρίες σταυρωτά. «Βλέπετε, με αγαπούν. Ολα αυτά περί χούντας είναι απλά ψεύδη. Παρεδώσαμεν χρέος μηδέν και ανεργία μηδέν. Πήγαμε φως και δρόμους στα χωριά. Δώσαμε δάνεια στα νοικοκυριά και στους φοιτητές. Κάναμε σχολεία και εκκλησίες. Τώρα όλα κάθε χρόνο χειροτερεύουν. Δεν τον αντιλαμβάνεστε και εσείς; Τότε “Ελλάς Ελλήνων χριστιανών”, τώρα... “Ελλάς αλλοδαπών ληστών”».

Το μόνο λάθος που παραδέχεται πως έκανε η... εθνοσωτήριος ήταν ότι «Κρατήσαμεν απομονωμένους τουςς κομμουνιστάς περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Οταν είχαν γίνει ακίνδυνοι πλέον διά την πατρίδα, θα έπρεπε να τους είχαμε αφήσει ελεύθερους». Τα παχιά, λευκά του φρύδια καλύπτουν τα μικρά του μάτια, που με δυσκολία βλέπουν. Οι ρυτίδες γύρω απ’ αυτά μαρτυρούν τον καιρό που πέρασε κι άφησε τα σημάδια του. Η εικόνα του δεν θυμίζει σε τίποτα τον αυστηρό στρατιωτικό που ήταν παρών στον πόλεμο του ’40 και μετά από 27 χρόνια, εν μια νυκτί, με άλλους δύο αξιωματικούς (τον Παπαδόπουλο και τον Μακαρέζο) έβαλαν «στο γύψο» την Ελλάδα.

«Η χώρα βρισκόταν σε κίνδυνο. Αν δεν επενέβαινε ο στρατός την 21η Απριλίου, δεν θα ζούσατε. Οι κομμουνιστές θα είχαν σφάξει τους δικούς σας. Δεν θα είχατε γεννηθεί». Θυμάται με κάθε λεπτομέρεια ημερομηνίες και γεγονότα. Πριν τη μαύρη επταετία υπήρξε υπόδειγμα αφοσιωμένου αξιωματικού. Εχει τιμηθεί με τρία αριστεία ανδρείας, δεκαπέντε παράσημα και επτά πολεμικούς σταυρούς. «Εφυγα να πολεμήσω κατά των Γερμανών λίγο μετά το γάμο μου. Ενας από τους θείους της γυναίκας μου ήταν αξιωματικός στη βασιλική φρουρά και με ρώτησε αν ήθελα να με κρατήσει εδώ. Φυσικά, αρνήθηκα. Ημουν νέος, 28 ετών. Δεν μπορούσα να αφήσω τους ηλικιωμένους να πολεμούν, και εγώ να κάθομαι εδώ και να χαϊδεύω τη σύζυγό μου. Σε όλη μου τη ζωή υπήρξα ευπατρίδης και χριστιανός. Το αποτέλεσμα ήταν να με καταδικάσουν σε θάνατο, έπειτα σε ισόβια και σήμερα να θεωρούμαι νεκρός για το επίσημο κράτος. Αυτή τη στιγμή ομιλείτε με ένα φάντασμα» λέει και ξεσπάει σε γέλια.

Είναι ευδιάθετος, διαθέτει χιούμορ και φαίνεται πως αντιμετωπίζει τη ζωή παλικαρίσια. «Ζω από τα βιβλία μου. Η φυλακή μού έκανε και ένα καλό: αφοσιώθηκα στη συγγραφή. Διάβασα πολύ και μπόρεσα να καταγράψω τα γεγονότα. Δεν έχω ιατρική περίθαλψη ούτε σύνταξη. Η σύζυγός μου, η κυρία Παττακού, αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα υγείας. Περπατάει με “Πι”, αλλά πιστεύω πως θα ξεπεραστούν», εξηγεί και συνοφρυώνεται για λίγο. Η όψη του γλυκαίνει ξανά μόλις η συζήτηση μεταφέρεται στις δύο κόρες του, τα πέντε εγγόνια του και τα δύο δισέγγονά του. «Τα παιδιά είναι ευλογία. Στα εγγόνια μου μιλάω ως παππούς, οικογενειακά και χριστιανικά. Τους λέω ιστορίες και παραμύθια. Δεν μπορώ να τους μιλάω για πολιτική. Είναι ακόμη πολύ μικρά. Με τις κόρες μου και τους γαμπρούς μου μιλάμε για πολιτική, αλλά δεν με ακούνε».

Θεωρεί πως η Ελλάδα κυβερνάται από πολιτικούς που δεν την αγαπάνε. «Αυτοί τους οποίους ψηφίζετε είναι απάτριδες. Υμνεί ο πρωθυπουργός τον Φλωράκη ότι έδωκε πολλά στην πατρίδα και πήρε λίγα. Ποια λίγα, βρε; Εμάζεψε 28.000 ελληνόπουλα από την αγκαλιά της μάνας τους και τα πήγε στην Τασκένδη και έκανε το χωριό Μπελογιάννη. Πηγαίνει σήμερα ο Καραμανλής και κάνει μουσεία με λεφτά του ελληνικού λαού» λέει και βαριαναστενάζει. Κατά τη γνώμη του, άξιος πολιτικός είναι ο Στέλιος Παπαθεμελής. «Δεν ξέρω γιατί έφυγε από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά καλά έκανε. Είναι τίμιος άνθρωπος και χριστιανός. Ελπίζω να ξαναφανεί στην πολιτική σκηνή της χώρας. Προς το παρόν, προσωπικά, συνιστώ ψήφο στον Καρατζαφέρη».

Σταματάει για λίγο. Ρίχνει μια ματιά στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου. «Να, μας βλέπει και η κυρία Παττακού». Το ακουστικό βαρηκοΐας σφυρίζει ενοχλητικά μέσα στο αφτί του. «Αμάν και αυτό!» λέει βαρυγκωμώντας και το κρατάει με το ρυτιδιασμένο του χέρι προκειμένου να σταματήσει ο θόρυβος. «Είμαστε μαζί από παιδιά» σημειώνει, καθώς ρίχνει το θολό του βλέμμα προς τη θάλασσα και περιγράφει το πώς γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του. «Τότε υπηρετούσα κοντά στα σύνορα και κατέβαινα στην Αθήνα για εκπαίδευση. Ωραία χρόνια...» θυμάται αναπολώντας το παρελθόν. «Ημασταν νέοι και περνούσαμε καλά. Τότε έφερα ακόμη το βαθμό του υπίλαρχου και είχαμε κάνει μια ομάδα ορκισμένων εργένηδων. Ετυχε λοιπόν να κατέβω στην Αθήνα και να βρεθώ με έναν ξάδελφό μου, οδοντίατρο. Πιάσαμε κουβέντα και με ρωτούσε πότε θα νοικοκυρευτώ. Του έλεγα πως μια χαρά ήμουν εργένης και τότε γύρισε, με κοίταξε και μου είπε: “Ρε κερατά, εγώ θα σε παντρέψω”. Πήγαμε βόλτα σε ένα ζαχαροπλαστείο στην Πανεπιστημίου και εκεί πρωτοείδα την κυρία Παττακού. Ηταν καλλονή. Επρόκειτο για έρωτα κεραυνοβόλο».

Η κατάκτηση της αγαπημένης του όμως δεν ήταν εύκολη υπόθεση, κατά τα λεγόμενα του ίδιου. «Κανονίσαμε να ξαναβρεθούμε. Πέρασα από το σπίτι της να την πάρω, αλλά δυστυχώς βγήκε η υπηρεσία στην πόρτα και μου είπε: “Το κορίτσι δεν σας θέλει, κύριε”. Στενοχωρήθηκα. Πήγα στην Ομόνοια, πήρα ένα μπουκέτο λουλούδια και της τα έστειλα με ένα μπιλιετάκι που έγραφε: “Με συγχωρείτε αν σας στεναχώρησα. Δεν το ήθελα. Να σας έχει ο Θεός καλά”. Την επόμενη με αναζήτησε. Μετά από έξι μήνες παντρευτήκαμε και από τότε είμαστε μαζί. Με στήριξε σε όλες μου τις στιγμές. Ακόμη και όταν ήμουν στη φυλακή, ήταν δίπλα μου». Συγκινείται και συνεχίζει: «Επιτρεπόταν να με βλέπει μόνο αυτή και τα παιδιά μου. Οταν με αντίκριζαν πίσω από τα κάγκελα έκλαιγαν και εγώ τους έλεγα ψέματα πως θα βγω, για να τους δίνω κουράγιο». Βγάζει από την τσέπη του το δερμάτινο πορτοφόλι του και μας δείχνει όλο καμάρι το ανάγλυφο άλογο και τον ιππέα που βρίσκεται επάνω του.

«Ο στρατός είναι όλη μου η ζωή. Εχω επιθυμήσει αρκετές στιγμές. Από όταν ήμουν μαθητής στο Δημοτικό ήξερα πως θα γινόμουν στρατιωτικός. Ο δάσκαλος έλεγε συνεχώς μέσα στην τάξη: “Ο Στυλιανός θα γίνει αξιωματικός”. Ημουν πολύ δραστήριος και καλός στη γυμναστική».

Τα παιδικά χρόνια του δικτάτορα Παττακού ήταν δύσκολα. «Πείνα και των γονέων, παιδί μου. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με άλλα έξι αδέλφια. Δύσκολοι καιροί. Οταν πήγα να περάσω από εξετάσεις στη σχολή Ευελπίδων, με έκοψαν από ιατρικό λάθος. Νόμιζαν πως ήμουν φυματικός. Τόσο αδύνατος ήμουν». Ο νεαρός Στυλιανός όμως δεν εγκατέλειψε το όνειρό του. «Τελικά, κατετάγην στο ιππικό και έδειξα περίσσια ανδρεία. Ετσι προχώρησα τάχιστα στην ιεραρχία». Τη συζήτησή μας διακόπτει ένας παλιός του φαντάρος.
- Στρατηγέ, με θυμάστε; Είμαι ο Σκουρολιάκος. Υπηρέτησα στο Γουδί.

Η απάντηση του Παττακού έχει αρκετή δόση χιούμορ. «Θύμισε μου. Σε τιμώρησα;» Παραδέχεται πως υπήρξε αυστηρός, αλλά δίκαιος. «Ηθελα να υπάρχει τάξις και πειθαρχία». Το ίδιο εφάρμοζε πάντα και στην προσωπική του ζωή. «Ο πεθερός μου μου έλεγε πολλές φορές: “Βρε Στυλιανέ, τις κόρες σου φαντάρους θα τις κάνεις;” Τελικά, οι κόρες μου σήμερα με ευγνωμονούν που ήμουν τόσο αυστηρός».

Ρίχνει μια ματιά προς την παραλία. «Είναι παράδεισος. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού θα μείνω εδώ. Ξέρετε, ξυπνάω πολύ νωρίς. Κατεβαίνω στην παραλία, κάνω δεκαπέντε περιπάτους κατά μήκος της ακτής, μερικές ασκήσεις σουηδικής γυμναστικής και έπειτα κολυμπάω. Μένω για λίγα λεπτά στον ήλιο. Εχω καρκίνωμα στο δέρμα και απαγορεύεται να είμαι εκτεθειμένος. Επειτα πίνω το καφεδάκι μου, συζητώ με φίλους και ασχολούμαι με τα βιβλία μου».

Η ώρα έχει περάσει. Ενα ελαφρύ αεράκι μάς χτυπάει στην πλάτη. «Μήπως να πηγαίναμε;» λέει. «Ηταν ωραία η παρέα σας. Να ευχηθούμε και καλή τύχη στην ομάδα μπάσκετ του Παναγιώτη Γιαννάκη. Πάντα μου άρεσε ο αθλητισμός. Επαιζα κι εγώ ποδόσφαιρο στα νιάτα μου. Αυτά τα παιδιά μάς κάνουν περήφανους». Πριν αποχωρήσει για το δωμάτιό του, μας χαιρετάει διά θερμής χειραψίας και σταυροφιλήματος. «Να φιληθούμε κιόλας. Και μην ξεχνάτε: οι κουζουλοί την έκαναν ελεύθερη την Κρήτη!»





Πηγη: http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=21&la=2&artid=812846&catID=16

Οι τρείς προσπάθειες των Εβραίων για την ανεξαρτητοποίηση της Μακεδονίας.

Το «Μακεδονικό ζήτημα» τέθηκε ουσιαστικά όταν οι Έλληνες απελευθέρωσαν την Θεσσαλονίκη αποτους Τούρκους και ανέλαβαν την εξουσία στην πόλη.Η τότε εβραϊκή κοινότητα τηςπόλης δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να αναγνωρίσει τους Έλληνες σαν κυρίαρχουςστην πόλη αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας γιατί πίστευαν πως ηανάπτυξη της πόλης οφείλοταν στην εβραϊκή κοινότητα και ότι «η μοίρα της πόληςσυνταυτίζεται με τη κοινότητά τους,κινητοποιούνται διεθνώς για την εξεύρεσηλύσης που θα διασφαλίζει τη θέση τους»(Ρένα Μόλχο-Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης).Βέβαιαοι Εβραίοι γνωστοί παγκοσμίως δεν είναι για τον πολιτισμό και την ανάπτυξη τωνπεριοχών που διαμένουν,αλλά για την ικανότητά τους να δανείζουν και σκλαβώνουνμε τα δάνειά τους,τους πληθυσμούς των περιοχών αυτών. «Στα1821, κατά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης, πολλοί χριστιανοί τηςΘεσσαλονίκης συνελήφθησαν. Για την απελευθέρωσή τους, οι Τούρκοι αξιωματούχοιεισέπραξαν ως λύτρα 440.000 γρόσια. Για να συγκεντρώσουν αυτό το ποσόν οιχριστιανοί, δανείσθηκαν από Εβραίους τραπεζίτες προς 30-50% επιτόκιο, μεενέχυρο τιμαλφή και σκεύη των ναών, λαμβάνοντας μετρητά το ένα δεύτερο ή ένατρίτο της αξίας.
Ο Αβραάμ Μπεναρόγια.
Δυστυχώς δεν ξέρουμε από ποιους τραπεζίτες».Εκμεταλεύονται την φτώχεια στις διάφορεςπεριοχές που έχουν πληγεί απο πολέμους που ο Διεθνής Σιωνισμός και οιΤραπεζίτες προκαλούν σε όλες τις περιοχές της Γής ανεξαρτήτου φυλής ή έθνους.
Η πρώτηπροσπάθεια για να επιτευχθεί η ανεξαρτησία της Μακεδονίας πραγματοποιείται αποτους Εβραίους το 1927 όταν εντός της ελληνικής Βουλής οι Εβραίοι ιδρυτές καιβουλευτές του ΚΚΕ Αβραάμ Μπεναρόγια και Κούν Βεντούρα θέτουν θέμαανεξαρτητοποιήσεως του ευρύτερου χώρου της Μακεδονίας.

Η δεύτερηπραγματοποιήθηκε απο τον Γιόζιπ Μπρόζ Τίτο, και τον Υπουργό Εξωτερικών τηςΓιουγκοσλαβίας,οι οποίοι ήταν και οι δύο εβραϊκής καταγωγής,που υποστήριζαν τηνάμεση δημιουργία Μακεδονικού κράτους.Την ίδια εποχή 1945-6 πρέπει να σημειωθείοτι οι πιέσεις του Αμερικανο-ισραηλινού λόμπι μέσω Εβραίων γερουσιαστών πίεζετους πολιτικούς τις Ελλάδας να δεχθούν την κατάσταση αυτή στο Μακεδονικό γιατίαλλιώς δεν θα βοηθούσαν οικονομικά την Ελλάδα.

Η τρίτηπροσπάθεια λαμβάνει χώρα στις μέρες μας.Εκατομμύρια δολάρια δαπανούνται σταΣκόπια απο τον Εβραίο Τζόρτζ Σόρος.Ο επίσης Εβραίος Ροκφέλλερ,πρώτος ύψωσε τηνσημαία των Σκοπίων στο μέγαρο της οικογένειας στη Νέα Υόρκη,ο Πρόεδρος τουΙνστιτούτου «Καρνέγκι»,Μόρτον Αμπράμοβιτς προπαγανδίζει ασταμάτητα υπέρ τωνΣκοπίων,ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα,Ρίτσαρντ Μπέρνς εβραϊκής καταγωγής,επίσηςπαίρνει θέσεις υπέρ των Σκοπίων και πολλοί άλλοι γνωστοί και μη εξαιρεταίοιεπιφανείς Εβραίοι προωθούν την «Μακεδονία» μέσα απο Ιδρύματα και ΔιεθνείςΟργανισμούς.



Ο Τζόρτζ Σόρος.


