Γκρεμίστε τις φυλακές της καπιταλιστικής …”ευδαιμονίας”

Κάθε περιβάλλον αποτελεί σύνολο συγκεκριμένων στοιχείων και κανόνων, και για να αποτελέσει κάποιος οργανισμός κομμάτι του, θα πρέπει να συμβαδίζει με τις αρχές και τις ιδιαιτερότητές αυτού –σε κάθε άλλη περίπτωση το περιβάλλον είναι εκείνο που απορρίπτει τον οργανισμό, κάτι που ως ιδέα το καθιστά πανίσχυρο πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Ένα επίσης στοιχείο που χαρακτηρίζει ένα περιβάλλον είναι, έχοντας ως βάση την ικανότητα προσαρμογής, το φαινόμενο της κυριαρχίας. Ο άνθρωπος κατάφερε ύστερα από εκατομμύρια χρόνια στον πλανήτη γη, όχι απλά να επιβιώσει αλλά και να είναι αυτός που κυριάρχησε μεταξύ των πλασμάτων που αποτελούν τον κόσμο μας. Αυτό του έδωσε την δυνατότητα να εξελιχθεί και πνευματικά σε σημείο πρωτόγνωρο, ενώ παράλληλα ο άμεσος κίνδυνος που μπορούσαν να δημιουργήσουν τα υπόλοιπα πλάσματα με τον καιρό εκμηδενίστηκε, με ελάχιστες βεβαίως εξαιρέσεις (αρρώστιες, επιδημίες) κι έτσι εδώ και μερικές χιλιάδες έτη αρκείται στο να ανταγωνίζεται με τους όμοιούς του, κάτι που φυσιολογικά πράττουν και τα υπόλοιπα όντα, αλλά η αδυναμία τους τα περιορίζει σε αυθόρμητες κι ενστικτώδεις αντιδράσεις, κι όχι σε περίπλοκα και ευφυή σχέδια. Δυο αρσενικά λιοντάρια θα μονομαχήσουν για την τροφή ή για το θηλυκό, αλλά σύντομα κι ύστερα από συνοπτικές διαδικασίες ο ηττημένος θα αποχωρήσει, οι άνθρωποι όμως θα κινήσουν στρατούς, θα χρησιμοποιήσουν στρατηγικές και διπλωματία, θα δημιουργήσουν τεχνολογία.