Την ίδια στιγμήπου υποκριτικά «μάχονται» για το Μακεδονικό ζήτημα, υπονομεύουν κατά τον χειρότερο τρόπο τιςΕλληνικές θέσεις σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς που ελέγχουν.Ο πρωθυπουργόςΣημίτης(πολλά ακούγονται σχετικά με την καταγωγή του), ισχυρίζεται ότι τοΜακεδονικό θα λυθεί «με αμοιβαίες υποχωρήσεις» και «συνεργασία», δηλώνοντας ότι«η συζήτηση γύρω από το όνομα των Σκοπίων δεν οδηγεί πουθενά», προαναγγέλλονταςτην επερχόμενη μειοδοτική υπαναχώρηση.

Οιαμερικανοτραφείς πολιτικοί της Ελλάδας σήμερα προωθούν την σύνθετη ονομασία.Τατέσσερα απο τα 5 κόμματα της Βουλής(ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΣΥΡΙΖΑ,ΚΚΕ)συμφωνούν στην σύνθετηονομασία για τα Σκόπια.

Είδαμε στασχολικά βιβλία χώρα «Μακεδονία».Την ίδια στιγμή Εβραίοι καθηγητές πανεπιστημίωντης Αμερικής διδάσκουν ότι οι Έλληνες έκλεψαν την γη των Μακεδόνων.Παρ'όλα αυτάπολλοί Έλληνες της Αμερικής είναι φίλοι με τους Εβραίους της Αμερικής.

Χαρακτηριστικόπαράδειγμα επ' αυτού, είναι η περίπτωση της μεταπτυχιακής ερευνήτριας τουΠανεπιστημίου του Πρίνστον, Αναστ. Καρακασίδου, η οποία υπό την προτροπή καισυνεπικουρία του εβραίου ανθρωπολόγου Χέρτσφελντ, πανεπιστημιακού καθηγητή τουΧάρβαντ, παρουσίασε μία ιστορική ανθρωπολογική εργασία, δια της οποίαςαμφισβητεί την Ελληνική προέλευση των Μακεδόνων.

Η ΥΠΕΞ ΝτόραΜπακογιάννη συναντήθηκε με την ΥΠΕΞ Κοντολίζα Ράϊς,πρόσφατα και η Ράϊς ανάφερεδύο φορές την Μπακογιάννη ώς ΥΠΕΞ του Ισραήλ.Η Μπακογιάννη έσπευσε να την διορθώσει και «η Αμερικανίδα υπουργός,δικαιολογήθηκε διπλωματικά, λέγοντας ότι εκτιμά τις προσπάθειες της Ντόρας καιτων ελληνικών διπλωματικών αποστολών στις ΗΠΑ να τιμούν ότι έχει σχέση με τοΟλοκαύτωμα, περισσότερο και από τους Ισραηλινούς, Εβραίους και μή, στις ΗΠΑ.Μάλιστα, ανάφερε χαραχτηριστικά ότι ''μπορεί οι διπλωμάτες σου, με πρώτον καικαλύτερο τον πρέσβη σου στην Ουάσιγκτον και οι Οργανώσεις σας εδώ να μην τιμούντις ελληνικές εθνικές επετείους ή να εργάζονται γιά την αναγνώριση γενοκτονιώνεις βάρος των Ελλήνων, αλλά σε ότι έχει σχέση με το Ολοκαύτωμα, πρωτοστατούνκαι το εβραϊκό λόμπι μόνο καλά λόγια έχει να πει γιά σένα''.

Λέτε τυχαία ναμπερδεύτηκε η Κοντολίζα;Ή μήπως οι σχέσεις κάποιων Ελλήνων πολιτικών με τους Εβραίους είναι τόσο καλές που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν οι Αμερικάνοι ανείμαστε Εβραίοι ή Έλληνες;

Η αλήθεια είναιότι η Θεσσαλονίκη και η ευρύτερη Μακεδονία απο τη στιγμή που έφτασαν την εποχήτης Τουρκοκρατίας Εβραίοι απο την Ισπανία,αποτελεί στόχο για τους ΕβραίουςΣιωνιστές που έχουν μόνο καλά λόγια να λένε για τη Θεσσαλονίκη.Βέβαια όπωςαναφέραμε παραπάνω οι Εβραίοι δεν χάρηκαν καθόλου όταν ο ελληνικός στρατόςκατέλαβε την πόλη και απο τότε προσπαθούν με χίλιους δύο τρόπους ναανεξαρτητοποιηθεί η «Μακεδονία του Αιγαίου» απο την Ελλάδα για να την αρπάξουνμελλοντικά αυτοί.

Εάν λοιπόν η Ελλάδα διαθέτει τους εβραίους συμπαραστάτες της στο Μακεδονικό αλλά και σε κάθεάλλο Εθνικό ζήτημα, δεν έχει να φοβηθεί, πέραν της ολοκληρωτικής υπονομεύσεως,τίποτε απολύτως άλλο...

Στα μονοπάτια των ονείρων μας...

Κοιτάζεις γύρω σου. Βλέπεις έναν κόσμο όπως σίγουρα δε θα ήθελες να είναι. Εκεί όπου οι κώδικες Τιμής έχουν πάψει να υπάρχουν και τα πάντα καταρρέουν, προσπαθείς συχνά να συνειδητοποιήσεις ποιος είσαι και ποια είναι η θέση σου στον κόσμο αυτό. Ίσως ανάμεσα στα άλλα να αναρωτήθηκες, μέσα γενικά και σε όλο αυτό το παράλογο που επικρατεί, αν εσύ εν τέλει είσαι ο Αληθινός, ή απλά γίνεσαι περιθωριακός μέρα με τη μέρα. Αυτό που σίγουρα συμβαίνει, είναι ότι δεν αποτελείς μέρος του σάπιου κομματιού του Συστήματος, το οποίο συνεχώς μεγαλώνει. Σκέφτεσαι όμως και με ποιο τρόπο θα μπορούσες να διαφοροποιηθείς από όλους αυτούς που σιχαίνεσαι να βλέπεις και που ευθύνονται για την παρακμή στην οποία έχουν οδηγηθεί όσα αγαπάς. Κάποιες φορές μένεις μόνος σου, πραγματικά μόνος, συντροφιά με τα Όνειρά σου. Συντροφιά με τις πιο κρυφές σου Ελπίδες, σε μια γόνιμη μελαγχολία, μια νοσταλγία για κάτι που ίσως ποτέ δεν έζησες, αλλά θα ήθελες να έχεις ζήσει. Ταξιδεύοντας στο χρόνο, δίνεις αξία σε πράγματα που σήμερα φαντάζουν ασήμαντα. Πράγματα που στην εποχή μας φαντάζουν απαγορευμένα και ως σκέψη ακόμα.


Είναι πολύ σημαντικό και μόνο να αισθάνεσαι ότι παρεκκλίνεις από το σύνολο, αλλά σίγουρα πρέπει να γνωρίζεις και το γιατί. Με άλλα λόγια να συνειδητοποιήσεις αυτήν ακριβώς τη διαφοροποίησή σου και να την εντάξεις σε ένα γενικότερο πλαίσιο Ιδεών και Κοσμοθεωρίας. Δεν αρκεί λοιπόν η άρνηση, αν δεν υπάρχει η θέση. Και η θέση πρέπει να έχει υπόβαθρο και να στοιχειοθετείται από ένα σύνολο Αρχών και Αξιών, που τόσο ανάγκη έχουν οι Νέοι ειδικά σήμερα. Και σε αυτό το σημείο προβάλλει επιτακτική η ανάγκη των σημείων αναφοράς, των Προτύπων. Από Ήρωες που θυσιάστηκαν για να ζεις Ελεύθερος και τους οποίους Τιμούμε μέχρι σήμερα, μέχρι κάθε ανώνυμο Έλληνα που αγωνίστηκε για να βγάλει εις πέρας μια ζωή γεμάτη εμπόδια, που ποτέ δεν παραιτήθηκε από τη μάχη της επιβίωσης, έκλαψε και πόνεσε μα ποτέ δε λύγισε μπροστά στα δύσκολα. Πρότυπό μας οι οικογένειές μας που μας έφεραν στη ζωή, οι δικοί μας άνθρωποι, στους οποίους οφείλουμε πολλά γιατί μας ενέπνευσαν να γίνουμε ενδεχομένως και κάτι καλύτερο από εκείνους.


Ας μάθουμε να κοιτάμε τον ουρανό πριν μας μάθουν ότι άστρα είναι τα φώτα μιας τσιμεντένιας πολιτείας. Ας μάθουμε να ερωτευόμαστε πριν μας δείξουν τον ατομισμό και τη διαστροφή. Ας μάθουμε ποια είναι η Πατρίδα μας, προτού μας την δείξουν τα σύνορά της. Ας μάθουμε εν τέλει ποιοι είμαστε πριν το καθορίσουν οι γύρω μας και είναι πλέον αργά...

21Ιανουαριου 1949.

Η ΜΆΧΗ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΙΟΥ

όπως γνωρίζουμε η τρίτη επίθεση των ευρωκομουνιστών κατά της Ελλάδας, έγινε με επίθεση ανταρτών στις 30 Μαρτίου 1946 στο Λιτόχωρο με σκοπό την λεηλασία της πόλεως και πολλά άλλα.Οι επιθέσεις που ακολούθησαν υπήρξε καρπός αποφάσεων της τότε κομμουνιστικής εξουσίας δια την επικράτηση των. Παρότι μετά το μοίρασμα στη γιαλτα η Σοβιετική ένωση δεν μπόρεσε να κρατήσει στην επιρροή της την Ελλάδα. Δια τούτο τροφοδοτούσε κρυφά μεσώ Aλβανιας, Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας ότι ητο απαραίτητο. άρχισαν λοιπών τον ανταρτοπόλεμο σε ολόκληρη τη χώρα με σκοπό να εγκαθιδρύσουν μια ``προσωρινή δημοκρατική κυβέρνηση`` υπό την προεδρία του Μάρκου Βαφειάδη. Το 1948 ήταν έτος αίματος και δακρύων, έστειλαν παιδιά στο παραπέτασμα, κτυπούσαν αστικά κέντρα. Στην πελοποννισο υπήρχαν τρία συγκροτήματα, ένα στον ταιγετο απο τον Κονταλωνη, ένα στον παρνωνα από τον Πρεκεζε και ένα από την περιοχή του Μεναλου απο τον Γκιουζελη οπού ήταν και η έδρα του γενικού επιτελείου Πελοποννήσου. Η κατάσταση το φθινόπωρο του 1948 ήταν πραγματικά δύσκολη. Η ύπαιθρος είχε εντελώς ερημωθεί. είχε παντού χυθεί αυθονο Ελληνικό αίμα. Το Γενάρη του 1949 και μάλιστα τις πρώτες μέρες του μηνά, οι αρχηγοί του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πήραν την απόφαση να επιτεθούν και κατά της πόλεως του Λεωνιδίου. Να την λεηλατήσουν και να την εξαφανίσουν από το χάρτη. Το Λεωνίδιο δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία του, έστεκε εκεί αδούλωτο, σαν ένα καρφί στο μάτι των εχθρών της πατρίδος. Περίμεναν το χιόνι να φτάσει πλέων του ενός μέτρου στον παρνωνα για να επιτεθούν. δεν πίστευαν ότι το Λεωνίδιο ήταν μια αδούλωτη πόλη που ούτε Τούρκος, δεν είχε πατήσει το πόδι του. Δεν περίμεναν ότι οι 100 φαντάροι τα ΤΕΑ και πολίτες επάνδρωναν τα φυλάκια της πόλεως. Ο καιρός έδωσε τη διαταγή και την νύχτα της 20-21 Ιανουαρίου 1949 ήρθε η ώρα του Λεωνιδίου.Τα φυλάκια της πόλεως επανδρωμένα όπως κάθε βραδύ δεν περίμεναν ότι ο πόλεμος ήταν λίγα μέτρα από τα πρώτα σπίτια. κατά τις 12 τα μεσάνυχτα και την ώρα που έβγαινε το φεγγάρι, ένας χείμαρρος φωτιάς και ριπών θα ξεχυθεί ξαφνικά από τις πλαγιές τον βουνών μαζί με τη φωνή του τηλεβόα να προτρέπει για παράδοση και δολοφονία τον ολίγων αξιωματικών που διεύθυναν την μάχη. Τα συγκροτήματα τον Πρεκεζε και Κονταλωνη, ενωμένα με μια δύναμη 1500 ανταρτών ζητούσαν να ποιούν το αίμα του Λεωνιδίου. Η μάχη είχε γενικευτεί , στο κροτάλισμα των οπλοπολυβόλων και τις ριπές των όλμων, ανακατεύονται με φωνές λύσσας αλλά και οιμωγές τραυματιών που αργοπεθαίνουν ενώ ποδοπατιούνται σ`ένα πεδίο μάχης που μέσα στην αγρία Γεναριάτικη νύχτα παίρνει μυθικές διαστάσεις. σκληροί οι αντίπαλοι. οι λίγοι από την πλευρά της πόλης και οι πολλοί από την πλευρά του βουνού.που προτρέπονται για την τελική γενική έφοδο και τη νίκη. Δεν γνώριζαν ότι εδώ δε πάτησε ούτε ο Ιμπραήμ ούτε κανένας απ αυτούς θα μπει μες το Λενιδι [οπός λέει και το τραγούδι] Η νύχτα προχωρούσε, η βοή της μάχης χάνετε μέσα στα φαράγγια του βουνού και τα ρέματα. Ο Πρεκεζες ωρύεται με τον τηλεβόα από την πλευρά του μεροχωρου <<πάση θυσία να πέσει η μεσαία γέφυρα>>, αυτό ήταν και το αρχικό σχέδιο για να κοπεί το Λεωνίδιο στα δυο. τα φυλάκια όλα καλά κρατούσαν και άντρες και παιδιά από τα σπίτια κουβαλούσαν σφαίρες και χειροβομβίδες στα φυλάκια. Ο ηρωικός Καραγιάννης στη μεσαία γέφυρα που έπεσε όλη η λύσσα, άντεξε. πέντε κανες πολυβόλου άλλαξε.. άρχισε να ροδίζει η ανατολή, οι αξιωματικοί βάση του σχεδίου τους και αφού δεν κατάφεραν σχεδόν τίποτα κατά την αποχώρηση την έπεσαν στο φυλάκιο του μήλου που ήταν λίγοι υπερασπιστές, το φυλάκιο και ύστερα από 6 μπαζούκας που δέχτηκε, έπεσε. Ο ανθυπολοχαγός Λουμπαρδιας Ιωάννης που το υπερασπιζόταν με πέντε οπλίτες και δυο πολίτες θα βρουν το θάνατο. ο εχθρός κατάλαβε ότι και εδώ έχασε το παιχνίδι. Αποχωρώντας βρήκαν καταφύγιο έπειτα από αρκετό δρόμο στο Παλαιοχορι, στον Κοσμά, στον Αγιο Βασίλη και το Πλατανακι. <<Βγήκαμε από την κόλαση του πολέμου και του θανάτου>> έλεγαν. Φτάνοντας στα καταφύγια τους δεν μπορούσαν να φανταστούν τι τους περίμενε την άλλη μέρα εκεί στα υψίπεδα του παρνωνα και πίσω από το τείχος του χιονιού. πίστευαν ότι είναι άτρωτοι και απρόσβλητοι. πημεριαζουν αμέριμνοι στα σπίτια τον χωριών ενώ οι σκοποί τυλίγονται νωχελικά στις κάπες τους και πολΛοι παραδίνονται στον ύπνο. Τα ΛΟΚ που εβρισκονται στην περιοχή της Αράχοβας, αποτελούνται από την Γ` μοίρα υπο της διαταγές του ταγματάρχη Παντελή Παπαθανασιου και την Δ` μοίρα υπό τις διαταγές του ταγματάρχη Μενελάου Ψαρακη είχαν από πέντε λόχους η κάθε μια, περίπου 700 αξιωματικού και οπλίτες υπό την ενιαια διοίκηση του Αντισυνταγματάρχη Κωσταντινου Λουμακη. Με το όπλο στο χέρι και με ελαφρύ οπλισμό στης 9 το πρωί της 21 Ιανουαρίου 1949 πήραν σήμα από την ανωτέρα διοίκηση Πελοποννήσου λακωνικό και σαφές. <<από 12 νυχτερινή κομουνιστικά σώματα προέβαλλαν το Λεωνίδιο, κινηθείτε τάχιστα προς συνάντηση και καταστροφή του εχθρού>> Μεσώ Βαμβακους και Βρεσθενων χώθηκαν στη χαράδρα των Τσιτζινων οπού τους τύλιξε το σκοτάδι. πορεία σιωπηλή και σύντομη έως της 11 το βραδύ. Στα 1.000 μετρά μπροστά τους και αφού περάσαν τον Παρνωνα, βρέθηκαν μπροστά σε ένα ολόφωτο χωριό, στα μάτια τους φάνταζε ένα αλησμόνητο θέαμα. Γεμάτο ζωη και κίνηση, τους προκαλούσε με την παρουσία του. ένας επιτελάρχης της μοίρας ενημέρωσε τους λοκαντζηδες και τους ψιθύρισε ευχαριστημένος <<νομίζω ότι αυτή τη φορά τους έχουμε στο χέρι>>. πιάνουν όλοι θέσεις γύρο από το χωριό, αθόρυβα, μέχρι και πίσω από τις μάντρες. Η εντολή ήταν να επιτεθούν με το πρώτο φως, το γλυκοχάραμα, το σύνθημα θα δυνόταν με ριπές από την διοίκηση. με το πρώτο φως της ημέρας άρχισε το κροτάλισμα των οπλών, καταιγιστικά πύρα από παντού, όλοι οι λόχοι άρχισαν από κάθε σημείο μια ορμητική έφοδο που γρήγορα όλο το χωριό ζώστηκε μέσα στη φωτιά και το σίδερο. ο αιφνιδιασμός του εχθρού είχε πετύχει απόλυτα, περάσαν αρκετά λεπτά της ώρας για να δεχτούν οι λοκαντζηδες πυρά από τα παράθυρα. Η μάχη ήταν καταστροφική για τους αντάρτες έμειναν στον τόπο 135 περίπου και άλλοι 70 πιάστηκαν αιχμάλωτοι και τους μετέφεραν οι λοκατζήδες στο Λεωνίδιο. Τα ΛΟΚ είχαν 3 νεκρούς και 2 τραυματίες. Να γνωρίζουμε όλοι ότι οι δίδυμες μάχες σήμαναν το γλυκοχάραμα της νίκης των εθνικών δυνάμεων στην πελοποννησο και διεξήχθησαν από τους Ηρωικούς κατοίκους τού Λεωνιδίου και τους λοκατζήδες της Γ` και Δ` μοίρας καταδρομών. Η μάχη του Λεωνιδίου και τον ΛΟΚ στον Αγιο Βασιλειο δεν έχει σκοπό να αναζωπυρώσει τα μιση εκείνης της εποχής που εύχομαι απ την καρδιά μου να μην ξανάρθει στον τόπο μας <<την Ελλάδα μας>>. έχει σκοπό να θυμίσει τα γεγονότα σε όσους τα έζησαν και να διδάξει όσους δεν τα έζησαν.

Γεωργιος Πηλιουρας

Πηγη: http://leonidioglk.blogspot.com/2008/01/21-1949.html

ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Κ.Κ.Ε.

Ο Σιωνισμός άλωσε καίρια την πολιτική ζωή της Ελλάδας, εγκαθιδρύοντας το κοινοβουλευτικό πλαίσιο, το οποίο είναι γνωστό από που έλκει την καταγωγή του.

Συνακόλουθα δημιούργησε κόμματα - μαριονέτες, τα οποία ήταν φαινομενικά αυτόνομα, αλλά στην ουσία εξαρτώνταν οικονομικά και εργάζονταν για σκοπούς του ιουδαϊσμού.

Ένα από τα κόμματα - δημιουργήματα των τοποτηρητών της ξενοκρατίας στον τόπο μας, αποτελεί και το Κ.Κ.Ε., ένα κόμμα που δημιουργήθηκε από εβραίους και εξωμότες, διαδραματίζοντας έναν άθλιο και προδοτικό ρόλο σε όλες τις φάσεις της Ελληνικής Ιστορίας.

Ο ρόλος του Κ.Κ.Ε. και οι σκοποί της συστάσεώς του, είχαν ήδη διαφανεί από το 1918, όταν οι εν Ελλάδι σχιζοφρενείς σοσιαλιστές (Ανθέλληνες στη συνείδηση) είχαν καταγγείλει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (Σ.Ε.Κ.Ε.), σαν εβραϊκό δημιούργημα, αποχωρώντας ομαδικά από αυτό.

Το κόμμα αυτό έπειτα, μετονομάσθηκε σε Κ.Κ.Ε.. Την δημιουργία του Κ.Κ.Ε. από σιωνιστικούς κύκλους την παραδέχονται και οι ίδιοι οι εβραίοι. Στο περιοδικό «Χρονικά» -επίσημο όργανο του Κ.Ι.Σ.- (τεύχος Σεπτ. - Οκτ. 1992, σελ. 13 - 14), διαβάζουμε, μεταξύ των άλλων, και τα ακόλουθα αποκαλυπτικά:

«...Ευθύς μετά τη νεοτουρκική επανάσταση, δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, το σιωνιστικό κίνημα με την ίδρυση της Λέσχης «Μπενέ Σιών» και του αθλητικού συλλόγου «Μακαμπή». Ο σιωνισμός είχε πρωτοεμφανισθεί στην πόλη από το 1899, καλυπτόμενος αρχικά κάτω από τον μανδύα σωματείων όπως η «Καδίμα» που προέβαλε σαν κύριο σκοπό την διάδοση της εβραϊκής γλώσσας. Σχεδόν ταυτόχρονα, το 1909, μέσα από την πολυάριθμη εβραϊκή εργατική(?!) τάξη της Θεσσαλονίκης, γεννιέται και η σοσιαλιστική εργατική ομοσπονδία, περισσότερο γνωστή με τον στην ισπανοεβραϊκή γλώσσα τίτλο της «Φεντερασσιόν», που θα λειτουργήσει αυτόνομα μέχρι το 1918, όταν μαζί με άλλες ελληνικές αριστερές οργανώσεις έγινε συνιδρύτρια του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (Σ.Ε.Κ.Ε.), που αργότερα μετονομάσθηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Κ.Κ.Ε.). Ιδρυτής και ηγέτης της Φεντερασιόν ήταν ο Εβραίος Αβραάμ Μπεναρόγια...»

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι το Κ.Κ.Ε., πιστό στον Κινεζοθιβετιανό ψευδοδιεθνισμό του μυημένου στο Θιβέτ εβραϊκού ιδεολογικού εμπνευστή του Μαρδοχάι Κεσιλί (Καρλ Μαρξ), όχι μόνο αντιτάχθηκε, αλλά και υπονόμευσε όλες ανεξαιρέτως τις Ελληνικές προσπάθειες που κατά καιρούς καταβλήθηκαν, αποσκοπώντας στην Εθνική Αναγέννηση και στην πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας.

Το Κ.Κ.Ε. επικαλούνταν πάντοτε ως πρόσχημα, την ιδεολογική του δήθεν αντίθεση προς τα αίτια διεξαγωγής των Εθνικών Αγώνων. Αυτή η υπονόμευση όμως, κατά την Εκστρατεία του 1922 έφθασε στο αποκορύφωμά της...

Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το εν Ελλάδι εβραϊκό στοιχείο, χρηματοδότησε το Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ. Αποκαλυπτική των σχέσεων Κομμουνιστών-Εβραίων, είναι το τηλεγράφημα που απηύθυνε αμέσως μετά την αποχώρηση των γερμανών από την Ελλάδα, ο μέγας ραββίνος Ηλίας Μπαρτζιλάι προς τον Γ. Παπανδρέου, στο οποίο αναφέρει μεταξύ των άλλων και τα ακόλουθα: «...η σωτηρία των - εννοείται των εβραίων - οφείλεται στο ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την αλληλεγγύην του λαού...».

Εξ’ άλλου το Ε.Α.Μ. κατά το 1945 έπλεκε το εγκώμιο των εβραίων, διότι όπως τόνιζε σε ανακοίνωσή του (Υπ. Αριθμ. Πρωτ. 356, 9ης Οκτωβρίου 1945) «...είναι γνωστόν ότι πολλοί Ισραηλίτες πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση, όχι μόνον από τις τάξεις του Ε.Α.Μ. αλλά και του Ε.Λ.Α.Σ. δίνοντας παλικαρίσια το αίμα τους.».

Και σήμερα το Κ.Κ.Ε. πλαισιώνεται από εβραίους. Πρωτοστατούν οι Α. Κανελίδης, Ι. Καρέρας, Η. Καμχής, Μ. Μπενάκης, Σ. Σολμών, Α. Αβραμίδης, Χ. Ροζάκης, Δ. Τσάτσος και άλλοι πολλοί. Φημολογείται ακόμη ότι ο «αριστερός» Μίκης Θεοδωράκης, ο γνωστός πολιτικά περιπλανώμενος μουσικοσυνθέτης, έχει νυμφευθεί εβραία σύζυγο.

Γνωρίζοντας πλέον την προέλευση των «ιθυνόντων νοών» που συγκρότησαν το Κ.Κ.Ε., κατανοούνται πολλά για την στάση του επί πολλών γεγονότων που σημάδεψαν την Ελληνική Ιστορία και ζωή.

Η αντικατάσταση των πλουσίων και ευγενών

Πριν μερικά χρόνια οι Ηνωμένες Πολίτειες Αμερικής επιτέθηκαν ενάντια στο Ιράκ.Είναι γνωστά τα γεγονότα με τους Δίδυμους Πύργους,έχουν ακουστεί διάφορα σενάρια...δεν είναι όμως τόσο γνωστό το γεγονός της σύλληψης των Ισραηλινών πρακτόρων στη Νέα Υόρκη,αμέσως μετα την πτώση των Πύργων,οι οποίοι ζητωκραύγαζαν βλεποτας τους πύργους να πέφτουν.
Γιατί δεν είναι γνωστό?Γιατί αφέθηκαν ελεύθεροι?Δεν είναι ακόμη γνωστός ο ρόλος της κόρης του πρέσβη του Κουβέϊτ,που εμφανίστηκε στο Κονγκρέσο και ισχυρίστηκε ότι κατά την εισβολή των Ιρακινών στο Κουβέϊτ,πήραν τα μώρα μέσα απο τις θερμοκοιτίδες οι Ιρακινοί και τα πέταξαν έξω στο πάτωμα και τα σκότωσαν.Έγινε έρευνα και αποδείχτηκε οτι η κοπέλα αυτή είπε ψέμματα.Γιατί δεν προβλήθηκε απο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης?Γιατί δεν δικάστηκε για ψευδορκία?Υπάρχειατελείωτος τέτοιος κατάλογος γεγονότων που αποδεικνύουν οτι υπάρχει ένα πανίσχυρο λόμπι-το Εβραϊκό λόμπι-που κινείτε στο παρασκήνιο και κατευθύνει ολόκληρη την ανθρωπότητα,σύμφωνα με τα συμφέροντά του.
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολλοί άνθρωποι ψάχνουμ και ερευνούν την ιστορία του εβραϊσμού και την δράση των Εβραίων στο παρελθόν και τώρα.Και αυτή η έρευνα βγάζει πραγματικά παράξενα συμπεράσματα.
Ένας ιστορικός τηλεβιβλιοπώλης,ανέφερε το έξης παράξενο περιστατικό για τον κολοκοτρώνη,που δεν αναφέρεται ούτε στα απομνημονεύματα του.Ισχυρίστηκε οτι εστάλθηκαν απεσταλμένοι απο την Ελληνική κυβέρνηση για να ανακαλύψουν γόνους βυζαντινών βασιλικών οικογενειών,με σκοπό να γίνουν βασιλίαδες στο νεο-ιδρυθέν Ελληνικό κράτος(Σπύρου Μελά "Ο γέρος του Μωριά").Έστειλαν κάποιους απεσταλμένους σε συγκεκριμένα μέρη της Ευρώπηςπου είχαν πληροφορίες οτι υπάρχει κάποιος απόγονος Κατακουζηνών,Παλαιολόγων κ.τ.λ.Μυστηριωδώς πράκτορες άγνωστης δύναμης εμφανιζόντουσαν πριν τους Έλληνες απεσταλμένους και εξαφάνιζαν τους συγκεκριμένους ανθρώπους απο προσώπου γης.
Προφανώς είχαν πράκτορες μέσα στην Ελληνική κυβέρνηση.Γιατί τους εξαφάνιζαν?Γνωρίζετε ότι ο πρώτος υποψήφιος βασιλίας ήταν εβραϊκής καταγωγής και ο Κολοκοτρώνης απέρριψε αυτήν την πιθανότητα?(ερευνήστε την καταγωγή αυτών που προσπάθησαν να καταδικάσουν σε θάνατο τον Κολοκοτρώνη.Ενώ εμφανίζονται σαν Άγγλοι,ήταν εβραϊκής καταγωγής)
To φαντάζεστε?είχαν εξαφανίσει όλους τους πιθανούς Έλληνες πρίγκηπες και τελίκα καταλήξαμε σε Βαυαρούς.Γιατί το έκαναν αυτό?Έχετε ακούσει για την Μεροβίγγια δυναστεία?Αν προσέξατε ακόμα και ο Κλίντον,ο Μπους και ο Αλ Γκορ και εκατοντάδες άλλους υποψήφιους,λένε ειδικοί ερευνητές(Texe Mars και άλλοι)που ασχολούνταιμε γενεολογικά δέντρα ότι εδώ και πολλούς αιώνες κάποιο αφανές κέντρο φροντίζει οι υποψήφιοι πρόεδροι,πρωθυπουργοί,βασιλείς σε όλα τα κράτη της Ευρώπης να είναι συγκεκριμένης καταγωγής.Η Μεροβίγγια δυναστεία υποτίθεται,οτι έλκει τη καταγωγή της απο την Μαρία τη Μαγδαληνή,που υποτίθεται οτι παντρεύτηκε το Χριστό και έκαναν παιδιά!!!
Για σκεφτείτε όμως.Η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν Εβραία.Ή μήπως όχι?Ποιοί θεωρούνται Εβραίοι?Αυτοί που κληρονομούν το μιτοχονδριακό DNA.Με άλλα λόγια οι Μεροβίγγιοι ειναι εβραϊκής καταγωγής.Μια έρευνα στο διαδίκτυο σε επίσημες ιστοσελίδες,θα σας πείσει.
Βλέπετε λοιπόν ότι στην Βουλγαρία π.χ. η βασίλισσα είναι εβραϊκής καταγωγής.Το ίδιο και στην Σερβία και πληθώρα άλλων κρατών.Υπάρχει μεγάλη δυσκολία εύρεσης στοιχείων για αυτούς.Μην περιμένετε αυτά τα στοιχεία να τα βρείτε στις συνηθισμένες εγκυκλοπαίδειες.Τα αφανή αυτά κέντρα δεν έμειναν μόνο σε αυτό το επίπεδο.Προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω.
Σε μια εκπομπή του που είχε παρουσιάσει απο τη Θεσσαλονίκη ο στρατηφός ε.α. Γεώργιος Αϋφαντής είπε ότι ρώτησε ιδιοκτήτη μεγάλης αλυσίδας σούπερ-μάρκετ στην Ελλάδα γιατί πούλησε σε Εβραίους την αλυσίδα καταστημάτων του και αυτός του είπε: "Στην αρχή δεν δέχτηκα,αλλά στην συνέχειαμε απείλησαν οτι θα με σκότωναν"
Μετά απο αυτό μια έρευνα στον επιχειρηματικό χώρο όλης της Ευρώπης ανακάλυψε τα εξής:Όλες οι μεγάλες τράπεζες ανήκουν σε μεγάλες Εβραϊκές οικογένειες.Οι μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταίρειες το ίδιο.Οι μεγαλύτερες εταιρείες ηλεκτρικών ειδών -οπλικών συστημάτων το ίδιο.Και κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε το εξής παράξενο.Η οικονομική και πολιτική ελίτ σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχει αντικατασταθεί τα τελευταία 200 χρόνια απο αυγενικής καταγωγής "Μεασανατολίτες'.Βλεπουμε π.χ. τα τελευταία 200 χρόνια συνεχείς εξαγορές τίτλων ευγένειας(σερ,λόρδοι κ.τ.λ.) απο πάμπλουτους Εβραίους,που κρύβουν την καταγωγή τους.Έτσι λοιπόν τα μεγάλα τζάκια σε κάθε μια απο τις χώρες τις Ευρώπης ακόμα και στην Τουρκία,δεν είναι Τούρκοι,δεν είναι Ολλανδοί,δεν είναι Γάλλοι(αποφέυγω να γράψω ονόματα για ευνόητους λόγους)
Eλέγξτε ποιοί εξαγοράσαν τον Κωτσόβολο και ποιά είναι η καταγωγή τους.Ποιός είναι ο κύριος μέτοχος του "Ελευθέριος Βενιζέλος",κτλ,κτλ ατελείωτη σειρά.Το ίδιο σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει τώρα και στην Αργεντινή,στην Βραζιλία,στην Άπω Ανατολή,στην Αυστραλία και στις άλλες χώρες.Θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι πιο παράξενο;Ας πούμε σε ένα διεθνή οργανισμό όπως ένα δικαστήριο,ο εκπρόσωπος της Ελλάδος να είναι Ελληνό-εβραίος;Ο εκπρόσωπος της Ολλανδίας να είναι Ολλανδο-εβραίος,Γαλλό-εβραίος κτλ,κτλ.Λένε οτι στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο οι εβραϊκής καταγωγής βουλευτές είναι πάνω απο 150

ΗΛΙΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΗΡΩΑΣ ΣΜΗΝΑΓΟΣ(Ι)

Η ΚΡΗΤΗ ΤΟΝ ΓΕΝΝΗΣΕ, ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΝ ΔΕΧΘΗΚΕ. ΗΡΩΙΚΑ ΕΠΕΣΕ ΣΤΙΣ 23 ΜΑΙΟΥ 2006 ΜΕ ΤΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΤΟΥ F-16 ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΤΥΠΗΜΕΝΟΣ.





