Το να έχεις όμως ισχύ, σε καμμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν έχεις αδυναμίες. Κι ο άνθρωπος έχει πάρα πολλές. Θα ήταν πράγματι ανέφικτο σε τόσο μικρό χώρο να αναλυθεί η πορεία του ανθρώπου ανά τους αιώνες. Οι εποχές εξάλλου των πολιτισμών, του ηρωικού πνεύματος και της ποίησης έχουν προ πολλού περάσει, σήμερα η πραγματικότητα λέει ότι ζούμε στον καιρό της παγκοσμιοποίησης. Έναν κόσμο όπου η φιλοσοφία του υπαγορεύει ότι πρέπει να χτίζεις μεγαλουπόλεις και να στρώνεις τσιμέντο παντού, να μην κυνηγάς για να τραφείς αλλά να ξέρεις να χρησιμοποιείς φούρνο μικροκυμάτων, να μην αναζητά αυθόρμητα το όμορφο και υγιές έτερον ήμισυ, αλλά η κρίση σου να βασίζεται κατά κανόνα στην καριέρα και την περιουσία, να μην αντιμετωπίζεις στα «ίσια» κάποιον ανταγωνιστή, αλλά να του την φέρνεις πισώπλατα και με “ασφαλή” τρόπο για το τομάρι σου.Αυτό εννοείται ότι έχει ως αποτέλεσμα να αποκόβεσαι από τον ισχυρό δεσμό που έχεις με την φύση. Ο άνθρωπος πλέον μεταλλάσσεται βάσει του κοινωνικού του περιβάλλοντος, και απορρίπτει με επικίνδυνα αναπτυσσόμενους ρυθμούς εκείνο το θαυμάσιο πλάσμα που ήταν αποτέλεσμα συνεχούς ζύμωσης στο φυσικό περιβάλλον.Ο κόσμος της παγκοσμιοποίησης είναι ο κόσμος του αστισμού και του καταναλωτισμού. Ο άνθρωπος σε αυτή την απίστευτη παράνοια που πλέον τον διακρίνει συνηθίζει να καταστρέφει συστηματικά το περιβάλλον που ουσιαστικά τον τρέφει. Στην Ιαπωνία δημιούργησαν ορθογώνια μεταλλαγμένα καρπούζια, για να προσαρμόζονται καλύτερα στους αποθηκευτικούς χώρους, ώστε μειώνοντας το κόστος να βγάλουν κάποιοι μερικά φράγκα παραπάνω. Στις ΗΠΑ εφηύραν πράσινη μουστάρδα, για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των παιδιών στα φαστφουντάδικα, και για να βγάλουν κάποιοι μερικά φράγκα παραπάνω. Σε όλο τον κόσμο συνηθίζουν χρόνια τώρα να καταστρέφουν τεράστιες ποσότητες αγροτικής παραγωγής που θα έτρεφε πολλούς απόρους, μόνο και μόνο για να προσαρμόσουν τις τιμές των προϊόντων τους σε κάποια επιθυμητά επίπεδα, και –όπως είναι φυσικό- να βγάλουν κάποιοι μερικά φράγκα παραπάνω.
Έχετε ακούσει ποτέ για τα μεταλλαγμένα; Γνωρίζετε τι είναι; Η μόλυνση του περιβάλλοντος; Οι ορμόνες, τα φυτοφάρμακα; Τα κινητά τηλέφωνα άραγε, σε πόσο μεγάλο βαθμό θα προκαλέσουν ανίατες αρρώστιες, καρκίνους, ψυχασθένειες, στειρότητα; Γιατί το πρότυπο να αποτελεί ο βιομήχανος και όχι ο αθλητής; Γιατί στόχος να είναι ένα ακριβό κοστούμι κι όχι ένα όμορφο σώμα; Γιατί ο πονηρός και μοχθηρός να είναι άξιος σεβασμού κι ο τίμιος να θεωρείται γραφικός; Γιατί να μην υπάρχει αυθορμητισμός ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά ψυχρές, ύπουλες σχέσεις, ανούσιες παρέες και ψεύτικοι δεσμοί; Προσέξατε ποτέ τα ζώα; Πόσο συγκεκριμένοι είναι οι σκοποί τους; Έχετε παρατηρήσει τα παιδιά; Ρωτήσατε ποτέ ένα παιδί τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει; Σας είπε ποτέ ότι θέλει να γίνει δημόσιος υπάλληλος, μάνατζερ ή επιχειρηματίας; Το ρωτήσατε γιατί του αρέσει να πλακώνεται, να παίζει πόλεμο, να επιζητά τον κίνδυνο, να θέλει να βγει πρώτο στο αγώνισμα, ρωτήσατε ποτέ γιατί βαριέται το σχολείο; Ξεχάσατε αυτό που σας έλεγαν οι παππούδες σας, ότι παλαιότερα ζούσαν πιο όμορφα, ακόμα κι αν τους έλειπε το ηλεκτρικό και το τηλέφωνο; Είδατε ποτέ τους πρωτόγονους ιθαγενείς της Αφρικής πόσο ήρεμοι και ευτυχισμένοι είναι, κι ας μην έχουν την τηλεόραση και το αυτοκίνητό σας; Όχι δεν είναι άτυχοι, ούτε και δυστυχισμένοι.

Δυστυχισμένοι είστε ΕΣΕΙΣ, εσείς οι ίδιοι. Φυλακισμένοι στις μητροπόλεις, να δουλεύετε σαν τα ζώα μέχρι να πεθάνετε, με πρωταρχικό σκοπό να ξεχρεώσετε την πιστωτική σας που κάποια λαμόγια με μεθοδικότητα σας έκαναν να υπερχρεώσετε, να παρακολουθείτε άθλια σήριαλ και να χορεύετε σαν τις γκόμενες τούρκικους χορούς στα σκυλάδικα, μέρη που ενδεχομένως να εκφράζουν την παιδεία σας. Ποια χρήματα, ποιος υπολογιστής και ποιο αυτοκίνητο, ποια καριέρα; Έχετε ιδέα τι είστε;