αξιζει να δειτε το blog που εχει κανει ο αδερφος του Κωστα Ηλιακη,ο Φιλιππος


http://iliakis.blogspot.com/

Εγκληματίας πολέμου ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ;

Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, σημερινός ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, 22χρονος το 1974, βρισκόταν στην Τουρκία στις 20/07/74 όταν άρχισε η τουρκική εισβολή. Αποβιβάστηκε στην Κερύνεια, αμέσως μετά την κατάληψή της από τις μονάδες της 39ης Μεραρχίας στις 23/07/74. Έκτοτε ανέλαβε υπηρεσία ως ένοπλος «μουτζαχίντ» της ΤΜΤ σε όλο το διάστημα των πολεμικών επιχειρήσεων, κατά τη διάρκεια της παραβιαζόμενης από τον Αττίλα-1 «εκεχειρίας» (22.7-13.8.74), όπως και κατά τον Αττίλα-2 (14-17.8.74) και αργότερα. Συγκεκριμένοι Τούρκοι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίτες, που υπηρέτησαν στις μονάδες εισβολής κι έδωσαν μαρτυρίες στον δημοσιογράφο Ρόνι Αλάσορ κατέθεσαν ότι οι Τ/κ «μουτζαχίντ» επέδειξαν πολύ αγριότερης ακρότητας μεταχείριση εναντίον των Ε/κ αιχμαλώτων. Ο ίδιος ο Ταλάτ στη «Ζαμάν» το 2006, όταν ρωτήθηκε για την πολεμική του δράση του '74, δήλωσε ότι «είναι πράγματα που δεν μπορούν να ειπωθούν». Όταν ο Ντενκτάς ομολόγησε ότι Τ/κ «μουτζαχίντ» εκτελούσαν ("για αντεκδίκηση") τους αιχμαλώτους, απαντούσε στον Σταύρο Σιδερά του τηλεοπτικού σταθμού «Σίγμα» που τον ρώτησε συγκεκριμένα για τους 85 αγνοουμένους της μάχης Καραβά - Λαπήθου, της 6ης Αυγούστου 1974 (εκ των οποίων, οι τριάντα, του 70ου Τάγματος Μηχανικού, ήσαν συνάδελφοι του Σιδερά στο 70ΤΜΧ, άλλοι 49 του 256Τ.Π. και έξι του 286Μ.Τ.Π). Ο 22χρονος τότε «μουτζαχίντ» Ταλάτ, πού ήταν άραγε και τι γνωρίζει για το μακελειό Καραβά-Λαπήθου και την τύχη των 85 αγνοουμένων της 6ης Αυγούστου 1974;

Είναι δυνατόν να διεξάγεται η όποια διαπραγμάτευση για το μέλλον της Κύπρου με κάποιον που ήταν παρών στις ομαδικές εκτελέσεις των Ελλήνων Κυπρίων αδηλώτων αιχμαλώτων, μαχίμων και αμάχων;
Διαβάστε: Ρόνι Αλάσορ, Διαταγή: "Εκτελέστε τους Αιχμαλώτους!", εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα, 2002.


Πηγη: http://strategy-geopolitics.blogspot.com/2008/08/blog-post_03.html

H 4η Αυγούστου και ο Ιωάννης Μεταξάς

Πολλοί ιστορικοί, διαφόρων πολιτικών αποχρώσεων, έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Άλλοι το χαρακτήρισαν ως «Μεταξική δικτατορία», ενώ άλλοι ως «Μοναρχοφασισμό». Άλλοι δ ε ως «Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό». Με την ασφάλεια της παρέλευσης εξήντα και πλέον ετών από την εποχή που η χώρα εκυβερνάτο από τον Ιωάννη Μεταξά, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τα στοιχεία που απαιτούνται ώστε ο αναγνώστης να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα για την τόσον λασπολογηθείσα ιστορική περίοδο.

Τι πραγματικά συνέβη την 4η Αυγούστου

Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1936 έκλεισε μια κοινοβουλευτική περίοδος πολιτικής διακυβερνήσεως είτε με τη μορφή της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας είτε με τη μορφή της Προεδρευομένης Δημοκρατίας, είτε ακόμη με τη μορφή της Στρατιωτικής Δικτατορίας, π.χ. δικτατορία Πλαστήρα ( 1922 ), δικτατορία Πάγκαλου ( 1926 ). Ο Ιωάννης Μεταξάς κληθείς από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ ανέλαβε την πρωθυπουργία τον Απρίλιο του 1936 και στις 16 Απριλίου πήρε πανηγυρικά ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Και τα δύο κόμματα, Λαϊκό και Φιλελεύθερο ( Βασιλικοί και Βενιζελικοί ), κυριολεκτικώς τον υπερψήφισαν με 241 ψήφους υπέρ, 16 κατά και 4 αποχές, βλέποντας στο πρόσωπό του τον ηγέτη εκείνο ο οποίος θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο και τον διχασμό στον οποίο εκείνα την είχαν φέρει. Ο απόστρατος στρατηγός Μεταξάς, ηγέτης της Βασιλικής παρατάξεως κατά την περίοδο του Διχασμού, ήταν αρχηγός του κόμματος των Ελευθεροφρόνων το οποίο είχε λάβει ποσοστό 3,94% κατά τις εκλογές του Ιανουαρίου 1936. Παρ’ όλα αυτά υπερψηφίστηκε και έτυχε παλλαϊκής αναγνωρίσεως που μπορεί να κατανοήσει οποιοσδήποτε αναγνώσει τουλάχιστον τις εφημερίδες του Ιανουαρίου 1941, τότε που πέθανε ο Μεταξάς ή θα διαπιστώσει εάν παρακολουθήσει από τα «επίκαιρα» της εποχής τη συμμετοχή του λαού στην κηδεία του ( βεβαίως τα αφιερώματα σε εκείνη την ιστορική περίοδο που γίνονται σε τηλεοπτικές εκπομπές επιμελώς προνοούν να μην μεταδίδουν τις σκηνές αυτές ).

Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 1936 οι δύο κυρίαρχες πολιτικές παρατάξεις δεν μπορούσαν να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση και ρυθμιστής στις εξελίξεις αναδείχθηκε το Κ.Κ.Ε. το οποίο δια πρώτη φορά ήρθε σε συμφωνία με αστικό κοινοβουλευτικό κόμμα στις εκλογές για το Προεδρείο της Βουλής με το περίφημο «Σύμφωνο» Σοφούλη-Σκλάβαινα. Ο κομμουνισμός έχοντας τις ρίζες του στην εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης ήδη είχε δράσει αντεθνικά κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία της οποίας «όχι μόνο χάρηκε την ήττα, αλλά και την επεδίωξε». Το Κ.Κ.Ε. βλέποντας έναν αντικομουνιστή ηγέτη στην εξουσία, αρχίζει τις κινητοποιήσεις εναντίον του Μεταξά με αποκορύφωμα τις ταραχές που ξέσπασαν στη Θεσσαλονίκη το Μάιο του 1936, με αφορμή την απεργία των καπνεργατών. Ο Μεταξάς δείχνει για πρώτη φορά τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Αφού επιβάλει την τάξη, ορίζει νέα ημερομίσθια και καθιερώνει για πρώτη φορά στα εργατικά πράγματα τον όρο της υποχρεωτικής διαιτησίας. Οι προσπάθειες όμως των κομμουνιστών εναντίον του Μεταξά του οποίου τα φιλεργατικά αισθήματα θα μπορούσαν να τους στερήσουν την πολιτική πελατεία, δεν σταματούν αλλά εντείνονται και συνεπικουρούνται και από δηλώσεις πολιτικών αρχηγών όπως αυτή του Σοφούλη που έλεγε ότι μετά το πέρας της πεντάμηνης εξουσιοδότησης που πήρε ο Μεταξάς τον Απρίλιο του ’36 θα πάψει η υποστήριξη στο πρόσωπό του. Οι κομμουνιστές αναγγέλλουν γενική πανελλαδική απεργία για τις 5 Αυγούστου και όλα δείχνουν ότι αρχίζουν τις κινήσεις για την βίαια αρπαγή της εξουσίας, κάτι που συνάδει και με το πρόγραμμά τους και με την ιδεολογία τους. Η γενική απεργία και η σύσταση «λαϊκού μετώπου» είναι το πρώτο σκαλοπάτι προς την εξουσία. Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς πηγαίνει στα Ανάκτορα να συναντήσει τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ . Έχει μαζί του έτοιμα τα Διατάγματα που προβλέπουν την αναστολή ορισμένων διατάξεων του Συντάγματος και τη διάλυση της Βουλής. Η μεταβολή επιτυγχάνεται ταχύτατα και αναίμακτα. Το ίδιο βράδυ συγκάλεσε εκτάκτως υπουργικό συμβούλιο και το μόνο μέτρο που πήρε ήταν να τοποθετήσει δύο Ευζώνους στην είσοδο του Υπουργείου Εξωτερικών με την εντολή να επιτρέπουν την είσοδο στους υπουργούς και να απαγορεύουν την έξοδο σε όλους. Αυτό αποτελεί έκτοτε μοναδικό ιστορικό προηγούμενο διεθνώς. Δηλαδή επιβολή δικτατορίας με δύναμη μόλις δύο στρατιωτών. Ο κοινοβουλευτισμός χρεοκόπησε και ο Μεταξάς έδωσε τη χαρακτηριστική βολή. Ενήργησε ως στρατιωτικός και ως σπουδαίος ηγέτης με συναίσθηση της δυνάμεώς του. Η αποφασιστικότης του Μεταξά απέτρεψε την εμφύλια διαμάχη και τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Το νέο καθεστώς είναι γεγονός. Από ραδιοφώνου εκφωνεί ομιλία στις 10 Αυγούστου, μια ομιλία ασυνήθιστη για τα ελληνικά πράγματα όπου μεταξύ άλλων διαφαίνεται η μέριμνα του νέου καθεστώτος δια την νεολαία.

«Σήκω επάνω, ελληνική νεολαία. Δεν υπάρχει δια σε άλλη πραγματικότης παρά η ελληνική πατρίς, μόνον εκεί θα επανεύρεις τον εαυτόν σου. Μόνον μέσα εις τας εθνικάς παραδόσεις θα επανεύρης τον προορισμόν σου. Μόνον μέσα εις τον ελληνικόν πολιτισμόν θα επανεύρης τα ιδανικά σου και τα όνειρά σου. Χωρίς αυτά δεν ημπορείς να ζήσης, ελληνική νεολαία. Μόνον εκείνα τα οποία σου εδημιούργησεν η ελληνική ιστορία αποτελούν το σώμα σου και την ψυχή σου. Τα ξένα κατασκευάσματα, με τα οποία ηθέλησαν να σε παρασύρουν οι αγύρται με τους παράφρωνας ρωμαντισμούς των, είναι ψεύτικα δια σε και αποτελούν δηλητήριον. Διότι, εννόησέ το, δεν μπορείς να ζήσης αλλέως παρά ελληνικά μέσα εις την φυλήν σου και μόνον εκεί μέσα θα εύρης τον λόγον και τον προορισμόν της υπάρξεώς σου, Και τότε θα ιδής ότι θα επανεύρης την χαράν και την αισιοδοξίαν, αι οποίαι σου έλειψαν. Και όταν θα τας επανεύρης, θα ιδής με τι ευκολίαν θα υπερπηδήσης τα εμπόδια και τας δυσκολίας της ζωής και τι μέλλον θα παρασκευάσης και δια τον εαυτό σου και δια την Ελλάδα, εις την οποίαν ανήκεις αναποσπάστως».

Χαρακτηριστικά και έργο του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου

Η μεταβολή έτυχε της λαϊκής αποδοχής και επανατοποθέτησε τα πράγματα στη σωστή του βάση. Το κράτος έγινε κράτος, η νεολαία απέκτησε όραμα και ιδανικά και η εργατική και η αγροτική τάξη ξέφυγε από τα νύχια των εργατοπατέρων - αγροτοπατέρων πολιτικάντηδων και του διεθνούς κομμουνισμού, και βρήκε στο πρόσωπο του Μεταξά έναν αρωγό των δικαίων της. Επί 4ης Αυγούστου καθιερώθηκε η κοινωνική ασφάλιση και ιδρύθηκε το Ι.Κ.Α. Καθιερώθηκε το 8ωρο και επεβλήθη η άδεια των εργαζομένων. Η Ελλάς συμμετείχε στο υπό τη γερμανική αιγίδα πρόγραμμα «Χαρά και Εργασία». Καταπολεμήθηκε και εξαρθρώθηκε ο κομμουνισμός. Ιδρύθηκε το Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Εκσυγχρονίσθηκαν οι Ένοπλες Δυνάμεις. Ο Μεταξάς με τον διορατικό στρατιωτικό νου του έβλεπε τον μεγάλο πόλεμο που ερχόταν στην Ευρώπη και προετοιμάστηκε γι’ αυτόν. Κορυφαίο έργο του καθεστώτος ήταν η οργάνωση της νεολαίας σε πανελλαδικό πλαίσιο σε έναν οργανισμό, την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας, την θρυλική Ε.Ο.Ν. Οι νέοι της Ε.Ο.Ν. θα ήσαν οι δημιουργοί του έπους του 1940. Ο Μεταξάς στο θέμα της Ε.Ο.Ν. είχε δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα. Το εθεώρη προσωπικό του έργο, έργο ζωής. Ομοίως καλλιεργήθηκαν και προστατεύτηκαν τα γράμματα και οι τέχνες. Οι κολοσσοί των γραμμάτων και των τεχνών του Μεσοπολέμου ύμνησαν και έκλαψαν για τον θάνατο του Μεταξά. Περιέχονται και αυτά τα γραπτά στον τύπο της εποχής, φυσικά όμως δεν συμφέρει να τα γνωρίζει ο κατά τα άλλα ενήμερος ελληνικός λαός. Το νέο καθεστώς βεβαίως δεν εχαρακτηρίζετο μόνο από τις επηυξημένες εξουσίες του πρωθυπουργού ή ( κατά την φρασεολογία του καθεστώτος ) Αρχηγού και Εθνικού Κυβερνήτου. Υπήρχε και έτερος ισχυρός πόλος εξουσίας, το Παλάτι. Ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ έβλεπε την 4η Αυγούστου σαν μία προσωρινή μεταβολή και δεν ενστερνίζετο τις ιδέες του Ιωάννη Μεταξά. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ε.Ο.Ν. έφερε αρκετά προσκόμματα. Πολύ δ ε περισσότερο κατά την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής έφερε αντιρρήσεις και άφησε λίγα περιθώρια ελιγμών στον Μεταξά. Ο Γεώργιος δεν ήτο απλώς αγγλόφιλος. Θα μπορούσε χωρίς ενδοιασμό να χαρακτηρισθεί ως αγγλόδουλος. Η υποβόσκουσα αντιπαλότητα μεταξύ του Εθνικού κράτους του Ιωάννη Μεταξά και της Αυλής θα διαρκέσει έως και το 1940. Στις 8 Αυγούστου του 1940 ο Μεταξάς αναρωτιόταν στο ημερολόγιό του : «Τίνος το τέρμα εγγίζει ;».

Τα χαρακτηριστικά της 4ης Αυγούστου ομοίαζαν με τα χαρακτηριστικά τόσον του ιταλικού Φασισμού όσο και του γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού. Μόνο που το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν προήλθε από τον πολιτικό αγώνα ενός επαναστατικού κινήματος ή κόμματος όπως συνέβη σε Ιταλία και Γερμανία. Βεβαίως ο Μεταξάς, αν μελετήσει κανείς τις σκέψεις του στα κείμενά του, τους λόγους του και πολύ περισσότερο στο τετράδιο σκέψεων και το ημερολόγιό του, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένας συντηρητικός επαναστάτης. Έτσι τον χαρακτηρίζει ο υπουργός Τύπου, Νικολούδης, σε άρθρο του στο περιοδικό «Το Νέον Κράτος» ( τ.42, Φεβρουάριος 1941 ) :

«Ο Μεταξάς δεν υπήρξεν απλούς πολιτικός και στρατιωτικός, η διπλή αυτή μορφή, που έδωσε εις την ελληνικήν ιστορίαν τους μεγαλυτέρους μας πολιτικούς άνδρας. Ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξεν ένας εθναπόστολος, ένας μεταρρυθμιστής, ένας συντηρητικός επαναστάτης -εάν επιτρέπεται η έκφρασις- και εν ταυτώ και πνευματικός άνθρωπος και μέγας οικοδόμος και οργανωτής και κοινωνικός φιλόσοφος και προφήτης... Επαναστάται υπήρξαν πολλοί εις την ιστορίαν, αλλά πόσοι ηδυνήθησαν εις την θέσιν αυτού που εκρήμνισαν να βάλουν κάτι το καλύτερον και διαρκές; Ολίγοι. Πολύ ολίγοι. Μεταξύ αυτών ο Μεταξάς, ο οποίος ενώ βαθύτερα ήτο ένας επαναστάτης, πρώτα, ημπορούμεν να είπωμεν, εύρισκε το νέον και κατόπιν αντικαθίστα το παλαιόν, και τούτο βραδέως, προσεκτικώς, ανωδύνως. Η επαναστατικότης του ήτο εξελικτική όχι ανατρεπτική. Μέγας δεξιοτέχνης...Έτσι μετέβαλε το πολίτευμα, μετερρύθμιζε την κοινωνίαν, ήλλαζεν εντελώς το περιεχόμενον του εθνικού μας βίου, και όμως δεν έχυσε μίαν σταγόνα αίματος, και ουδείς ησθάνθη γύρω του τον παραμικρόν κλονισμόν, την παραμικράν ανωμαλίαν. Γνωρίζετε πολλά τοιαύτα κατορθώματα εις την ιστορίαν;».

Ο Ιωάννης Μεταξάς μπορεί να ήτο μικρός το δέμας, προσέφερε όμως τεράστιο έργο και ήτο ένας εξαιρετικός στρατιωτικός και πολιτικός νους. Λίγο πριν την έκρηξη του πολέμου του 1940 προετοίμαζε το Σύνταγμα και τις Αρχές ενός νέου καθεστώτος. Η πορεία ανετράπη από τον πόλεμο και πολύ περισσότερο από τον απροσδόκητο και ύποπτο θάνατό του τον Ιανουάριο του 1941. Λέγεται με μεγάλη βάση αληθείας ότι «τον φάγανε οι Άγγλοι». Εξήντα χρόνια μετά, το ευκολότερο για τους εχθρούς των εθνικών ιδεών είναι το «ανάθεμα» στον Μεταξά και στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Δεν πρέπει να γνωρίσει ο λαός ότι στα τέσσερα και πλέον χρόνια διακυβερνήσεως Ιωάννου Μεταξά και καθεστώτος 4ης Αυγούστου η Ελλάς εγνώρισε την πρόοδο και την δόξα. Το καθεστώς του Μεταξά σύμφωνα με την πολιτική ορολογία θα χαρακτηρισθεί ως δικτατορία. Εξετάζοντας όμως επισταμένα το έργο, τις ιδέες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, κάτι που φυσικά δεν μπορεί να γίνει σε ένα μικρό άρθρο, μας επιτρέπεται να χαρακτηρίσουμε την 4η Αυγούστου ως μια εθνική επανάσταση. Τα κείμενα και οι λόγοι του Ιωάννου Μεταξά διαπνέονται από έναν ακραιφνή εθνικιστικό λόγο με σαφή τον κοινωνικό προσανατολισμό και τις ιδέες της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας Η ιστορία του Ελληνικού φαλαγγιτισμού

Νοέμβριος 1937. Η Ευρώπη λίγο πριν το μεγάλο πόλεμο.

Στη Γερμανία συντελείται κοσμογονία. Η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση ανατρέπει το σαθρό κατεστημένο και δημιουργεί μια νέα Γερμανία. Το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα των Γερμανών Εργατών υπό τον Αδόλφο Χίτλερ αριθμεί εκατομμύρια μέλη. Η Νεολαία ένστολος, φέροντας το περιβραχιόνιο με τον αγκυλωτό σταυρό, βρίσκεται στην πρωτοπορία του αγώνα. Είναι η περίφημος Hitlerjugend.

Στην Ιταλία δεκατέσσερα χρόνια πριν, οι επαναστάτες φασίστες του Μουσολίνι με την πορεία προς τη Ρώμη χαράσσουν τη μεγάλη πορεία προς το μέλλον της Φασιστικής Ιταλίας. Οι νέοι Φασίστες με τα μαύρα πουκάμισα, φέροντας τον πέλεκυ με τις δέσμες, δημιουργούν τη νέα Ιταλία.

Στην Ισπανία οι νέοι Φαλαγγίτες του Jose Antonio Primo de Rivera, δολοφονημένου από την κόκκινη αντίδραση, δίνουν μαζί με τον επαναστατημένο στρατό δια των όπλων των υπέρ πάντων αγώνα. Στη θέση της καρδιάς στα πουκάμισά τους είναι κεντημένα τα πέντε κόκκινα βέλη της Φάλαγγος.

Στην Ελλάδα αυθόρμητα νέοι Έλληνες και Ελληνίδες οργανώνονται σε σχηματισμούς. Πρώτη η Πελοπόννησος. Αυστηρή ματιά, χέρι τεταμένο και πίστη σε ένα λαμπρό μέλλον. Φτιάχνονται οι πρώτες στολές και στο πηλίκιο μπαίνει ο διπλούς πέλεκυς. Είναι παιδιά αυτών που μεγάλωσαν την Ελλάδα αλλά και συγχρόνως τη δίχασαν. Αν και η οργάνωσή τους δεν ξεπήδησε από αιματοβαμμένους αγώνες στην πολιτική παλαίστρα και στο πεζοδρόμιο, τους διακρίνει η αιώνια νεανική ορμή και η επιθυμία κατάλυσης κάθε σαθρού απομειναριού του αμαρτωλού κοινοβουλευτικού παρελθόντος και της κόκκινης συνωμοσίας. Στην εξουσία βρίσκεται ήδη ο Στρατηγός Ιωάννης Μεταξάς, ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων, που στις 4 Αυγούστου 1936 εγκαθίδρυσε ένα νέο καθεστώς, εθνικό, λαϊκό, αντικοινοβουλευτικό, αντικομμουνιστικό, φιλεργατικό και φιλαγροτικό, ένα καθεστώς που έφερε τα στοιχεία του εθνικιστικού ανέμου που έπνεε στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Κορυφαίο έργο του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου υπήρξε η δημιουργία της Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας, της περιφήμου Ε.Ο.Ν. Αυτή απετέλεσε μία μαζική οργάνωση νέων ηλικίας από 8 έως 25 ετών και ήτο έργο προσωπικό του Ιωάννου Μεταξά ο οποίος έβλεπε ότι το μέλλον του Έθνους ήταν στα χέρια των νέων. Προσεπάθησε δια της οργανώσεώς τους να τους δώσει υγιή ιδεώδη και εθνική υπερηφάνεια. Αν δεν μεσολαβούσε ο πόλεμος και ο θάνατος του Ιωάννου Μεταξά, η Ε.Ο.Ν. θα εξελίσσετο σε έναν κομματικό μηχανισμό του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και θα αποτελούσε το φυτώριο και τον κύριο μοχλό του νέου συντεχνιακού κράτους που οραματίζετο ο Μεταξάς. Η δημιουργία της Ε.Ο.Ν. δεν ήταν μία εύκολη υπόθεσις που μπορούσε να πραγματωθεί με μία απλή πρωθυπουργική απόφαση. Και αυτό διότι ο Μεταξάς δεν ήτο ο απόλυτος άρχων και ο κυρίαρχος των πολιτικών εξελίξεων της εποχής του. Έπρεπε να περάσει πρώτα από τις συμπληγάδες πέτρες της αντίδρασης του Παλατιού και του αστισμού για να κυριαρχήσει. Η Ιστορία της Ε.Ο.Ν. έχει πολύ μικρότερη χρονική διάρκεια από την Ιστορία του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Οι πρώτοι πυρήνες δημιουργήθηκαν στην Πάτρα και τους Γαργαλιάνους στο τέλος του 1937. Η 7η Νοεμβρίου 1937 καθιερώθηκε ως η επέτειος δημιουργίας της Οργανώσεως. Στις 31 Δεκεμβρίου 1937 έγινε η ορκωμοσία των 500 πρώτων Φαλαγγιτών της Αθήνας οι οποίοι απετέλεσαν το πρώτο επίσημα ανεγνωρισμένο τμήμα της Ε.Ο.Ν., παρ’ όλο που οργανωμένα τμήματα υπήρχαν ήδη και σε άλλα μέρη της Ελλάδος των οποίων η επίσημη εισδοχή έγινε αργότερα. Η εκδήλωση χαιρετίστηκε από τον ίδιο τον Μεταξά ο οποίος στον χαιρετισμό του έδωσε με απλά λόγια το σκοπό της δημιουργίας της Ε.Ο.Ν.

- ... Τραβήξατε μπροστά με θάρρος και με χαράν, την χαράν της Νεότητος, εις την ζωήν σας έχοντες πάντα υπ’ όψιν σας ότι δεν είσθε μόνοι, αλλ’ ότι ο καθένας από σας είναι αλληλεγγύως συνδεδεμένος με όλους τους συναδέλφους του, οι οποίοι έδωκαν τον ίδιον όρκον καθώς και η κάθε μία από σας είναι αλληλεγγύως συνδεδεμένη με όλας τας συναδέλφους της, αι οποίαι έδωκαν τον ίδιον όρκον. Η ένωσις αποτελεί την δύναμιν. Αυτό μη το λησμονήσετε ποτέ εις την ζωήν σας και καταστείλατε κάθε ατομικήν ιδιοτροπίαν υπέρ της διατηρήσεως της ενώσεως του συνόλου σας. Ο δρόμος τον οποίον έχομεν να τραβήξωμεν είναι μακρύς, όσοι δ ε δεν τον φέρωμεν εις πέρας, θα τον αφήσωμεν ως κληρονομίαν δια σας, δια να τον φέρητε σεις εις πέρας, όπως και σεις θα τον αφήσητε μίαν ημέραν κληρονομίαν εις τους νέους της εποχής της μελλούσης. Ο δρόμος μας δεν τελειώνει. Όπως δεν τελειώνει ποτέ η Ελλάς. Αλλά εις κάθε βήμα του δρόμου αυτού πρέπει να έχητε μπροστά εις τα μάτια σας την δόξαν και το μεγαλείον της Πατρίδος και την επιβολήν και την κυριαρχίαν εις το εσωτερικόν υπέρ των ιδεών της Πατρίδος, τας οποίας εξεδήλωσεν η 4η Αυγούστου.

Η κατάταξις στην ΕΟΝ

Η κατάταξις των νέων στην Ε.Ο.Ν. ήταν εθελοντική, μαζικοποιήθηκε όμως από το 1939, όταν εξέλιπε ακόμη ένα εμπόδιο, που ήταν ο έμπιστος του βασιλιά Γεωργίου υπουργός Παιδείας Γεωργακόπουλος, ο οποίος δεν έβλεπε με καλό μάτι την είσοδο της Ε.Ο.Ν. στα σχολεία. Ο αγγλόφιλος βασιλιάς, μετά το ζήτημα που ενέσκηψε με τη διαδοχή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών στα τέλη του 1938, ενέδωσε στην απαίτηση του Μεταξά να απομακρυνθεί ο έμπιστός του και να αναλάβει ο ίδιος το Υπουργείο Παιδείας. Ο Μεταξάς ανέλαβε τα επιπλέον καθήκοντα της Παιδείας στις 29 Νοεμβρίου 1938, με επιδίωξη την απόλυτο ενσωμάτωση των καθ’ αυτό εκπαιδευτικών ζητημάτων με τας αρχάς και τους σκοπούς της 4ης Αυγούστου. Επίσης, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της Ε.Ο.Ν. με το Σχολείο ο Μεταξάς ήτο κάθετος. Δεν θεωρεί την Ε.Ο.Ν. θεσμό ανταγωνιστικό του Σχολείου αλλά αλληλοσυμπληρούμενο. Καθ’ όλην την διάρκειαν του 1938 μπαίνουν οι βάσεις για την δημιουργία της μεγάλης Ε.Ο.Ν. Από τις αρχές του χρόνου αρχίζει να εκδίδεται το ιδεολογικό όργανο της Ε.Ο.Ν. « Η Νεολαία » και δημιουργούνται συνεχώς καινούρια τμήματα. Οι αντιδράσεις προς την Ε.Ο.Ν. όμως εσυνεχίζοντο, όχι από τους νέους οι οποίοι βρήκαν στην Οργάνωση μια δημιουργική δραστηριότητα κι ένα υψηλό ιδανικό, αλλά από την κεντρική εξουσία και ιδιαίτερα από το Παλάτι. Ο Βασιλεύς έβλεπε ότι ο Μεταξάς αύξανε την επιρροή του τόσο στο λαό αλλά και ιδιαίτερα στη Νεολαία και ότι η Ε.Ο.Ν. είχε όλα αυτά τα στοιχεία που θα την παρομοίαζαν με την ιταλική φασιστική νεολαία και την γερμανική Hitlerjugend. Η ύπαρξις άλλων νεολαιών, παραθρησκευτικών, πολιτιστικών, κ.λ.π., συχνά παραρτημάτων διεθνιστικών οργανώσεων (ΧΑΝ, ΧΕΝ, Πρόσκοποι, κ.λ.π.), απετέλεσε ένα ακόμη εμπόδιο στη δημιουργία μιας πανελλαδικής και εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας. Ο Μεταξάς κατάφερε να κάμψει τις αντιρρήσεις Βασιλέως και Διαδόχου, χάρις στην εμμονή του στο ζήτημα της Νεολαίας αλλά και στη μαζικότητα που έπαιρνε αυτή. Έτσι λοιπόν, οι Οργανώσεις αυτές διαλύθηκαν τον Ιούνιο του 1939. Ο συμβιβασμός Παλατιού και Μεταξά στο ζήτημα της Νεολαίας είχε επιτευχθεί από τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, όταν απενεμήθη στον Διάδοχο ο τιμητικός βαθμός του Γενικού Αρχηγού. Ουσιαστικός Αρχηγός της Ε.Ο.Ν. ήταν ο ίδιος ο Μεταξάς έχοντας το βαθμό του Γενικού Επιθεωρητή και ο οποίος θα όριζε τον εκάστοτε Κυβερνητικό Επίτροπο. Τον Νοέμβριο του 1939 η Ε.Ο.Ν. αριθμεί πάνω από 750 000 μέλη που προέρχονται απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις. Πλούσιοι και πτωχοί, αγόρια και κορίτσια, παιδιά του Σχολείου αλλά και της εργασίας, ίσα και αλληλέγγυα μεταξύ τους, φορώντας την ίδια σκουρόχρωμη μπλε στολή και χαιρετώντας με προτεταμένο το δεξί χέρι, με ενθουσιασμό προσβλέπουν σε αυτό που λέει ο Ύμνος τους: ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΝΕΑ.

Τον Μάιο του 1939 επικυρώνεται ο Κανονισμός Εσωτερικής Λειτουργίας της Ε.Ο.Ν. και δι’ αυτού ορίζονται όλα τα διοικητικά καθήκοντα και ο τρόπος λειτουργίας. Το όνειρον του Μεταξά για μια εθνική νεολαία παίρνει πλέον σάρκα και οστά. Για τον Μεταξά η Ε.Ο.Ν. ήτο έργο ζωής επί του οποίου στήριζε τις μέγιστες ελπίδες. Η Ε.Ο.Ν. ήτο γι’ αυτόν το πολυτιμότερον έργον του ως πολιτικού προσώπου. Η Ε.Ο.Ν. γίνεται το επίκεντρο της καθημερινής ζωής των νέων σε όλη την Ελλάδα, από την μικρότερη κωμόπολη και χωριό έως τα μεγάλα αστικά κέντρα. Παντού νέοι και νέες δραστηριοποιούνται υπό τας διαταγάς της Οργανώσεως. Διοργανώνονται αθλητικοί αγώνες, καλλιτεχνικές παραστάσεις, γίνεται εθνική διαπαιδαγώγηση και εθνική διαφώτιση, σύμφωνα με τις κοινωνικές και πολιτικές κατευθύνσεις της 4ης Αυγούστου. Τα νεαρά αγόρια εκπαιδεύονται σε στρατιωτικές ασκήσεις για να είναι προετοιμασμένα σε αυτά που θα αντιμετωπίσουν αργότερα ως άνδρες. Από το σύνολο των νέων διακρίνονται οι άριστοι. Η αξιοκρατία ασχέτως κοινωνικής προελεύσεως αποτελεί βασικό στοιχείο της Οργανώσεως. Οι καλύτεροι επιβραβεύονται με ηθικές αμοιβές. Πρώτα και πριν απ’ όλα η συμμετοχή της Ε.Ο.Ν. στην κοινωνία στηρίζεται στον εθελοντισμό. Τα αγόρια και τα κορίτσια της Ε.Ο.Ν. προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Πρόνοια. Δυόμισι χρόνια μετά την ίδρυσή της, τον Μάιο του 1940 πραγματοποιείται στην Αθήνα, στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής, το Δεύτερο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ε.Ο.Ν. Ο Μεταξάς στο λόγο του χαριτολογώντας προέτρεψε τους συμμετέχοντες να μην επηρεασθούν από το περιβάλλον της αίθουσας η οποία είχε κτιστεί για άλλους λόγους, αναφέροντας για τον κοινοβουλευτισμό ότι «εφύγαμεν από αυτά πλέον». Επίσης τους παρότρυνε να πουν με θάρρος και πίστη τις απόψεις τους σε οιανδήποτε ελληνική γλώσσα και με οιονδήποτε ύφος, για να μπορέσει το Συνέδριο να καταλήξει σε πρακτικά συμπεράσματα. Η Ε.Ο.Ν. ευρίσκεται τότε στον Κολοφώνα της δόξης της. Πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη (1.250.000) συμμετέχουν στην Οργάνωση. Μια νέα γενιά αποκομμένη από τα κομματικά μίση του παρελθόντος, ενεργή, δυνατή και με πίστη στο μέλλον αρχίζει να διαμορφώνεται. Είναι η γενιά που θα δημιουργήσει το Έπος των Βορειοηπειρωτικών βουνών στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940. Εξίσου μεγάλη ήταν και η προσφορά των νέων της Ε.Ο.Ν. που δεν πολέμησαν λόγω ηλικίας και παρέμειναν στα μετόπισθεν. Δυστυχώς η μεγαλειώδης προσπάθεια του Μεταξά για την Νεολαία ανεκόπη λόγω του υπό ανεξιχνίαστες συνθήκες θανάτου του τον Ιανουάριο του 1941. Παρ’ όλη την έλλειψη του Αρχηγού η Οργάνωσις, όπως διαφαίνεται από την προκήρυξη του Κυβερνητικού Επιτρόπου στις 2/2/1941, θέλει και θα συνεχίσει να υφίσταται και χωρίς την παρουσία του Ιωάννου Μεταξά: « Απαιτώ από τους Βαθμοφόρους όπως αντιληφθούν και μη λησμονήσουν ποτέ, ότι εις υπάρχει και παραμένει και θα παραμείνει πάντοτε Αρχηγός της Ε.Ο.Ν., ο Ιωάννης Μεταξάς ». Η Ε.Ο.Ν. θα διαλυθεί μετά την κατάρρευση του μετώπου τον Απρίλιο του 1941, θα διατηρήσει όμως την αίγλη της και το μύθο της. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κομμουνιστές ονόμασαν την αντιστασιακή νεολαιίστικη οργάνωσή τους Ε.Π.Ο.Ν., όνομα ομόηχο του Ε.Ο.Ν., που συνειρμικά παραπέμπει στην Εθνική Οργάνωση Νεολαίας, εκμεταλλευόμενοι έτσι τα πατριωτικά αισθήματα του ελληνικού λαού. Η Ε.Ο.Ν. ήτο ένα από τα κορυφαία έργα του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και προσωπικά του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννου Μεταξά. Αν και με ολιγόχρονη Ιστορία, σφράγισε με την παρουσία της μια εποχή και αποτελεί πρότυπο οργάνωσης Νεολαίας ακόμα και σ’ ένα σύγχρονο Λαϊκό Εθνικό Κράτος.

Ο Ύμνος της 4ης Αυγούστου

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα, γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι γιατί φέγγει έτσι η μέρα;

Γιατί σαν αυτή, παιδί μου, την ημέρα τη χρυσή που τη χαίρεσαι και συ στέρεψε το μαύρο δάκρυ κλείσανε πολλές πληγές, αψηλώσανε τα στάχυα κι ένα γύρω όλα τα βράχια εγινήκαν ανθοβούνια και χρυσοπηγές.

Μιαν ημέρα σαν ετούτη την ολόφωτη κι ωραία ξεδιπλώθηκε και πάλι η γαλάζια μας Σημαία που ’χει τ’ ουρανού το χρώμα και σκεπάζει τ’ άγιο χώμα που ελεύθερος πατάς.

Κι έτσι με χαρά κι ελπίδα για μιαν ένδοξη Πατρίδα η Σημαία κυματίζει μ’ ένα Ταν ή επί Τας!

Ο Ύμνος της ΕΟΝ

Στην γλυκειά μας την Πατρίδα την τρανή κι ιστορική συ απόμεινες ελπίδα Νεολαία Ελληνική.

Την ολόθερμη ψυχή της εθνική φωτίζει αυγή κι ο Μεγάλος Κυβερνήτης πάντα εμπρός την οδηγεί.

Εμπρός για μια Ελλάδα νέα, εμπρός, μ’ ελληνική καρδιά, εμπρός, περήφανα, γενναία, ναι, της Ελλάδος τα παιδιά.

Εμπρός, η δόξα η παληά μας να ξαναζήση είναι καιρός με τον μεγάλο Βασιληά μας, εμπρός, πάντοτε εμπρός!

Η Ε.Ο.Ν. έργο ζωής για τον Μεταξά

Ο Μεταξάς θεωρούσε την Ε.Ο.Ν. ως το μεγαλύτερο πολιτικό του έργο. Στο λόγο του προς τους περιφερειακούς διοικητάς της Ε.Ο.Ν. στις 26 Μαίου 1940, έλεγε: «Ηξεύρετε ότι δι’ εμέ η Ε.Ο.Ν. είναι το πολυτιμώτερον πράγμα το οποίον έχω ως πολιτικόν πρόσωπον. Η επιτυχία του είναι για με επιτυχία όλης της πολιτικής μου ζωής, αλλά η επιτυχία της Νεολαίας είναι συγχρόνως και η επιτυχία του μέλλοντος του έθνους...». Ομοίως εις το Ημερολόγιό του αποκαλεί πολλές φορές τους νέους και τις νέες της Ε.Ο.Ν. «τα παιδιά μου», γιατί πραγματικά στάθηκε στη Νεολαία της Ε.Ο.Ν. όχι μόνο σαν αρχηγός αλλά και σαν πατέρας. Στο διάγγελμά του της 7ης Νοεμβρίου 1940 για την 3η επέτειο από την ίδρυση της Ε.Ο.Ν., αναφέρει: «Φαλαγγίτες και Φαλαγγίτισσες, Σκαπανείς και Σκαπάνισσες, Σήμερον συμπληρώνονται τρία χρόνια από τότε που εδημιουργήθηκε η Ε.Ο.Ν. μας. Στα τρία αυτά χρόνια ανατρέψατε κάθε αντίδρασι και κατακτήσατε τη θέσι σας. Βήμα προς βήμα σας παρακολούθησα με αγωνία, μήπως και δεν φανήτε αντάξιοι της αποστολής της ιστορικής, όπου σας έταξα εθελοντές μαχητές του αγώνος μας για την Αναγέννηση του μεγάλου μας Έθνους. Και έτσι βαδίζοντες μαζί ενικήσαμε, παιδιά μου, μια πολύ μεγάλη νίκη για την Ελλάδα. Βέβαια δεν ετελειώσαμε τον αγώνα μας. Ο αγών μας αυτός θα συνεχίζεται πάντοτε. Γιατί πάντοτε πρέπει να τελειοποιούμεθα και να ανυψούμεθα. Κάθε νίκη δεν είναι ένα τέρμα , αλλά μια αφετηρία για ανώτερες κατακτήσεις και μεγαλύτερους αγώνες. Κάθε νίκη επαυξάνει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις, Και ακόμα μας λείπουν πολλά πράγματα που πρέπει να τ’ αποκτήσουμε. Κι έτσι θα προχωρήσουμε για να ανακατακτάτε την τιμή να είσθε αγωνισταί αντάξιοι της 4ης Αυγούστου και για να σφυρηλατήσουμε μαζί με απόλυτη πίστι, με άγιο ενθουσιασμό και με απεριόριστη αφοσίωσι και μαχητικότητα μεγαλειώδες το μέλλον της Ελλάδος, σύμφωνα με την πολεμική μας ιαχή: Εμπρός για μια Ελλάδα νέα. Παιδιά μου, Είμαστε τώρα ένα εκατομμύριο διακόσιες πενήντα χιλιάδες αγωνισταί κάτω από τις γαλανόλευκες Σημαίες του Ελληνικού Φαλαγγιτισμού, μέσα σε μια ιερή και αδιάσπαστη ένωσι για να πραγματοποιήσουμε με θυσίες και με κόπους και με μόχθο και με ενθουσιασμό, αλληλέγγυα όλα τα παιδιά της Ελλάδος, χωρίς καμιά απολύτως διάκρισι, την Αναγέννησι της Πατρίδος μας...».

Οργανόγραμμα της Ε.Ο.Ν.

Γενικός Αρχηγός. Τιμητική θέση στην οποία είχε ορισθεί παρ’ όλες τις αρχικές αντιδράσεις ο διάδοχος Παύλος και η σύζυγός του Φρειδερίκη. Γενικός Επιθεωρητής. Ήταν ο ηγέτης της 4ης Αυγούστου Ιωάννης Μεταξάς. Κ.Ε.Ν. (Κυβερνητικός Επίτροπος Νεολαίας). Ήταν ο Αλέξανδρος Ν. Κανελλόπουλος. Επιτελάρχης Ε.Ο.Ν. Ήταν ο Αστυνομικός Διευθυντής Ιωάννης Μουδρέας ο οποίος εκπόνησε το 1939 και τον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας της Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας. Γενικός Επόπτης. Περιφερειακός Διοικητής. Περιφερειακός Υποδιοικητής. Φαλαγγάρχης. Υποφαλαγγάρχης. Τετράρχης. Λοχίτης. Ομαδάρχης. Ενωμοτάρχης. Υπενωμοτάρχης.

Οι Νεολαίοι ονομάζοντο Σκαπανείς και Φαλαγγίτες. Ως Σκαπανείς και Σκαπάνισσες γίνονται δεκτοί νέοι και νέες 8-14 ετών και ως Φαλαγγίτες και Φαλαγγίτισσες νέοι και νέες ηλικίας 14-25 ετών. Μπορούσαν να γίνουν δεκτοί και μέχρι της ηλικίας των 35 ετών εφόσον ήσαν αποδεδειγμένα μαχητικοί φορείς των ιδεολογικών αρχών της 4ης Αυγούστου. Όταν τα μέλη της Ε.Ο.Ν. (Φαλαγγίτες και Φαλαγγίτισσες) συμπλήρωναν το 25ο έτος της ηλικίας των, δεν διαγράφονταν από τη δύναμή της. Σε ό,τι αφορά τους Βαθμοφόρους μπορούσαν να υπηρετούν τη Νεολαία μέχρι και το 40ό έτος της ηλικίας των. Η εγγραφή των νέων στις τάξεις της Ε.Ο.Ν. δεν ήταν υποχρεωτική. Προσπάθεια εκ μέρους των βαθμοφόρων της Ε.Ο.Ν. ήταν να γίνουν όλοι ανεξαιρέτως οι νέοι και οι νέες της Ελλάδος μέλη της Ε.Ο.Ν. και να παραμείνουν και να δραστηριοποιηθούν συνειδητά σε αυτήν. Στο 3ο Κεφάλαιο του Οργανισμού Εσωτερικής υπηρεσίας της Ε.Ο.Ν., αναφέρεται χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων: «Η εις τας τάξεις της Ε.Ο.Ν. εγγραφή νέων δεν είναι υποχρεωτική ουδέ πρέπει οι ιθύνοντες Μονάδας να μετέρχωνται μέσα πιεστικά, προσπαθούντες να αναγκάσουν νέους και νέας να εγγραφούν εις την Ε.Ο.Ν. παρά την θέλησίν των. Αν αύτη ήτο η αντίληψις του Κράτους, ουδέν θα ήτο ευκολώτερον από του να προβή η Πολιτεία εις νομοθετικά μέτρα υποχρεούντα όλους τους νέους Ελληνόπαιδας να γίνουν μέλη της Ε.Ο.Ν. Τοιαύτη όμως ουδέ πόρρωθεν υπήρξεν η θέλησις αυτής. Πρέπει όθεν σαφώς υπό πάντων να νοηθή ότι ο αγών της Ε.Ο.Ν. είναι αγών συνειδήσεων και συνεπώς αγών ιδεολογικός, αγών διαφωτίσεως, αγών συνειδητοποιήσεως. Αποστολή και καθήκον είναι να γίνη προσπάθεια ώστε όλοι ανεξαιρέτως οι νέοι και αι νέαι της Ελλάδος να γίνουν μέλη της Ε.Ο.Ν. και γινόμενοι να παραμείνουν συνειδητά τοιαύτα. Το πρώτον δέον να επιτευχθεί δια της διαφωτίσεως και της πειθούς, επ’ ουδενί λόγω δε δια του εξαναγκασμού. Το δεύτερον δέον να επιτευχθή δια της συνειδητοποιήσεως των ήδη μελών. (...) Η εγγραφή ολοκλήρου της ελληνικής νεολαίας εις την Ε.Ο.Ν. αποτελεί καθήκον όλων. Πρέπει να διαφωτισθή επί των ηθικών αξιών του νέου κράτους και να μεταδοθή η πίστις προς τον αγώνα και τον αρχηγόν. Η πίστις αύτη είναι πίστις προς την Ελλάδα, πίστις μέχρι θανάτου».

Η σημαία της Ε.Ο.Ν. Ήταν η επίσημη ελληνική σημαία του Στρατού Ξηράς και στο μέσον του λευκού σταυρού έφερε το σήμα της Οργανώσεως, δηλαδή τον διπλό πέλεκυ με στέμμα, περιβαλλόμενο από δάφνες.

Στολές Χρώματος σκούρου μπλε, με δίκοχο καπέλο, λευκές γκέτες και ζώνη. Διακριτικά για κάθε βαθμό. Η στολή ενέτασσε το νέο σε ένα οργανωμένο σύνολο και άμβλυνε κοινωνικές διαφορές και αδικίες.

Χαιρετισμός Σύμφωνα με το Άρθρο 30 των Γενικών Διατάξεων του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας, «Ο χαιρετισμός αποδίδεται δια ζωηράς προτάσεως της δεξιάς χειρός τεταμένης με δακτύλους ηνωμένους και την παλάμην εις το ύψος του δεξιού οφθαλμού, κατά το πρότυπον του καθαρώς αρχαίου ελληνικού χαιρετισμού».

Εκπαίδευση Η Τετάρτη είχε ορισθεί επισήμως ως ημέρα εκπαιδεύσεως για τη Νεολαία. Στην Ε.Ο.Ν. γινόταν ιδεολογική διαφώτιση, ηθική και πολιτική διαπαιδαγώγηση, στρατιωτική προπαίδευση για τα αγόρια με πορείες, κατασκηνώσεις, ασκήσεις αεράμυνας, κ.λ.π., και ανάλογα τεχνική εκπαίδευση για τα κορίτσια. Εδιδάσκετο επίσης υγιεινή, πρώτες βοήθειες, πρακτικές γνώσεις και οικοκυρικά για τους σχηματισμούς των κοριτσιών. Διοργανώνονταν αθλητικοί αγώνες, παιχνίδια, καθώς και καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Εδιδάσκετο και εβιώνετο η πειθαρχία καθώς και το υψηλό εθνικό φρόνημα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η νεολαία της Ελλάδος αποκτούσε υψηλό σκοπό υπάρξεως και ιδανικά, και προσέβλεπε σε ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΝΕΑ. Ιδεολογικό όργανο απετέλεσε το περιοδικό «Νεολαία» στη δημιουργία του οποίου πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε η μεγάλη Ελληνίδα Εθνικοσοσιαλίστρια Σίτσα Καραϊσκάκη. Η «Νεολαία» με πλούσια ύλη και εικονογράφηση έγινε το κυριότερο εξωσχολικό ανάγνωσμα των μαθητών και μαθητριών της εποχής εκείνης.

Η αφανής προετοιμασία της εποποιίας

Ουδείς επίστευε την 28η Οκτωβρίου Ι940 ότι ήταν δυνατόν να αποκρούσει, και μάλιστα νικηφόρως, η Ελλάς την ιταλική επιδρομή. Διότι ο πολεμικός μηχανισμός της φασιστικής Ιταλίας ήταν τέλειος, και η γενικότερη στρατιωτική και διπλωματική κατάσταση στην Ευρώπη, δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας για την τύχη της Ελλάδος.Tο γεγονός ότι την ιστορική εκείνη περίοδο ή πατρίδα μας προσέφερε περισσότερα απ' όσα ανέμεναν οι φίλοι της και αιφνιδίασε με την προετοιμασία και το ηθικόν της τους εχθρούς, δεν ήταν τυχαίο. Χρειάστηκαν την προετοιμασία και προσπάθειες και μόχθος βαρύς που ειχαν ξεκινήσει σιωπηρώς από ετών. Οι τρεις "αρχιτέκτονες" του πολεμικού θαύματος, ο βασιλεύς Γεώργιος ο Β ,ο πρωθυπουργός Ιω. Μεταξάς και ο αρχιστράτηγος Αλεξ. Παπάγος, δεν βρέθηκαν προ απρόοπτου εκείνο το ξημέρωμα του 1940. Ειχαν συλλάβει ορθώς την εξέλιξη της διεθνούς καταστάσεως και ειχαν λάβει τις αποφάσεις τους. Για το ότι η Ελλάς θα βρισκόταν με την πλευρά των Συμμάχων, δηλαδή Ελευθερών κρατών κατά του φασισμού και ναζισμού, δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία. Άλλωστε, η Αγγλία και η Γαλλία το γνώριζαν από καιρό. Οι αποφάσεις ειχαν ληφθεί και τα μέτωπα ήσαν σαφή. Το ότι η ηγετική ελληνική "τριανδρία" ειχε χειριστεί σωστά το όλο ζήτημα, το βεβαιώνουν οι...αντίπαλοι του Μεταξά: Διότι εάν τον ακολουθούσαν στις αποφάσεις του μόνον oι οπαδοί του το θαύμα δεν θα ειχε συντελεστεί. Το γεγονός όμως ότι οι πολυπληθείς αντίπαλοι του καθεστώτος της "4ης Αυγούστου" έβαλαν στην άκρη τις κομματικές και ιδεολογικές αντιθέσεις και όλοι σαν ένας άνθρωπος με άκρατο ενθουσιασμό μπήκαν στη μάχη, φανερώνει ότι άπαντες ειχαν πειστεί, ότι η χώρα στις δυσχερείς εκείνες ώρες, βρισκόταν σε καλά χέρια. Υπάρχουν σήμερα οι μικρόψυχοι που προβάλλουν την δημαγωγική επινόηση, ότι τάχα το "ΟΧΙ" δεν το είπε ο Μεταξάς, αλλά ο ελληνικός λαός. Την ορθή απάντηση ειχε δώσει ο αείμνηστος Παν. Κανελλόπουλος, ο οποίος ήταν εξόριστος όταν εξερράγη ο ελληνοιταλικός πολεμος, και ζήτησε να στρατευθεί αμέσως και vα μεταβεί στο μέτωπο. Ιδού τι γράφει στο βιβλίο του "Τα χρόνια του μεγάλου πόλεμου": "Πρέπει να είμεθα, χωρίς άλλο, ευγνώμονες εις τον Ιω. Μεταξά, διότι είπε, ολομόναχος εις το σκοτάδι της νυκτός, το μέγα "όχι". Λέγουν όσοι αντικρίζουν με εμπάθεια και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της Ιστορίας, ότι το "ΟΧΙ" δεν το είπεν ο Μεταξάς, ότι το είπεν ο ελληνικός λαός. Ναι, το είπεν ο ελληνικός λαός, αφού το είχε ειπεί ο Μεταξάς. Ο ατυχής και συμπαθής Εμμ. Γκράτσι εκτελών εντολή που δεν του άρεσε διόλου, εξύπνησε, την 3ην πρωινήν τον Μεταξά και όχι τον ελληνικόν λαόν. Εάν έλεγε ο Μεταξάς "ΝΑΙ", πως θα έλεγεν "ΟΧΙ" ο ελληνικός λαός, που θα εξυπνούσε αργότερα; Θα το έλεγε, βέβαια, μέσα του και θα το εξεδήλωνε και έμπρακτα, όταν θα ωργάνωνε μυστικά την αντίστασή του, αλλά η αλβανική εποποιία δεν θα εγράφετο ποτέ! Ας είμεθα, λοιπόν, τίμιοι απέναντι της Ιστορίας. Το μέγα "ΟΧΙ" είναι πράξις του Ιωάννου Μεταξά...".

Η μυστική προετοιμασία

Για να κατανοήσει όμως κανείς πως φθάσαμε στο θαύμα της Εποποιίας, πρέπει να γνωρίζει τους δύσκολους χειρισμούς της ελληνικής 'τριανδρίας' στο διπλωματικό επίπεδο, 4 χρόνια προ της κηρύξεως του πολέμου. Με δεδομένη την τοποθέτηση της Ελλάδος στο πλευρό της Βρεταννίας, έπρεπε παραλλήλως η ελληνική κυβέρνηση να χρησιμοποιεί μεγάλη μαεστρία στους διπλωματικούς χειρισμούς, ώστε να πείσει την πανίσχυρη ναζιστική Γερμανία, ότι η χώρα μας πολιτεύεται με "ουδετερότητα". Στόχος ήταν να μην προκαλέσει νωρίτερα εισβολή των στρατιών του Χίτλερ, ενώ συγχρόνως προετοίμαζε τον Στρατό μας για τα χειρότερα. Το έργο δεν ήταν καθόλου εύκολο και προπαντός δεν σήκωνε ερασιτεχνισμούς. Η μυστικότητα των κινήσεων ήταν επιβεβλημένη, πολύ περισσότερο, αφού η ξένη κατασκοπεία οργίαζε στον ελλαδικό χώρο. Κι ήταν χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι ο Μεταξάς ακόμη και από στελέχη της κυβέρνησής του απέκρυπτε τις μύχιες σκέψεις του, επειδή γνώριζε ότι κατάσκοποι των Γερμανών ειχαν απλώσει τα δίχτυα τους παντού. Σ’ όλο αυτό το διάστημα, αγωνιώδης ήταν η προσπάθεια του Βασιλέως Γεωργίου, του Μεταξά και του Παπάγου να επιταχυνθούν και να υλοποιηθούν συμφωνίες που προέβλεπαν παράδοση πολεμικού υλικού στην Ελλάδα. Μια από τις πολλές φάσεις αυτού του κεφαλαίου, είναι κι αυτή που συνέβη τον Οκτώβριο του 1939: η γαλλική κυβέρνηση(και κυρίως οι στρατιωτικοί ηγέτες της) με την έναρξη του πόλεμου, άρχισαν να κινούνται στη Βαλκανική για τη δημιουργία μετώπου κατά της Γερμανίας. Γι’ αυτό πίεζαν την Ελλάδα, βάσει της εγγυήσεως που ειχαν δώσει, να συμμετάσχει στα σχέδιά τους. Πρωτεργάτης αυτής της πρωτοβουλίας που θύμιζε τη νοοτροπία του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, ήταν ο Γάλλος στρατάρχης Βεϊγκάν, διοικητής των γαλλικών δυνάμεων στη Συρία, ο οποίος ειχε εκφράσει επανειλημμένα την επιθυμία να έρθει στην Αθήνα για σχετικές επαφές. Ο Μεταξάς όμως, που ήθελε να αποφύγει δυσάρεστες εμπλοκές σε περίπτωση που αυτές έβγαιναν στη δημοσιότητα, προτίμησε να αποστείλει τον συνταγματάρχη Κων. Δόβα να συναντήσει τον στρατηγό Βεϊγκάν, κάποια στιγμή που εκείνος βρισκόταν όχι στο Παρίσι, αλλά στην Άγκυρα. Ο Παπάγος είχε δώσει οδηγίες στον Δόβα ν’ αποφύγει συνομιλίες πολιτικού περιεχομένου, να δηλώσει ότι η Ελλάς, εφόσον δεν υφίστατο επίθεση, ήταν αποφασισμένη να τηρήσει και να προασπίσει την ουδετερότητά της και να πιέσει για την έγκαιρη αποστολή του πολεμικού υλικού που είχε παραγγελθεί στην Αγγλία και στη Γαλλία. Όπως φαίνεται μέσα από τα έγγραφα που έφερε στη δημοσιότητα ο πρέσβης κ. Βελλιάδης, στις συνομιλίες αυτές ετέθη το θέμα χρησιμοποίησης της Θεσσαλονίκης από τις γαλλικές δυνάμεις στη Συρία, καθώς και το ενδεχόμενο ελληνικής εκστρατείας κατά των Ιταλών στην Αλβανία. Ο συνταγματάρχης Δόβας τόνισε ότι “εάν υπάρξουν υλικό και αεροπορικές δυνάμεις, δυνάμεθα να αναλάβουμε επιθετικός επιχειρήσεις στην Αλβανία, επί τω τελικώ σκοπώ να απορρίψωμεν τους Ιταλούς στην θάλασσαν…”. Ο Βεϊγκάν εξάλλου, αναφερόμενος στο θέμα της απόβασης συμμαχικών δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη, υπογράμμιζε ότι: “Εάν πρόκειται περί ιταλικών δυνάμεων εξ Αλβανίας, ο ελληνικός Στράτος μόνος του, δύναται να αντεπεξέλθει. Αλλά εάν πρόκειται περί επιχειρήσεων των Γερμανών από βορρά, τότε ο ελληνικός στρατός απησχολημένος προς Αλβανίαν, δεν θα είναι αρκετός και θα χρειασθούν ενισχύσεις, αι οποίοι δύνανται να είναι αι δυνάμεις εκ Συρία ή να επακολουθήσουν και άλλαι εκείθεν ή εκ Σμύρνης”. Οι συνομιλίες πάντως δεν κατέληξαν σε τίποτε το συγκεκριμένο. Τον ίδιο μήνα, οι στρατιές του Χίτλερ εισέβαλαν στην Πολωνία. Το γεγονός ανησύχησε την ελληνική κυβέρνηση. Ο αρχιστράτηγος Παπάγος κάλεσε αμέσως τους στρατιωτικούς ακολούθους της Αγγλίας και της Γαλλίας, προκειμένου να συζητήσουν για το περιεχόμενο της αγγλογαλλικής εγγύησης. Ο Παπάγος ζήτησε από τους ακόλουθους να επισπευσθεί η παράδοση του πολεμικού υλικού που ειχε παραγγελθεί και ακόμη ζήτησε τη δυνατότητα αποστόλης συμμαχικών δυνάμεων στην Ελλάδα, προκείμενου να παρεμποδίσουν την ενίσχυση των ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία. Ο Έλληνας αρχιστράτηγος τόνισε, ότι σε περίπτωση ιταλικής ή ιταλοβουλγαρικής επίθεσης κατά της Ελλάδος, θα ήταν αναγκαία η εξασφάλιση των θαλασσίων συγκοινωνιών, καθώς και η συνδρομή της συμμαχικής αεροπορίας. Η προσπάθεια της Γαλλίας για δημιουργία βαλκανικού μετώπου, συνεχίστηκε μέχρι την κατάρρευση αυτής της χώρας τον Ιούνιο του 1940. Τα σχετικά όμως μνημόνια, τα σημειώματα και οι εκθέσεις που περιέγραφαν μεταξύ άλλων λεπτομερώς και τις ελληνογαλλικές επαφές, έπεσαν στα χέρια των Γερμανών, όταν πανικόβλητα τα γαλλικά στρατεύματα οπισθοχωρούσαν. Οι Γάλλοι στρατιωτικοί τότε, εγκατέλειψαν αυτά τα μυστικά έγγραφα μέσα σε σιδηροδρομικό βαγόνι, στην πολίχνη Σαριτέ. Η θέση της Ελλάδος κατέστη εξαιρετικά δύσκολη. Οι Γερμανοί κατηγόρησαν την ελληνική κυβέρνηση ότι συμμετείχε στην προπαρασκευή επιθετικών σχεδίων εναντίον τους. θα χρειαζόταν τόμος ολόκληρος για να εκθέσει κανείς όλον τον δύσκολο διπλωματικό αγώνα της ελληνικής κυβέρνησης, προκειμένου να αποφύγει ή να καθυστερήσει την επέμβαση των ναζιστικών στρατευμάτων. Και αποτελεί γεγονός ότι η Ελλάδα, με μηδαμινή συμμαχική βοήθεια, ουσιαστικά πολέμησε μόνη της κατά των δυνάμεων του φασισμού και προκάλεσε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Για την αγωνιώδη πολεμική προετοιμασία της χώρας μας, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον όσα γράφει στο απόρρητο ημερολόγιό του, ο Κων. Μανιαδάκης. Ο πανίσχυρος υπουργός Ασφαλείας, ήταν μεταξύ των πλέον εμπίστων συνεργατών του Μεταξά και γι’ αυτόν τον λόγο, εγνώριζε όσο λίγοι τα παρασκήνια εκείνης της κρίσιμης περιόδου. Γράφει ο Μανιαδάκης: “Κατά την περίοδον 1936-1941, η οποία είναι η περίοδος της εντατικής προς πόλεμον προπαρασκευής μας, εγώ συνέβη να ασκώ υπούργημα, το οποίο μου επέτρεπε έχοντας και την απόλυτην προσωπικήν εμπιστοσύνην και εκτίμησην του Ιωάννου Μεταξά, να γνωρίζω πολλά πράγματα. Αλλά επιπλέον, καθ’ όλην την περίοδον της διεξαγωγής του πολέμου της μικράς Ελλάδος, εναντίον των δύο μεγάλων αυτοκρατοριών, της ιταλικής και της γερμανικής, εγώ με το εμπόλεμον κλιμάκιον του Υπουργείου Ασφαλείας, συστεγαζόμην εις το ξενοδοχείον της ‘Μεγάλης Βρεταννίας’ με τον Βασιλέα Γεώργιον, τον πρωθυπουργόν και τον Αρχιστράτηγον με το Στρατηγείο του. Είναι συνεπώς πολύ φυσικό να γνωρίζω πολλά απόρρητα από εκείνα τα οποία δεν έγιναν κτήμα των πολλών, αλλά επέδρασαν αποφασιστικά εις το αποτέλεσμα του πολέμου, και συνέθεσαν την Νίκην και την Δόξαν. Η άγνοια των στοιχείων αυτών, γίνεται πολλάκις αιτία εσφαλμένων κρίσεων και συνπερασμάτων εκ μέρους ανθρώπων, οι οποίοι διέπονται από απόλυτον καλήν πίστην…”. Ο Μανιαδάκης τονίζει ότι όλη η προπαρασκευή της χώρας για τον επερχόμενο πόλεμο, “συνετελέσθη χωρίς μιαν λίραν ή ένα δολλάριο ξένην βοήθειαν, δηλαδή με χρήματα καθαρώς ελληνικά και μέσα στα πλαίσια της αυτοδυνάμου οικονομικής μας δυνατότητος”. Και στη συνέχεια επιβεβαιώνει όσα έρχονται τωρα στο φως από τα απόρρητα αρχεία ξένων κρατών. Δηλαδή την υπεράνθρωπη προσπάθεια της ελληνικής πλευράς να προετοιμασθεί για την παγκόσμιο σύρραξη, χωρίς να γίνει στόχος. Σημειώνει ο Μανιαδάκης: “Αλλ’ εάν η άνευ πολέμου υποταγή εις τον αντίπαλον είναι εύκολος διέξοδος διά λαούς χωρίς ιστορικήν και εθνικήν συνείδησιν και συνέχειαν, όμως διά τον Ελληνικόν λαόν, ο οποίος φέρει επί των ώμων του το βάρος της κληρονομίας τεσαράκοντα αιώνων, η άνευ πολέμου υποταγή ήτο κάτι το ουσιαστικώς αδύνατον και εθνικώς απαράδεκτον…”. Και προσθέτει: “Ποια όμως ηδύνατο να είναι η στρατηγική εκείνη σύλληψις, η οποία ενώ δεν θα έδινε εις τον αντίπαλον ουδεμίαν αφορμήν διά να ενισχύσει περαιτέρω τας επιθετικάς του δυνάμεις, θα επέτρεπε συγχρόνως, να αντιμετωπισθεί επιτυχώς η εισβολή; Εάν ημείς εκάμναμε εμφανείς στρατιωτικάς συγκεντρώσεις εις τα βορειοδυτικά μας σύνορα ή και εάν ακόμη, έστω και μακράν των συνόρων μας εκάμναμεν εμφανή ποσοτικήν αύξησιν του ενεργού στρατού΄, τούτο θα επέφερε μοιραίως αντίστοιχον και εις πολύ ανώτερον βαθμόν αύξησιν των εν Αλβανία δυνάμεων του αντιπάλου…”. Κι ο Μανιαδάκης αποκαλύπτει ότι: “Το σχέδιον του Μεταξά, ήτο μεγαλοφυές εν τη απλότητί του, διότι συνίστατο εις το να έχει εξαπατηθεί ο αντίπαλος εις τοιούτον βαθμόν, ώστε να μην έχει θεωρηθεί αναγκαίον να συγκεντρώσει εις τον χώρον της Αλβανίας σοβαράς δυνάμεις. Τοιουτοτρόπως, την στιγμήν της επιθέσεως, να μας έπληττε με το δυνατόν ελάχιστον των δυνάμεών του, τας οποίας θα ηδύναντο κατά κάποιον τρόπον, να επιβραδύνουν οι ασθενείς δυνάμεις της προκαλύψεώς μας…”.

Μ. Πάλαιρετ: “Δυστυχώς δεν…”

Μόνη ουσιαστικά η Ελλάς, προχωρούσε προς την μεγάλη αναμέτρηση. Γεώργιος, Μεταξάς και Παπάγος έκαναν όλες τις προσπάθειες για να μην δώσουν στους Ιταλούς πρόσχημα να επιτεθούν ένεκα ελληνικής προκλήσεως. Ζητούσαν από τους Βρεττανούς να μην παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Δεν επιθυμούσαν να γίνουν βρεττανικές εγκαταστάσεις στην Κρήτη, για να μην εκθέσουν την ελληνική ουδετερότητα. Από το άλλο μέρος όμως, ήσαν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε επίθεση των Ιταλών με γενναιότητα και να μην υποκύψουν σε κανεναν εκφοβισμό. Το εδήλωσε σαφώς αυτό ο Μεταξάς στον Άγγλο πρεσβευτή στην Αθήνα σερ Μ. Πάλαιρετ. Εκείνος μετέδωσε την πληροφορία στο Λονδίνο, και ζήτησε οδηγίες για το τι θα έπρεπε να πει στον Έλληνα πρωθυπουργό, σχετικά με την βοήθεια που θα μπορούσε να προσφέρει η Αγγλία σε περίπτωση ιταλικής επιθέσεως εναντίον της Ελλάδος. Το Λονδίνο τηρούσε επιφυλακτική στάση. Στις 16 Αυγούστου 1940, ο Πάλαιρετ στέλνει επείγον τηλεγράφημα: “Αύριον το πρωί εις τας 2, θα δω τον πρωθυπουργόν. Έχετε κανένα μήνυμα;”. Η απάντηση από το Λονδίνο, είναι σωρεία δικαιολογιών: “Δυστυχώς η Μεγάλη Βρεταννία, δεν δύναται να δώσει ενθαρρυντικάς υποσχέσεις… ”. Έτσι πολεμήσαμε…


1940: Το Πανεθνικόν προσκλητήριο

Πριν από 51 χρόνια ο Αθανάσιος Γκούμας, ένας Μακεδονομάχος από τα Γρεβενά, κατετάγη σε ηλικία 66 ετών ως εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό. Έγινε ο θρυλικός "παππούς" του αλβανικού μετώπου ή "Καπετάν-πόλεμος" όπως τον ονόμαζαν οι στρατιώτες μας. Ο ηρωικός λεβεντόγερος βουτήχθηκε μαζί με τους στρατιώτες μας στο χιόνι, μούσκεψε κι αυτός στις βροχές, πείνασε κι αυτός τυλιγμένος μέσα στη χλαίνη του. Ο θρυλικός "παππούς" πολέμησε με το "μάϊλιχέρ" του τους εισβολείς, και είχε τη δόξα, στα 66 του χρόνια να τραυματιστεί δύο φορές και να ξαναγυρίσει στην πρώτη γραμμή, αλλά και την πίκρα να χάσει σε εκείνον τον πόλεμο το μεγάλο του γιo Αχιλλέα, που σκοτώθηκε στο Πόγραδετς την τελευταία μέρα του πολέμου.Ο Αθανάσιος Γκούμας δεν ήταν όμως παρά ένας από τους χιλιάδες Έλληνες που "με το χαμόγελο στα χείλη" ανταποκρίθηκαν στο Προσκλητήριο της Πατρίδος το πρωί εκείνης της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου 1940. Χαρακτηριστικό δείγμα της πανεθνικής αντίστασης αποτέλεσε και η συμβολή του αμάχου πληθυσμού στην προάσπιση της Πατρίδος. Πώς να μην σταθούμε στην προσφορά της Ελληνίδας στη γραμμή του μετώπου, που μέσα στη λαίλαπα του πολέμου μετέφερε πολεμοφόδια στο μαχόμενο Στρατό μας με δύναμη, αυταπάρνηση και γενναιότητα; Δεν ήσαν όμως μόνο οι Ηπειρώτισσες της πρώτης γραμμής που πολέμησαν τον εισβολέα, αλλά και οι γυναίκες των μετόπισθεν που συνέδραμαν τους πατέρες, γιους, αδελφούς και άνδρες τους με τρόπο και φρόνημα ανάλογο των αρχαίων Σπαρτιατισσών. Για να καταλάβουμε το αλύγιστο εθνικό φρόνημα που επικρατούσε στην Ελλάδα και το οποίο είχε βεβαίως καλλιεργηθεί από το Εθνικό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου, αρκεί να μεταφέρουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα όπως τα αναφέρει ο Χρήστος Ζαλοκώστας στο "Περιβόλι των Θεών":

"Ένας πατέρας, άμα πήρε την είδηση πως ο γιος του σκοτώθηκε στο μέτωπο και άκουσε την κόρη του ν' απορεί με τι τρόπο θα έλεγαν τέτοια είδηση στη μάνα, της είπε:- Γιατί να το μάθει με τρόπο η μάνα σου; Μήπως πέθανε το παιδί μας; Στον πόλεμο σκοτώθηκε!", κι ακόμη:"Μία γυναίκα, που είδε το μοναχογιό της να γυρίζει κουτσός με δεκανίκια, του είπε:- Μη λυπάσαι, παιδί μου. Σε κάθε σου βήμα ο κόσμος θα βλέπει την παλικαριά σου..." Μεγάλη ήταν και η προσφορά στον εθνικό αγώνα των νέων, αγοριών και κοριτσιών της Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας (Ε.Ο.Ν.), των κυριών της "Φανέλας του Στρατιώτου", καθώς και των Αδελφών Νοσοκόμων που στελέχωσαν τα Νοσοκομεία της πρώτης γραμμής, αλλά και των μετόπισθεν.Την εποχή των εχθροπραξιών, προκειμένου να τονωθεί ακόμη περισσότερο το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών αλλά και των αμάχων, χρησιμοποιήθηκε από το τότε Υπουργείο Τύπου η προπαγανδιστική αρχή του "εξευτελισμού του εχθρού". Στη "μάχη" αυτή ρίχθηκαν γελοιογράφοι, συνθέτες και δημοσιογράφοι οι οποίοι δημιούργησαν την εικόνα του φυγόμαχου, δειλού ιταλού στρατιώτη. Ο μύθος αυτός συντηρήθηκε και μεταπολεμικά προκειμένου να στηριχθεί το ιδεολόγημα της δήθεν "αντιφασιστικής πάλης" του λαού μας, παραβλέποντας έντεχνα το ότι οι Έλληνες πολέμησαν όπως θα πολεμούσαν οποιονδήποτε ξένο που θα υπέβλεπε την ακεραιότητα της Πατρίδος τους, όπως άλλωστε είχαν κάνει τόσες και τόσες φορές στην Ιστορία της Ελλάδος. Ας μην ξεχνούμε εξάλλου ότι και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου είχε πολλά κοινά ιδεολογικά χαρακτηριστικά με το Ιταλικό φασιστικό καθεστώς. Όμως, το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε των Ιωάννη Μεταξά να λάβει την περί αντιστάσεως στον εισβολέα απόφαση, και να καλέσει τον Ελληνικό λαό στον υπέρ πάντων αγώνα."...Τώρα θα αποδείξομεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθεί σύσσωμον.Αγωνισθείτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών."(Διάγγελμα Ι. Μεταξά προς τον Ελληνικό λαό, 28η Οκτωβρίου 1940).Ο Ελληνικός Στρατός, λοιπόν δεν πολέμησε εναντίον μιας ιδεολογίας, αλλά εναντίον ενός άλλου εχθρικού στρατού, ασυγκρίτως ανωτέρου, υλικά, όχι όμως τόσο όσο ήθελε η προπαγάνδα του τότε ιταλικού καθεστώτος. Είχε και ο Ιταλικός στρατός να αντιμετωπίσει προβλήματα όμοια με αυτά που αντιμετώπιζε ο Ελληνικός: κακές καιρικές συνθήκες, ελλιπή τροφοδοσία, κρυοπαγήματα, κλπ. Εκείνο που τελικά υπερίσχυσε ήταν η αδάμαστη Ελληνική Ψυχή που ώθησε τον Έλληνα Στρατιώτη να πολεμήσει με περίσσιο θάρρος έναν στρατό που επιχειρούσε έναν άδικο πόλεμο.Το έπος του '40 ήταν η απάντηση των Ελλήνων σ' ένα πανεθνικό προσκλητήριο του οποίου απόντες ήσαν όπως πάντοτε οι κομμουνιστές. Βλέπετε, ίσχυε, τότε το πρόσκαιρο σύμφωνο φιλίας Γερμανίας - ΕΣΣΔ (Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ), και το ΚΚΕ, υπάκουο στις εντολές της Μόσχας διακήρυττε ότι κακώς πολεμούμε τους Ιταλούς. Ο τότε Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης δεν αφήνει καμία αμφιβολία γ' αυτό:"Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκαμε πόλεμο φασιστικό, κατακτητικό πόλεμο"Για το Ζαχαριάδη εχθρός δεν είναι ο ιταλικός στρατός, αλλά "ο κύριος εχθρός του λαού (είναι ο Μεταξάς), η ανατροπή του είναι το πιο άμεσο και ζωτικό συμφέρον της χώρας".(Γ' επιστολή Ν.Ζαχαριάδη, 17-1-1941). Αλλά και η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στο "μανιφέστο" της 7-12-1940 καλούσε τους Έλληνες στρατιώτες να λιποτακτήσουν: "Ο πόλεμος προκλήθηκε από την βασιλομεταξική σπείρα. Δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδος μας... Καλούνται οι στρατιώτες να αρνηθούν να πολεμήσουν..."Με την εκδήλωση της εαρινής ιταλικής επιθέσεως το Μάρτιο του 1941 το ΚΚΕ καλούσε με ανακοίνωσή του (18 Μαρτίου 1941) τους Έλληνες στρατιώτες να εγκαταλείψουν τον αγώνα, και τον Ελληνικό λαό να παραδειγματιστεί από τον "ηρωικό αδελφό λαό της Βουλγαρίας". Η ίδια εθνοπροδοτική αυθάδεια του ΚΚΕ συνεχίστηκε και όταν μας επετέθησαν οι Γερμανοί.Σε προκήρυξη του ΚΚΕ της 14-4-41 εκαλείτο ο λαός να σκεφθεί "πόσο διαφορετικά θα ήταν η θέση του σήμερα, αν η επιστράτευση της 28ης Οκτωβρίου 1940 μετατρεπόταν σε λαϊκό ξεσήκωμα, να σκεφτεί ακόμα πως αν το σωτήριο αυτό ξεσήκωμα δεν έγινε, αιτία είναι η πλάνη του λαού ότι ο πόλεμος ήταν δίκαιος".Η στάση των κομμουνιστών άλλαξε μόνον όταν εκδηλώθηκε η αιφνιδιαστική γερμανική επίθεση της 22 Ιουνίου 1941 κατά της ΕΣΣΔ. Τότε όλοι οι κομμουνιστές και μαζί με αυτούς και το ΚΚΕ καλούσαν τους λαούς να αγωνισθούν για την υπεράσπιση της σοβιετικής τους πατρίδας.(Απόφαση ΚΕ του ΚΚΕ, 1-8-41)Αυτοί ήταν οι "πατριώτες" κομμουνιστές... Χάριν λοιπόν της ιστορικής αληθείας, όταν αναφερόμαστε στο έπος του 1940, καλό είναι να αναφέρουμε ότι το δημιούργησαν όχι οι πληρωμένοι λακέδες της Σοβιετίας, αλλά οι στο Γένος και στο Φρόνημα Έλληνες.

Tο «OXI» του Ιωάννου Μεταξά και τα «ΝΑΙ» των γραικύλων

Και αυτήν την 28η Οκτωβρίου ουδείς θα αναφερθεί στον πατέρα της νίκης, σε αυτόν που εκφράζοντας τη θέληση, το ήθος και την πολιτική αρετή του ελληνισμού είπε το μεγάλο "Όχι" εκείνο το ιστορικό πρωινό της 28ης Οκτωβρίου του 1940! Όλοι, πλην ελαχίστων, θα λησμονήσουν να πουν έστω και μία λέξη για τον Ιωάννη Μεταξά, τον Εθνικό Κυβερνήτη, τον ηγέτη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, που ήταν αυτό που οδήγησε τον λαό στο έπος του 1940! Δεν θα πουν ακόμη τίποτε για τους εξαίρετους και γενναίους αξιωματικούς, που έγραψαν χρυσές σελίδες δόξης στα βουνά της Βορείου Ηπείρου! Αντίθετα θα πουν πολλά για αυτούς που προπαντός ήσαν απόντες. Γι' αυτούς, που ήσαν απόντες από το μεγάλο "ΟΧΙ" γιατί η πολιτική τους καθοδήγηση, που ξεκινούσε από την Μόσχα, έτσι τους είχε τότε διατάξει…Και αυτή την 28η Οκτωβρίου θα πουν στα παιδιά μας στα σχολεία τα μεγάλα ψέμματα, που το πολιτικό κατεστημένο επιθυμεί και το συμφέρει να λέγονται αυτήν την ημέρα και θα δούμε ακόμη να παρελαύνουν αντιπροσωπείες "αγωνιστών" του ΕΛΑΣ, ενώ κανείς δεν θα πει μια λέξη για το Ιωάννη Μεταξά! Ούτε μια λέξη για τον Ιωάννη Μεταξά δεν θα πουν στις δυνάμεις των ενόπλων δυνάμεων, καίτοι υπήρξε στρατιωτικός και μάλιστα εξαιρετικά διακεκριμένος. Αυτοί που σήμερα μας κυβερνούν και δεν αναφέρομε μόνον στην κυβέρνηση, αλλά στο σύνολο της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής εξουσίας δεν συγχωρούν ότι ο Ιωάννης Μεταξάς δημιούργησε ένα εθνικό κράτος, δεν συγχωρούν στον Ιωάννη Μεταξά ότι υπήρξε ο ηγέτης ενός εθνικού καθεστώτος, του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου! Επιπλέον υποκρίνονται όσοι τιμούν το "ΟΧΙ", την ίδια στιγμή που λέγουν προς κάθε κατεύθυνση ΝΑΙ στον κάθε εχθρό του Έθνους. Λένε ΝΑΙ στην ερήμωση της Βορείου Ηπείρου, λένε ΝΑΙ στην συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, λένε ΝΑΙ στους Σκοπιανούς σφετεριστές της Ιστορίας μας, λένε ΝΑΙ στα τουρκικά σχέδια για διχοτόμηση του Αιγαίου. Υποκρίνονται όσοι τιμούν το "ΟΧΙ", όσοι τιμούν την ηρωική αντίσταση του Έθνους μας, όντας οι ίδιοι γραικύλοι και μειοδότες.

Tότε και τώρα

Τότε είπαμε ΟΧΙ και είπαμε το ΟΧΙ απέναντι σε μια αυτοκρατορία, απέναντι στην Ιταλία των οκτώ εκατομμυρίων στρατιωτών. Σήμερα οι γραικύλοι λένε αβασάνιστα ναι στον κάθε ξυπόλυτο Αλβανό ή Σκοπιανό, που με θράσος μας απειλεί. Σήμερα λέμε ναι, όπως είπαμε ναι το 1974 στην Κύπρο γιατί η "Κύπρος ήταν μακριά", όπως είπαμε ναι στα Ίμια και υποστείλαμε την Σημαία μας. Τότε κυβερνούσε τη χώρα ένα εθνικό καθεστώς, σήμερα την κυβερνούν οι πολιτικοί, που χωρίς κανέναν ενδοιασμό υποστέλλουν τη Σημαία μας από εθνικό έδαφος. Τότε δεν είχαμε κόμματα και εκλογές, αλλά η Σημαία μας δεν υπεστάλη και προέλασε νικηφόρα προς τη Χειμάρρα, το Αργυρόκαστρο, την Κορυτσά, που ακόμη προσμένουν έναν άλλο Ιωάννη Μεταξά, μια άλλη γενιά ηρώων για να ξαναπάνε την Γαλανόλευκη στα αιματοβαμμένα χώματά τους.

«Διάγγελμα του Πρωθυπουργού προς τον Ελληνικόν Λαόν»

28 Οκτωβρίου 1940

"Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Ελληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλισιν, και μου ανεκοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγώνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθείτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας και τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις.Νυν υπέρ πάντων ο αγών